راستی موجب رضای خداست

کس ندیدم که گم شده از ره راست

فرهنگ در هر جامعه شامل باورها، ارزش‌ها و رفتارها است که مطابق با ارزش‌‌های اجتماعی و هنجارهای موجود در جامعه بشری مطرح است. مجموعه دانش‌ها و باورها و قوانین و آداب و رسوم اجتماعی و عادت‌هایی که در افراد جلوه‌گر می‌شود.

فرهنگ از راه آموزش از نسلی به نسل آینده منتقل می‌شود و رفتارهای یک جامعه را می‌سازد.

جناب آقای دکتر پزشکیان در طول سال‌های بعد از انقلاب آنچه که از دست ما رفته، کم اهمیت یا بی‌اهمیت کردن فرهنگ ما است و باورهای عمومی را از بین برده است. نه تنها در کشور روابط عمومی از بین رفته است به‌طور کلی فرهنگ به موضوعی فرعی و بی‌اهمیت تبدیل شده است.

در ره منزل لیلی که خطرهاست در آن

شرط اول قدم آنست که مجنون باشی

همه مسئولان و مردم، از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی فقط به‌عنوان وزارت ارشاد نام می‌برند و واژه «فرهنگ» در تعبیر این وزارتخانه در اذهان عمومی جایگاهی ندارد. هیچ‌ اهمیتی برای فرهنگ قائل نیستیم و حتی آموزش «فرهنگ» در آموزش و پرورش و از ابتدای طفولیت برای فرزندانمان جایگاهی ندارد. تا آنجا که گاهی به نظر می‌رسد این نسل بی‌هویت در حال رشد کردن است. برای مسئولان اهمیت وزارت نفت، اقتصاد و دارایی بیشتر است. دردسر و گرفتاری‌های وزارت صمت و ایران خودرو را پیگیری می‌کنیم و یا نگاهی داریم به وزارت امور خارجه که بالاخره مشکل FATF ما چه می‌شود و سرانجام برجام کجاست و چگونه با مردم جهان در جنگ و ستیز باشیم؟!

سخنی با شما داریم که اظهار می‌دارید دلسوز هستید و آرزو می‌کنید، «بتوانید در این جامعه دوام آورید». ما ازآموزش و پرورش هنری ندیدیم و نمی‌دانیم وزارت فرهنگ برای حفظ فرهنگ این سرزمین کهن که در آن بزرگمهرها و هرمزها پرورش یافته و حکیم فردوسی بزرگ و حافظ و سعدی را در تاریخ دارد، چه برنامه‌ای دارد.  تندیس بزرگان فرهنگ و هنر ما در جای جای جهان نصب شده و ارزش آنها را نمی‌دانیم و نمی‌فهمیم. کتاب‌های درسی از دبستان تا دانشگاه کمتر از عطار، مولوی، سعدی و حافظ سخن می‌گویند و از پور سینا، خیام و ابوریحان بیرونی و دیگران خبری نیست؛ ملتی که تاریخ خود را نشناسد، نمی‌تواند آینده خود را بسازد.

همچنین روابط عمومی در کشور ما به جایگاه اطلاع رسانی، تبلیغات و تشریفات مبدل شده است و گفتار نیک، پندار نیک و کردار نیک را نیاموخته‌ایم.

شفافیت، راستگویی، پاسخگویی، جلوگیری از دروغ و فریب در فرهنگ ما غریبه شده است. روابط عمومی‌های ما به بیراهه می‌روند و وزارت فرهنگ، میراث فرهنگی، آموزش و پرورش در درجه سوم و چهارم هستند.

 جناب آقای دکتر پزشکیان ما در ایران زندگی می‌کنیم ولی نمی‌دانیم دانشگاه جندی شاپور در کدام استان این کشور بوده و چه بلایی سر آن آمده است! ما در ایران زندگی می‌کنیم ولی نمی‌دانیم یعقوب لیث صفاری، بابک خرمدین، آریو برزن کیست؟ آیا آرتیمس سردار بزرگ هخامنشیان را می‌شناسیم که نخستین بانوی دریانورد جهان بود و با کشتی‌هایی که ساخته بود در جنگ با یونان پیروز شد.

نکات بسیاری از این دست خاطره‌ها و یادها رفته و به فراموشی سپرده شده است!

جناب آقای رئیس‌جمهور؛ روزگار سخت و دشواری پیش‌رو دارید. اقتصاد ویران شده، روابط خراب شده و رانت و دروغ در هر گوشه از ایران زمین اوج گرفته، از صداقت و شفاف‌سازی خبری نیست.

سخنان جنابعالی در مذاکرات انتخاباتی، نشان از علاقمندی شما به فرهنگ این سرزمین داشت و فعالیت‌های شما در مجلس شورای اسلامی نشان‌دهنده علاقه شما به روابط عمومی است و اینکه روابط عمومی را می‌شناسید. ما امروز به صداقت، فرهنگ، آموزش، رفتار و کردار صحیح برای جبران عقب‌ماندگی‌ها نیاز داریم.

روابط عمومی‌ها اگر آموزش صحیح داشته باشند، می‌توانند در این راه یار و یاور شما باشند. می‌توان با انتخاب افراد صالح در دو وزارتخانه آموزش و پرورش و فرهنگ و ارشاد اسلامی، ارزش و جایگاه فرهنگ و آموزش و پرورش را ارتقا داد و فرهنگ غنی کشور را  بار دگر سامان داد.

 ما بدان مقصد عالی نتوانیم رسید

هم مگر پیش نهد لطف شما گامی چند