فقر، نتیجه پولپاشی و توزیع یارانه نقدی
جایزه نوبل ۲۰۱۹ به دو اقتصاددان رسید که بعد از ۱۵ سال تحقیق به این نتیجه رسیدند که فقر نتیجه پولپاشی و توزیع یارانه نقدی است.
آکادمی سلطنتی علوم سوئد جایزه نوبل اقتصاد در سال ۲۰۱۹ را به یک زوج هندی-فرانسوی و یک اقتصاددان امریکاییالاصل اهدا کرد. آبیجیت بانِرجی و استر دوفلو از امآیتی امریکا بههمراه میشل کرِمر از دانشگاه هاروارد بهعنوان برندگان جایزه نوبل اقتصاد سال ۲۰۱۹ معرفی شدند. اعضای آکادمی سلطنتی علوم سوئد این ۳ اقتصاددان را به پاس نقش قابلتوجه مطالعاتشان در یافتن عوامل تاثیرگذار بر کاهش فقر جهانی شایسته دریافت جایزه نوبل سال ۲۰۱۹ دانستند. برپایه اعلامیه این آکادمی نتایج مطالعات این ۳ اقتصاددان تاثیر قابلملاحظهای بر بهبود و موفقیت سیاستهای اعمال شده برای کاهش سطح فقر در جهان داشته است.
اشتباه را با اشتباه نمیتوان درست کرد
استاد اقتصاد دانشگاه علامه طباطبایی عقیده دارد با پولپاشی نمیتوان فقر را در کشور از بین برد، زیرا برای اصلاح سیاست غلط، نباید سیاست غلط دیگری را دنبال کرد.
به گزارش ایرنا، محمدقلی یوسفی، عضو هیاتعلمی دانشکده اقتصاد دانشگاه علامه طباطبایی میگوید: اشتباه را با اشتباه نمیتوان درست کرد.
یوسفی با بیان این مطلب ادامه داد: متاسفانه در ۴۰ سال گذشته سیاستهای متناقض و گاه غلطی دنبال شده که بهاشتباه تصور میشود میتوان یک اشتباه را با اشتباهات دیگری جبران کرد.
وی با اشاره بهاحتمال افزایش یارانه نقدی ۵ دهک پایین جامعه در آیندهای نزدیک، افزود: بهجای اینکه به این شکل در جامعه پولپاشی انجام شود، باید فکر جدیتری کرد.
این اقتصاددان تاکید کرد: باید به این فکر کنیم در کشوری که امکانات گستردهای دارد، چرا نباید تولید و اشتغال ایجاد شود و سطح درآمد و رفاه بالا برود و چرا باید حتی بخش وسیعی از مردم که شاغل هستند، زیر خط فقر باشند؟
وی با بیان اینکه هرقدر هم به این شکل پول تزریق شود، مشکل اقشار فقیر از بین نمیرود، گفت: استمرار سیاستهای نادرست باعث شده شرکتهای تولیدی کار را متوقف کنند؛ بنابراین بیکاری در جامعه گسترش پیدا میکند.
یوسفی افزود: سؤال اصلی این است که آیا میتوان منابع را به این شکل هدر داد؟ بهجای این کار، دولت باید برنامه بلندمدت داشته باشد و کشور را با کار و تولید اداره کند.
۸۵ درصد شاغلان زیر خط فقر هستند
وی ادامه داد: افراد شاغل نیز غالبا چندشغله هستند تا حداقل هزینه زندگی را تامین کنند؛ بنابراین با فرض پولپاشی آیا مشکل شاغلان رفع خواهد شد؟ این در حالی است که اکنون سطح درآمدِ بیش از ۸۵ درصد شاغلان زیر خط فقر است.
یوسفی درباره توزیع اقلام اساسی بین اقشار کمدرآمد جامعه هم گفت: این کار نیز بهنوبه خود فساد را بهدنبال دارد. در گذشته در این زمینه تجربه تلخی داشتیم که باعث رانت و حیفومیل شد و بههیچعنوان صلاح نیست و مشخص نیست بر چه اساسی این کار را انجام میدهند؟
البته باید توجه داشت اگر محل افزایش یارانه حذف یارانه ثروتمندان باشد، دیگر بحث پولپاشی و افزایش نقدینگی نیست؛ در عین حال میتوان راهکارهایی را برای کمک غیرنقدی و ارائه اقلام به اقشار فقیر جست که اتفاقا در راستای حمایت از تولید داخل هم باشد. این یکی از مهمترین چالشهای دولت است که باید بهسرعت و با کارآمدی به آن پاسخ دهد.