معاون رفاه وزیر کار به تازگی در اظهارنظری عجیب، خط فقر کشور را ۴ تا ۴.۵ میلیون تومان و خط فقر را در تهران معادل ۵ میلیون تومان اعلام کرده است. این در حالی است که محاسبات سایر نهادها، از خط فقر ۱۰ میلیون تومانی خبر می‌دهد.

بنده معتقدم کسانی که می‌گویند خط فقر ۴ میلیون و ۵۰۰ هزار تومان است اطلاعات دقیقی از وضعیت اقتصادی کشور ندارند. آنها بر چه اساسی این صحبت ها را ارائه می کنند؟ اکنون چند درصد از جامعه ما زیر خط فقر هستند؟ آیا برای آنها فکری شده است؟ آیا برای آنها چاره ای اندیشیده شده؟ وقتی یک معیار را به عنوان خط فقر مشخص کردیم باید عواقب و‌ عوارض آن را معلوم کنیم. باید همه جهات آن را شناسایی و بررسی کنیم. باید برای جامعه ای که اکنون زیر خط فقر است، چاره ای بیندیشیم. آن موقع است که می توانیم معیاری برای خط فقر در نظر بگیریم.

به نظر می‌رسد که این آمار به امروز مربوط نمی‌شود و اشتباه محاسباتی و آماری باشد؛ چراکه براساس گزارش پایش فقر وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی که مردادماه امسال منتشر کرد از هر سه ایرانی، یک نفر در فقر مطلق زندگی می‌کند.

منظور از خط فقر، حداقل هزینه‌های ماهانه افراد در سراسر کشور برای تامین نیازهای ضروری است. گزارش پایش فقر تخمین زده است که خط فقر متوسط کشوری به طور سرانه در سال ۹۹ به یک میلیون و ۲۵۴ هزار تومان رسیده که نسبت به خط فقر سال ۹۸ رشد ۳۸ درصدی داشته است و مهم‌ترین عامل افزایش خط فقر در سال ۹۹، تورم بالا در دو بخش خوراکی‌ها و مسکن بوده است. همچنین خط فقر در این سال، برای خانوارهای سه نفره، ۲ ‌میلیون و ۷۵۸ هزار تومان و برای خانواده‌های ۴ نفره این رقم برابر ۳میلیون و ۳۸۵ هزار تومان برآورد شده است.

در مورد نرخ بیکاری که آمارهای عجیب و غریبی به همراه دارد باید بیان کرد که قطعا نرخ بیکاری ۸ درصد نیست و خیلی بالاتر از آمارهای منتشر شده است. آمار به گونه ای بیان می شود که وقتی به کسی ۱۰ میلیون تومان وام داده می شود می گویند که برای آن اشخاص شغل ایجاد کرده ایم! اکنون با وضعیت فعلی حتی با یک میلیارد تومان هم نمی توان شغل پایدار ایجاد کرد. با تکیه بر کدام وضعیت اقتصادی این آمارها بیان می شود و نرخ بیکاری را ۸ درصد می‌دانند؟ نرخ بیکاری قطعا بیش از ۲۰ درصد است و اسناد آن موجود است.