اکونومیست نوشت: این قالب سه‌جانبه نخستین‌بار در سال ۲۰۰۳ شکل گرفت، یعنی زمانی که وزیران خارجه سه کشور برای مذاکره درباره فعالیت‌های هسته‌ای ایران به تهران رفتند. تلاش‌های دیپلماتیک اروپا در این حوزه، هماهنگی میان آنان را حفظ کرد. اما از زمان رأی بریتانیا به خروج از اتحادیه اروپا در ۲۰۱۶، روابط میان رهبران این سه کشور هیچوقت تا این اندازه مستحکم نبوده است.

تا اینجا، بیشترین هم‌سویی این سه‌گانه درباره مسئله اوکراین بوده است. در موضوعات دیگر مانند رفتار اخیر اروپا در قبال برنامه هسته‌ای ایران هم، تروئیکای اروپایی رویکردی مشترک اتخاذ کردند.

با این‌حال، تروئیکای اروپایی با برخی محدودیت‌ها مواجه هستند. بریتانیا و فرانسه با به رسمیت شناختن دولت فلسطین موافقت کرده اند؛ اما آلمان به دلایل تاریخی، هرگز از این تصمیم حمایت نخواهد کرد. از سویی دیگر، آلمان و بریتانیا به‌طور ذاتی آتلانتیک‌گرا هستند و از خرید تجهیزات نظامی آمریکایی رضایت دارند، درحالی که فرانسه می‌خواهد فروش تسهیلات را از کشورهای اروپایی را افزایش دهد.