رئیس‌جمهوری گفته‌اند به‌دنبال این هستند که FATF را به مسیر بازگردانند. البته این بیانات، موج انتقاداتی را علیه ایشان در مجلس ایجاد کرد. به‌عنوان یک کارشناس می‌گویم در حال‌ حاضر جامعه ما دیگر تحمل چنین شرایط سخت معیشتی را ندارد. مسئولیت بسیار سنگینی برعهده رئیس دولت چهاردهم قرار دارد. ایشان در مناظرات انتخاباتی خودشان، هم از برجام و هم از FATF صحبت کرده‌اند و باید بخشی از موافقت مقامات ارشد ما برای تعامل بیشتر را به‌دست بیاورند. ضمن اینکه تلاش سیاست خارجه ایران هم این است که آتش جنگ در خاورمیانه وسیع‌تر از آنچه هست، نشود.

اقتصاد جنگ‌زده، اقتصاد ویرانگری است و اقتصاد ما دیگر تحمل یک جنگ تمام‌عیار را ندارد. البته ممکن است یک دیپلماسی پنهانی هم میان ما و برخی کشورها برای کنترل جنگ وجود داشته باشد.

یک مشکل مسئله بحران در خاورمیانه است؛ باتوجه به اثری که ما در منطقه داریم و مسئله دیگر، جنگ اوکراین و روسیه است که آنجا هم مسئله ارسال و دریافت تجهیزات نظامی مطرح می‌شود.

ترامپ هم روی همین دو موضوع دست گذاشته است؛ یکی ناتوانی در حل موضوع خاورمیانه در دوران بایدن و دیگری کمک‌های سخاوتمندانه‌ای که بایدن در برابر روسیه به اوکراین داشته است. ترامپ در مناظره‌اش با کامالا هریس مدعی شده بود، این جنگ را تمام می‌کند، اما درباره نحوه پایان دادن به این جنگ توضیح نداده است.

چنین پیچیدگی‌ها و بهم‌ریختگی‌هایی در منطقه وجود دارد. ما در این شرایط اگر انعطاف و عقلانیت سیاسی به‌خرج دهیم، می‌توانیم این فضا را به‌نفع خودمان تغییر دهیم.

با خروج امریکا از برجام، آن برجام که در سال ۲۰۱۵ تصویب شد، از بین رفت و اکنون کشور باید به فکر برجام دیگری باشد. باتوجه به شرایط زمانی و تغییرات اساسی که در ماهیت برجام ایجاد شده، آن را کاملا از حالت اولیه دور کرده است.

اما ایران از طرفی استقبال آژانس از همکاری هسته‌ای با ایران و ملاقات پی در پی با گروسی را در کارنامه خود ثبت کرده است که حکایت از یک واقعیت دارد. گستردگی روابط ما با آژانس می‌تواند در احیای برجام اثرگذار باشد و امتیاز بزرگی برای ما به‌دنبال داشته باشد.

در رابطه با FATF و حل مسائل مربوط به آن که یک مورد آن پالرمو است، دو پیام دارد؛ یکی در زمینه پولشویی و دیگری هم درباره حمایت از تروریسم.

 در هر دو مورد، مشکلاتی وجود دارد، اما مهم‌تر از آن، مسدود شدن شبکه‌های بانکی جهانی به روی ما است که اقتصاد ما را زمینگیر کرده است. این محدودیت، سرنوشت ۸۵ میلیون جمعیت ما را با تاریکی روبه‌رو کرده و اگر بخواهیم عضو پالرمو بشویم و FATF را بپذیریم، باید تکلیف خودمان را مشخص کنیم تا به شبکه بانکی جهانی متصل شویم.  اینکه سرنوشت جوانانی را که در حال ‌حاضر در فضای تنگ بیکاری به‌سر می‌برند، به سرنوشت اتفاقات منطقه گره بزنیم، خیلی عقلانی

نیست.  بسیاری از خشونت‌های اجتماعی نتیجه همین فشارهای اقتصادی است و باید به این موضوع توجه کرد. موضوعیت قطعنامه ۲۲۳۱ که در کنوانسیون پالرمو مطرح شده، در اکتبر ۲۰۲۵ از بین می‌رود. براساس قطعنامه ۲۲۳۱ نباید فروش اسلحه انجام بگیرد، اما همه اینها بهانه است.  در حال ‌حاضر امریکا، فرانسه و بریتانیا به اسرائیل کمک می‌کنند. باید نوع نگاه‌مان به دنیا تغییر کند. در برخی از موارد هسته‌های مقاومتی که در برابر دنیا ایجاد کرده‌ایم، باعث صدمه در سیاست خارجی‌مان شده و باید تکلیف‌مان را در نوع ارتباط با جهان روشن کنیم. اگر بخواهیم سراغ حل مسئله برجام برویم، باید نوع نگاه‌مان تغییر کند، در غیر این‌صورت این محدودیت همچنان باقی می‌ماند.