کشت محصولات استراتژيک در ایران، رابطه مستقیمی به شرایط آب‌وهوایی دارد. به عنوان مثال برای محصول استراتژيک گندم، هر چند که این محصول آب‌بری به نسبت کمتری از سایر تولیدات برخوردار است، اما میزان بارش در میزان  کشت آن تاثیر مستقیم دارد. در چند سال گذشته، در زمان‌هایی که بارش باران به میزان کافی و مناسب بوده، در زمینه تولید گندم به خودکفایی رسیدیم و میزان واردات این محصول به حداقل رسید. اما در سال‌هایی که با خشکسالی و بارش کمتری مواجه بودیم، تولیدات جوابگوی نیاز داخلی نبوده و به مقدار زیادی گندم وارد کردیم.  سال گذشته نیز به دلیل نامناسب بودن شرایط آب‌وهوایی، بالغ بر 8 میلیون تن گندم وارد شد. درحالیکه در سال‌های قبل میزان تولیدات داخلی به 12 میلیون تن رسید. در رابطه با سایر محصولات از جمله تولیدات آب‌بر مانند برنج نیز همین رویه صادق است. با این تفاوت که در برنج، هیچ‌گاه نتوانستیم به طور کامل به خودکفایی برسیم همواره 30 تا 40 درصد نیاز داخل از طریق واردات تامین می‌شود. آچه مسلم است برای تامین امنیت غذایی در کشور راهی جز اصلاح سیاست‌گذاری‌ها در مصرف آب و نحوه کشت نداریم. به علاوه اینکه به دلیل پایدار نبودن منابع آبی در شرایط فعلی کشور، باید سیاست‌های مناسبی را در جهت تخصیص منابع آبی برای کشاورزی تدوین کنیم. لازم به توجه است میزان مصرف آب شهری و آب صنعتی بسیار کمتر از آب در کشاورزی است و همین موضوع سبب می‌شود تا به اصلاح الگوی مصرف آب در کشاورزی توجه بیشتری داشته باشیم. برای مصرف بهینه و بهره‌وری مناسب از منابع آبی موجود، باید بررسی کنیم چه محصولاتی در چه مناطقی باید کشت شود. به عنوان مثال حتی اگر برنج نیاز مهم امروزه کشور است، هیچ توجیحی برای کشت برنج در منطقه‌ خشک و کم‌آبی مانند اصفهان وجود ندارد. در شرایطی که با کاهش منابع آبی در کشور مواجه هستیم، تدوین سیاست‌های صحیح برای نحوه کشت و محصولاتی که باید در داخل تولید کرد، از مسائل حائز اهمیت است. ‌ باید توجه داشت غیر از وضع استراتژي‌های مناسب، بهره‌گیری از دانش به روز و فناوری کارامد می‌تواند تحولی عظیم را به بخش کشاورزی کشور ببخشد. باید توجه داشت علم روز جهانی می‌تواند ضمن کاهش مصرف آب در کشاورزی، سبب شود تا در بسیاری از زمینه‌های تولیدی خودکفا شویم و در ادامه امنیت غذایی به طور نسبی حفظ شود. همچنین سایر مسائل  جزئي نیز با توجه به سیاست‌های تجاری در امر صادرات و واردات مواد غذایی، قابلیت رفع شدن دارند. اما اگر به بحث فناوری توجهی نکرده و با روش‌های فعلی کشاورزی را ادامه دهیم، آینده مناسبی در بحث تامین مواد غذایی نخواهیم داشت.