در سراسر جهان محبوب‌ترین و پربیننده‌ترین فیلم‌ها آنهایی هستند که به تاریخ، فرهنگ و مشاهیر کشورها بپردازنند. در صدر همه آنها نیز فیلم‌های بیوگرافی هستند که طرفداران زیادی دارند و به شرح زندگی آدم‌های معروف دنیا توجه خاصی دارند. در جشنواره فیلم فجر سال ۱40۲ فیلم‌های پروین، پرویزخان و تابستان همان سال به ترتیب به زندگی پروین اعتصامی شاعر نامدار معاصر ایران و پرویز دهداری مربی اسبق تیم ملی فوتبال ایران و به خاطرات زندگی محمود کلاری فیلمبردار اول ایران می‌پردازند که هر سه فیلم نتوانستند به حقیقت واقعی زندگی آنها توجه کنند. در جشنواره امسال مضامین زیر در فیلم‌ها دیده می‌شد؛کمدی اجتماعی، دفاع مقدس قهرمانان ملی، نقش زنان در جبهه جنگ، خودکشی، قتل، قصاص، معرفی نوروز باستانی، قمار، کازینو، مواد مخدر اتومبیلرانی، کودک و نوجوان، انیمیشن، پویانمایی، اعدام عشق، فیلم طنز، قضاوت، شرایط اقتصادی جامعه و آسیب‌های اجتماعی که همه ما شناور در این داستان‌های سینمایی بودیم. جشنواره فیلم فجر یک جشنواره موضوعی و مناسبتی نیست و فیلم‌های سینمایی در ژانرها و موضوعات مختلف در آنها به نمایش گذاشته می‌شود که نمونه‌هایی از آنها را آورده‌ایم. سینمای ایران به واسطه ویژگی ذاتی سینما نیاز دارد که نسل جدید، نگاه و ابزاری جدید را تجربه کند. سینما اگر در طول تاریخ زنده بود به واسطه جرات زایشی است که دارد مثلا در سینمای داستانی کوتاه و مستند استعدادهای خوبی کشف شده‌اند باید با استراتژی بلند مدت بر مبنای پژوهش جدید و سازمان یافته به شناسایی استعدادها در زمینه فیلمنامه‌نویسی، کارگردانی و بازیگری در بین نوجوانان و جوانان بپردازیم که آینده سینمای ایران را تضمین می‌کنند و به آسیب‌شناسی واقعی توجه جدی کنیم از جمله نقش اقتصاد در سینما برای تولید و فروش فیلم‌ها و در حوزه نقد فیلم دیگر از آن نقدها و نظرهای منتقدان حرفه‌ای قدیمی خبری نیست و مانند برخی تولیدات سینمایی در حوزه نقد و تحلیل نیز دچار آفت سطح نیری یا شوآف و ظاهرگرایی شده‌ایم. در نقد فیلم نثر خوب، بیان شیوا و کاریزمای موثر عوامل ذاتی از اصول اولیه نوشتن نقد سینمایی هستند در دهه ۶۰ و ۷۰ نقد به معنای واقعی آن وجود داشت و منتقدان واقعی تاثیرگذار بودند، چون نقد هم جامعه و نگاه آن به اثر را پویا می‌کند و هم کیفیت اثر را ارتقا می‌بخشد.به امید اکران‌های خوب در سال جدید سینمایی کشور.