به گزارش همت خبر، تجارت با همسایگان می‌تواند به عنوان بهترین راه برای توسعه روابط تجاری و بهترین انتخاب برای گسترش مبادلات و معاملات، در اولویت برنامه‌های اقتصادی دولت‌ها قرار بگیرد کما اینکه این مهم حتی در کشورهای توسعه‌یافته نیز یک اصل پذیرفته شده است و آنها نیز بخش زیادی از سهم صادرات و واردات خود را به کشورهای همسایه اختصاص می‌دهند چراکه این مهم نه‌تنها به لحاظ اقتصادی توجیه‌پذیر است بلکه در موضوعات دیگر از جمله امنیت منطقه‌ای نیز می‌تواند منافع دولت‌ها و کشورها را حفظ و تأمین کند.

علی‌رغم همه مزیت‌‎هایی که این نوع تجارت دارد، متأسفانه خاورمیانه همواره دچار تنش بوده و هست. تنش‌ها و مشکلات سیاسی منطقه‌ای و حتی فرامنطقه‌ای که کشورهای خاورمیانه با آنها درگیر هستند و چالش‌های دو جانبه بین برخی از کشورها، سبب شده کشورهای این منطقه از بخش زیادی از اقتصاد خاورمیانه محروم شوند خاصه در شرایطی که در دنیای امروز نه تنها نمی‌توان اقتصاد را موضوعی جدا از سیاست فرض کرد بلکه باید دانست که بسیاری از تصمیم‌گیری‌های به ظاهر اقتصادی، متاثر از جهت‌گیری‌های سیاسی کشورها هستند.

در طول سال‌های بعد از انقلاب نیز نوسان‌های سیاسی بین ایران و برخی از کشورها همسایه (که اغلب متاثر از حضور آمریکا است) سبب شده ارتباط پایدار اقتصادی با بسیاری از همسایگان هرگز شکل نگیرد و روابط اقتصادی، نموداری سینوسی را طی کند.

بر هم خوردن روابط اقتصادی ایران و عربستان را می‌توان بهترین و آخرین نمونه از این مورد دانست گرچه پیشتر نیز تنش‌هایی با برخی از کشورها حوزه خلیج فارس وجود داشته است. تمام این موارد سبب شده این که سهم کشورهای منطقه خاصه ایران به عنوان یکی از بزرگترین تولیدکنندگان در خاورمیانه، از اقتصاد و بازار داخلی خاورمیانه به شدت کاهش یابد این در حالیست که تجارت در خاورمیانه بنا به دلایل متعددی، هم برای واردکنندگان و هم برای صادرکنندگان یک بازی دو سر برد است.