در حالی که بازار مسکن با رکود روبه‌رو است و خریدوفروش به‌ندرت انجام می‌شود که ظرف یک ماه گذشته نرخ واحد مسکونی در تهران حدود ۶ درصد رشد کرده. تجربه 4 سال گذشته بازار مسکن نشان داده، ثبات در مقاطعی که ایجاد می‌شود،موقتی است، مگر اینکه رشد نقدینگی متوقف شود و ساخت‌وساز افزایش پیدا کند. روند رشد نرخ خانه نیز متاثر از رکود معاملات، کاهش چشمگیری داشته است. برخی مشاهدات از صفر شدن رشد ماهانه نرخ ملک در پایتخت خبر می‌دهند.

 از طرفی، واسطه‌های ملکی عنوان می‌کنند که فروشنده‌هایی که نیاز مالی بیشتری دارند، نرخ‌های پیشنهادی را کاهش داده‌اند و ممکن است با ادامه کسادی معاملات، بازار بیشتر افت کند. باوجود آنکه بخش خرید و فروش با رکود مواجه شده، بازار اجاره‌بها به رونق نسبی رسیده است. البته، تقاضا برای اجاره کاهش پیدا کرده، اما نرخ‌های پیشنهادی رهن و اجاره مسکن در شهر تهران همچنان رو به بالا است.

در عمده مناطق کشور اقشاری که متقاضی مسکن هستند، توانایی پرداخت هزینه‌های مسکن متناسب با تورم نهاده‌های ساختمانی و رشد نرخ تمام‌شده را ندارند.بنابراین، بازار محدود می‌شود و تولیدکنندگان مسکن خواه‌ناخواه از ساخت‌وساز امتناع می‌کنند، زیرا سازندگان نگران این هستند که نتوانند واحدهای خود را با یک سود متعارف به‌فروش برسانند.

در حال ‌حاضر یکی از دلایل اصلی کاهش عرضه مسکن، نوسانات قیمتی در بازار و افزایش هزینه تولید مسکن است. دموکراسی‌هایی که درباره صدور مجوزهای ساخت‌وساز وجود دارد یکی دیگر از دلایلی است که باعث شده سرمایه‌داران وارد حوزه ساخت‌وساز نشوند.

 امسال میزان ساخت‌وساز در کشور کاهش قابل‌توجهی داشته، چرا که نرخ زمین در کشور بالا است و با افزایش نرخ خدمات و مجوزهایی که شهرداری‌ها برای ساخت‌وساز در اختیار ؟؟؟قرار می‌دهند، هزینه تمام‌شده تولید مسکن افزایش قابل‌توجهی را تجربه کرده است. سرمایه‌های جدید و افرادی که به قصد خرید وارد بازار می‌شوند، در زمان جهش قیمت، از بازار خارج خواهند شد، از این‌رو سرمایه‌گذارها علاقه کمتری دارند تا در این بازار ورود کنند. در دوره 6 ماهه تا یک ساله، سرمایه‌گذاران بازار مسکن دوباره وارد می‌شوند که به‌صورت سینوسی بالا و پایین
 می‌شود.در زمان رکود، باید سیاست‌ها در بخش ساخت‌وساز تشویقی باشد، در شرایط فعلی که با یک افت تاریخی در تولید مسکن مواجهیم، دولت، مجلس، شهرداری‌ها و نهادهای بالادستی باید سیاست‌های تشویقی اعمال کنند. امروز نه‌تنها سیاست تشویقی نمی‌بینیم، بلکه با ابزارهای مختلف اعم از مالیات و نرخ عوارض ساختمانی، حوزه ساخت‌وساز به‌نوعی دچار زیان شده است.

اگر دولت بتواند شعار خود را که ساخت سالی یک میلیون مسکن در سال بود، محقق کند، ما می‌توانیم شاهد ثبات نرخ یا حتی کاهش نرخ مسکن در بازار باشیم، اما اگر برنامه‌ها و وعده‌ها تنها روی کاغذ بماند و اتفاق خاصی انجام نگیرد، همچنان در بازار رکود رخ می‌دهد و قیمت‌ها مجدد افزایش می‌یابد. در سال گذشته، تنها ۱۰۰ هزار ساخت مسکن وجود داشت که با وعده داده‌شده بسیار فاصله دارد. از این‌رو می‌گویم که اگر دولت با سرعت بیشتری این واحدها را در اختیار مردم بگذارد، به‌طورقطع در بحث ثبات نرخ مسکن تاثیر دارد.زمانی که افزایش نرخ اتفاق می‌افتد، تعدادی سرمایه‌گذار وارد بازار مسکن می‌شوند. معاملات بازار مسکن زمانی که نرخ در حال افزایش است، بیشتر می‌شود. تا جایی که به نقطه انتهایی برسد و بیشتر از آن جایی برای افزایش نرخ نباشد و بازار به‌سمت رکود می‌رود.

یعنی، ساخت‌وساز کمتر می‌شود و در انتها معاملات کاهش می‌یابد، اما با یک تاخیر، دوباره نرخ افزایش پیدا خواهد کرد و این چرخه تا انتها در حال شکل‌گیری است و دوباره سرمایه جدید وارد بازار می‌شود و ساخت‌وساز انجام می‌گیرد. در بازار مسکن نزدیک به ۵۰ سال است که به این شکل و سیکل معیوب، رکود و تورم بخش مسکن را داشته‌ایم. تنها زمان کوتاهی که مسکن مهر آغاز شد، ثبات و کاهش نرخ ۱۰ تا ۱۵ درصدی در مسکن را شاهد بودیم، به این دلیل که تولید مسکن به یک رونق بسیار خوبی رسیده بود. الان هم به این صورت است که اگر وعده‌های ساخت مسکن تحقق یابد، کاهش نرخ را به‌همراه دارد و این بازار کنترل می‌شود.