برنامه آماده‌سازی تیم ملی فوتبال ایران برای حضور در جام جهانی ۲۰۲۶ بر پایه یک اصل کلیدی طراحی شده است: بدون مواجهه واقعی با فوتبال سطح اول دنیا، نمی‌توان انتظار موفقیت پایدار داشت. همین نگاه باعث شده امیر قلعه‌نویی و کادر فنی تیم ملی، کیفیت بازی‌های تدارکاتی را در اولویت قرار دهند و تلاش کنند فضای این مسابقات تا حد ممکن به شرایط واقعی جام جهانی نزدیک باشد.

قلعه‌نویی معتقد است صعود از مرحله گروهی even اگر روی کاغذ محتمل باشد بدون آزمون‌های جدی، می‌تواند به ریسکی بزرگ تبدیل شود. تیمی که پیش از جام جهانی فشار، سرعت و پیچیدگی فوتبال روز دنیا را تجربه نکرده باشد، ممکن است اولین شوک جدی را در خود تورنمنت دریافت کند.

بازی‌های تدارکاتی نوروز ۱۴۰۵

طبق برنامه‌ریزی انجام‌شده، تیم ملی ایران در فیفادی فروردین ۱۴۰۵ و همزمان با تعطیلات نوروز، احتمالاً به مصاف تیم‌هایی چون اسکاتلند و تونس خواهد رفت؛ دیدارهایی که بیش از نتیجه، نقش آماده‌سازی دارند.

اوج برنامه: تقابل با پرتغال

اما مهم‌ترین بخش این برنامه، فیفادی خردادماه ۱۴۰۵ است؛ جایی که ایران قرار است در آستانه جام جهانی، یک بازی تدارکاتی سطح بالا مقابل پرتغال برگزار کند. این مسابقه به احتمال زیاد در لس‌آنجلس انجام می‌شود و سومین تقابل تاریخی دو تیم خواهد بود.

این دیدار نه‌تنها از نظر نام حریف اهمیت دارد، بلکه از منظر فنی نیز یک شبیه‌سازی جدی از مواجهه با تیم‌های سطح اول جهان است. پرتغال در سال‌های اخیر با آرایش‌های متغیر ۳-۴-۳ و ۴-۳-۳، استفاده از وینگرهای سرعتی، فول‌بک‌های هجومی و هافبک‌های مسلط به گردش توپ، یکی از نمونه‌های شاخص فوتبال مدرن اروپا بوده است.

فرصتی ارزشمند برای کادر فنی ایران

تقابل احتمالی امیر قلعه‌نویی با روبرتو مارتینز، سرمربی پرتغال، فرصتی مهم برای کادر فنی ایران خواهد بود تا:

ساختار دفاعی تیم را در برابر پرس سنگین و انتقال‌های سریع محک بزنند

عملکرد هافبک‌ها در خروج از فشار و کنترل ریتم بازی را ارزیابی کنند

میزان کارایی مهاجمان در فضاهای محدود را بسنجند

در کنار پرتغال، یک تیم آفریقایی نیز به‌عنوان حریف تدارکاتی دیگر در نظر گرفته شده تا تیم ملی با سبک‌های مختلف فوتبال روبه‌رو شود؛ بخشی مهم از آماده‌سازی مدرن که فراتر از یک «بازی دوستانه» است.

بازی با پرتغال؛ فراتر از یک مسابقه حیثیتی

این دیدار صرفاً یک بازی پرزرق‌وبرق یا تقابل با کریستیانو رونالدو نیست؛ بلکه بخشی کلیدی از پروژه آماده‌سازی تیم ملی ایران برای حضوری هدفمند و واقع‌بینانه در جام جهانی ۱۴۰۵ به شمار می‌رود. پروژه‌ای که اگر درست اجرا شود، می‌تواند تفاوت میان «حضور در جام جهانی» و «رقابت واقعی در جام جهانی» را رقم بزند.