دست خالی معدنکاران از یارانه انرژی
بنا بر آمار ارائهشده از سوی نهادهای دولتی، حدود یکچهارم مصرف کل انرژی کشور، متعلق به بخشهای صنعت، معدن و پتروشیمی است. فعالان معادن و صنایع معدنی بنابر ماهیت و ذات فعالیت خود، از متقاضیان مهم حاملهای انرژی بهویژه برق و گاز به شمار رفته و همواره برای رفع نیازهای خود در تلاش هستند.
یکی از اعتراضات امروز فعالان این حوزه، تامین نامناسب و افزایش قیمتهای حاملهای انرژی، قطعی مکرر برق و درنهایت نبود حمایتهای دولتی است. هزینه تولید، به تمامی هزینههای روند تولید محصول اعم از تامین مواد اولیه، نیروی کار و حاملهای انرژی گفته میشود. از این رو، میتوان گفت هزینه حاملهای انرژی مثل برق، گاز و آب در چرخه فعالیت صنعتی و معدنی بسیار موثر بوده و دارای اهمیت بررسی است. افزایش نرخ تمامشده تولید در معادن و صنایع به دلیل گران بودن هزینه انرژی مصرفی واحدهای تولیدی یکی از مشکلات اصلی معدنکاران است.
همچنین قطعی متداول حاملهای انرژی را باید عامل اصلی خوابیدن چرخه تولید صنعتی و معدنی دانست و پیامدهای روشنی با ادامهدار شدن این موضوع نمیتوان پیشبینی کرد.
در کشور ما متاسفانه به دلیل وجود نوسانات شدید اقتصاد به فعالان صنعتی، معدنی و اقتصادی ضربههای متعددی وارد میشود. صنعتگران و معدنکاران کشور در شرایط تورم و بیثباتی اقتصادی داخلی و همچنین نبود حمایتهای دولتی، اقدام به تولید کرده اما در بحث صادرات باید وارد بازارهای خارجی بدون تورم و پایدار شوند.
به عبارتی، با افزایش هزینههای تولید، فعال اقتصاد نمیتواند محصول خود را با نرخ بالاتری به بازار بینالمللی صادر و ضررهای خود را جبران کند چراکه قیمتهای جهانی تمامشده، همه براساس اصول و قوانین و مشخص شده هستند. از همین رو، در برخی مواقع نرخ تمامشده محصولات صنعتی و معدنی، به زیان فعالان رقم میخورد. نوسانات شدید نرخ دلار، افزایش ۲۶ درصدی حقوق پایه کارکنان در امسال، تورم موجود در تمامی ابعاد جامعه و در نهایت افزایش نرخ حاملهای انرژی از جمله معضلات موجود و عوامل نابسامانیهای اقتصادی است.
همانطور که پیشتر اشاره شد بحث تامین هزینه حاملهای انرژی، یکی از مهمترین موضوعات امروزه فعالیتهای صنعتی و معدنی است چراکه با افزایش چشمگیر نرخ این منابع، هزینه تولید بهشدت افزایش یافته است.
دولت اعلام کرده بود با افزایش نرخ حاملهای انرژی، ۳۰ درصد از هزینه این بخش بهعنوان یارانه انرژی برای حمایت از معدنکار به معادن اختصاص مییابد که این طرح متاسفانه تاکنون اجرایی نشده است.
در مدت اخیر هم دوباره شاهد افزایش نرخ حاملهای انرژی ازجمله برق و گاز بودهایم که این شرایط، فعالیت را برای صاحبان معادن بیش از پیش دشوار کرده است. بارها فعالان معدنی به روشهای مختلف اعتراض خود را نسبت به شرایط موجود اعلام کردهاند اما این اعتراضها متاسفانه تا امروز ثمرهای نداشته و به سرانجامی نرسیده است.
نهتنها در بحث تخصیص یارانهها بلکه در مسائل گوناگون مشکلات متعددی امروزه در بخش معدن وجود دارد که اعتراض درباره آنها تا امروز نتیجه نداشته است.
غیر از بحث هزینه حاملهای انرژی، قطعیهای مکرر برق و گاز نیز از دیگر اخلالگران روند معادن و صنایع به شمار میروند. متاسفانه در تامین حاملهای انرژی مورد نیاز فعالیت معادن و صنایع معدنی ایرادات و نقایص بسیار زیادی وجود دارد.
در زمستان به دلیل کمبود گاز در کشور، گاز صنایع و معادن قطع میشود و در تابستان با کمبود برق روبهرو هستیم.
برخی از مسئولان در جواب گلایه معدنکاران و صنعتگران اظهار کردهاند کورهها و دستگاهها را به نوبت هر چند ساعت یک بار روشن کنیم. دریغ از آنکه برخی از تجهیزات و دستگاههای معدن و صنایع معدنی، ساعتها راهاندازی آنها طول میکشد. این دست اظهارات و سخنان غیرکارشناسی و غیرتخصصی از سوی مدیران و مسئولان نهادهای دولتی نشانگر آن است که تولید و صنعت برای آنها ارزش و جایگاه مناسبی ندارد چراکه اگر غیر از این بود، ضمن انجام بررسیهای بیشتر درباره چرخه فعالیتهای معدنی و صنعتی، مسئولان دولتی در جهت تامین حاملهای انرژی مورد نیاز معادن و صنایع از جمله برق و گاز تمهیدات مناسبتری اتخاذ میکردند و امروزه شاهد این حجم از مشکلات و سنگاندازی بر سر راه فعالان نبودیم.