دولت چهاردهم در حالی کشور را مدیریت می‌کند که به‌لحاظ اقتصادی در بدترین شرایط تاریخی این کشور قرار داریم. ناترازی‌ها از مالی تا انرژی، گویای گوشه به گوشه وضعیت بغرنج کشور است. در حالی که آب، برق، گاز، هوا و... نداریم، اما نرخ تورم، این کمبودها را در حال جبران است.

سه‌شنبه ۶ آبان ۱۴۰۴ احمد میدری، وزیر تعاون، کار و رفاه اجتماعی در پاسخ به برخی از ابهامات در حذف یارانه دهک‌های معیشتی جامعه به نمایندگان خانه ملت گفت؛ هرکس در تهران مالک خانه باشد و کل خانواده ۳۰ میلیون تومان درآمد داشته باشند، جزو ۳ دهک بالا محسوب می‌شوند.

وزیر دولت چهاردهم این را هم اعتراف کرد که وقتی از ۳دهک بالایی صحبت می‌شود، در هر کشوری یک معنا دارد. ممکن است در کشوری این گروه جزو اقشار مرفه باشند اما در ایران، طبقه متوسط رو به پایین از نگاه دولت نیاز به صدقه دولتی ندارد.

دولت با حذف ۹ میلیون نفر از لیست یارانه حداقلی که فقط به‌لحاظ روانی اثرگذار بود، سرمایه اجتماعی را هم به حداقل خود رسانده است. البته قطار حذف طبقه متوسط، متوقف نشده و همچون کوره اعتمادسوزی، قرار است تا پایان سال با قوت ادامه یابد.

بنا بر اعلام رئیس مرکز مطالعات و اطلاعات رفاهی ایرانیان این رویه مدیریت، با حذف یک تا ۱.۵ میلیون نفر به شکل ماهانه، در حال پر کردن قلک دولت است. افرادی از این کارناوال دولتی جدا می‌شوند که بخشی از آنها حداقل‌های درآمد را داشته و در رصد هفتگی بازار میوه و سبزیجات، صدای آه آنان که توان خرید میوه برای خانواده خود را ندارند، گوش‌ها را بدجور می‌آزارد. کسانی که شوربختانه حذف یارانه آنها باتوجه به اعتقادات و باورهای یک تاریخ تفکر ایرانی مسلمان، نمی‌تواند برای دیگران حتی نیازمندان، برکت داشته باشد.

دولت در حال آتش زدن اموال معنوی خود است و در شرایطی که هوا، اکسیژنی برای موجودات زنده کشور ندارد، گویا فکرهای مدیران مملکتی هم پر از دی‌اکسیدکربن شده، چراکه مدیریت نه در راستای رفاه مردم و حتی تامین سلامت دهک‌های آسیب‌پذیر جامعه که در جهت اضافه کردن جمعیت ۳ دهک پایین درآمدی است. به قول فرشاد مومنی از اندیشه‌پردازان حوزه اقتصاد، گسترش فقر مضاعف در کمین این مدیریت در حال خودنمایی و عشوه‌گری است.