بازار سموم کشاورزی بیثبات شد؛ احتمال کمبود محصول در فصل آینده
نایبرئیس کمیسیون کشاورزی اتاق بازرگانی از بحران در بازار سموم کشاورزی خبر داد و تأکید کرد که تأخیر در تخصیص ارز و صدور بیرویه مجوزها، زنجیره تأمین را مختل کرده و احتمال کمبود برخی محصولات کشاورزی در فصلهای آینده وجود دارد.
هامان هاشمی، نایبرئیس کمیسیون کشاورزی اتاق بازرگانی از اختلال جدی در بازار سموم کشاورزی کشور خبر داد. به گفته وی، تأمین ارز برای واردات این نهادههای حیاتی با مشکل مواجه شده و صدور بیرویه مجوزها، سهمیهبندی و تأخیر در تخصیص ارز، موجب آشفتگی در توزیع و افزایش فشار بر کشاورزان شده است.
هاشمی با اشاره به اینکه صنعت سموم کشاورزی نقش کلیدی در بهرهوری مزارع دارد، گفت: «در چند ماه گذشته تخصیص ارز به درستی انجام نشده و بسیاری از شرکتها با وجود ثبت سفارش، نتوانستهاند ارز مورد نیاز خود را دریافت کنند. بر همین اساس پیشبینی میشود در برخی محصولات خاص در ماههای آینده کمبودهایی ایجاد شود.»
او افزود: «برخی نهادهها و سموم در داخل کشور ظرفیت تولید دارند، اما برخی دیگر به دلیل نیاز به فناوری بالا، امکان تولیدشان در داخل وجود ندارد. بنابراین باید برای هر گروه از محصولات، راهکارهای جداگانه در نظر گرفت.»
در همین زمینه، علیمحمد عرب، نایبرئیس انجمن تولیدکنندگان سموم، نیز اعلام کرد که سیاست سهمیهبندی وزارت جهاد کشاورزی و صدور بیش از ۱۰۰ مجوز تولید و ۳۰۰ مجوز واردات برای ۳۰ هزار تن سم، بازار را بیثبات کرده است. وی تأکید کرد که هنوز ۷۰ درصد نیاز کشاورزان به سم تأمین نشده و تأخیر در تخصیص ارز، روند ترخیص را مختل کرده است.
هاشمی در ادامه گفت: «تنها دو کارخانه در ایران توانایی تولید برخی فرمولهای خاص را دارند و برای سایر ترکیبات، واردات اجتنابناپذیر است. نمیتوان به طور مطلق از کمبود یا وفور سموم صحبت کرد؛ وضعیت کاملاً نسبی و وابسته به شرایط اقلیمی و نوع محصول است.»
وی در پایان هشدار داد: «اگر روند تخصیص ارز به همین شکل ادامه یابد، در فصلهای آینده احتمال کمبود برخی انواع سموم کشاورزی وجود دارد.»
جدول چالشهای بازار سموم کشاورزی ایران (۱۴۰۴):
| عامل بحرانزا | تأثیر بر بازار سموم کشاورزی |
|---|---|
| تأخیر در تخصیص ارز | کاهش واردات و اختلال در ترخیص کالا |
| صدور بیرویه مجوز تولید | افزایش رقابت ناسالم و بیثباتی بازار |
| سهمیهبندی وزارت جهاد کشاورزی | آشفتگی در توزیع و کاهش دسترسی کشاورزان |
| محدودیت تولید داخلی | وابستگی به واردات ترکیبات خاص |
| نبود هماهنگی نهادی | عدم اولویتبندی در واردات حیات |