جای پرسنل ناتوان در روابط‌عمومی نیست
روابط‌عمومی‌ها نقشی کلیدی در ارتقای نقش و جایگاه مجموعه خود دارند، چه در قالب مجموعه‌هایی مانند شرکت‌ها، سازمان‌ها و وزارتخانه‌ها قرار گیرند یا حاصل خدمات‌شان در نشریه و مجلات تخصصی ارائه شود.
بر این اساس اگر روابط‌عمومی نقش خود را درست ایفا کند، می‌تواند باعث ارتقای بنگاه‌ها، موسسات و کسب‌وکارهای مربوط شود و همزمان رضایت کلیه ذی‌نفعان بالا و پایین‌دست مجموعه را فراهم کند.
پس یکی از مهم‌ترین وظایف سازمان‌ها، ارتقای بخش روابط‌عمومی است و در کشور ما هم مانند سایر کشورهای دنیا این نقش جدی است، اما هنوز جای کار فراوانی دارد.
روابط‌عمومی تشکل‌های معدنی – به‌تبع حوزه فعالیت خود - وظایف و مسئولیت‌های سنگین، متعدد و متنوعی را به‌عهده دارند که در درجه اول اطلاع‌رسانی و شفاف‌سازی سیاست‌های مجموعه متبوع خود است. این اطلاع‌رسانی هم از طریق ارتباط مستقیم با خبرنگاران و فعالان رسانه‌ای اتفاق می‌افتد و به این منظور باید مطالب و محتوای متنوعی برای معرفی و شفاف‌سازی سیاست‌های مجموعه گردآوری و به نشریات و مطبوعات ارسال کنند یا ـ در سال‌های اخیر ـ از طریق فضای مجازی فعالیت‌های خود را بسط و گسترش دهند.
علاوه بر این، روابط‌عمومی واحدها و تشکل‌های معدنی می‌توانند نقش‌های پررنگ‌تری هم به‌عهده بگیرند؛ برای مثال حلقه واسط میان ذی‌نفعان و افراد کلیدی صنف و صنعت باشند و به این طریق در پاسخ به پرسش‌ها و رفع دغدغه‌های آنان اقدامات موثری انجام دهند. به‌عبارت ساده‌تر نقش روابط‌عمومی در بهبود ارتباط بین ذی‌نفعان بسیار مهم است و باید جدی گرفته شود.
یکی از مهم‌ترین چالش‌هایی که خاص بخش معدن است، وجود پدیده‌ای به‌نام معارضان محلی است. البته این معضل در تمام فعالیت‌های اقتصادی به‌چشم می‌خورد، اما در بخش معدن پررنگ‌تر است. در این بخش چالش و ناسازگاری به‌صورت کشمکش‌هایی میان بخش تولید و ساکنان محلی بروز می‌کند که می‌تواند فعالیت بخش تولیدی را با اختلال روبه‌رو کند اما کلید حل این معضل به‌دست روابط‌عمومی‌ها است.
به‌عبارت دیگر در شرکت‌های معدنی که فعالیت‌های‌شان به‌نحوی افراد منطقه‌ای را تحت‌تاثیر قرار می‌دهد یا نارضایتی را در روستاها، شهرها و مناطق اطراف پدید می‌آورد، روابط‌عمومی در خط‌مقدم رفع سوءتفاهم‌ها قرار دارد؛ آنها هستند که باید افراد را متقاعد کنند که اگر هوای منطقه آلوده می‌شود یا آب چاه کشاورزان و مردم ـ که حق آنهاست ـ مورداستفاده قرار می‌گیرد، در زمستان گاز آنها مصرف می‌شود یا جاده‌های آنها کیفیت خود را از دست می‌دهند، در عوض رونق و توسعه به منطقه می‌آید. آنها باید نشان دهند که اگر زیرساخت منطقه مورداستفاده قرار می‌گیرد، در ازای آن فرصت شغلی برای افراد بومی ایجاد می‌شود.
در میان اخبار
روابط‌عمومی باید به مردم اطمینان دهد که شرکت‌ها ـ به‌ویژه شرکت‌های بزرگ ـ رشد و توسعه را برای منطقه به‌ارمغان می‌آورند، بیمارستان یا درمانگاه و مدرسه ایجاد می‌کنند و از مراکز آموزشی تخصصی حمایت می‌کنند.
آنها باید با ایفای نقش جدی‌تر، ارتباطات را نزدیک‌تر کنند و از یک‌سو نظرات مردم یا ذی‌نفعان را به‌گوش هیات‌مدیره شرکت برسانند و از سوی دیگر اقداماتی که شرکت برای مردم منطقه انجام می‌دهد، اطلاع‌رسانی کنند.
بر این اساس اگر روابط‌عمومی‌ها فعالیت‌شان را درست انجام دهند، فعالیت در بخش معدن کشور رشد و ارتقای فراوانی پیدا خواهد کرد و نارضایتی عمومی از فعالیت‌های آنان در نقاط مختلف کشور کاهش پیدا می‌کند.
اما با این حال، گاهی شاهد آن هستیم که ـ در برخی مجموعه‌ها ـ این نقش جدی گرفته نمی‌شود و پرسنلی که در مسئولیت‌های دیگر قابلیت چندانی از خود نشان نداده‌اند، جذب روابط‌عمومی می‌شوند.
این روش اشتباه محض است. پرسنل حوزه روابط‌عمومی باید از میان بهترین‌ها انتخاب شوند، به حوزه تخصصی خود به‌طورکامل مسلط باشند، آموزش‌های خاصی ببینند، بتوانند با زبان‌های مختلف صحبت کنند و کاراکتر خاصی داشته باشند که نفوذ کلام آنها را افزایش دهد و به آنها در زمینه ارتباط‌گیری با مخاطبان یاری رساند.
در پایان باید باز بر این نکته تاکید کرد که اگر ارتقای واحد روابط‌عمومی‌ها تربیت و بکارگیری نیروی متخصص در دستور کار فعالیت شرکت‌ها و تشکل‌های معدنی قرار گیرد، وضعیت صنف و صنعت معدن و تولید مواد معدنی در کشور به یک نقطه بالاتری ارتقا خواهد یافت.
