دسترسی آزاد به بازار جهانی، زمینه توسعه اقتصادی کشورها را فراهم می‌کند و در عین حال می‌تواند زمینه‌ساز بهبود و توسعه صنعتی باشد. صنایع فولاد کشور با تمام محدودیت‌هایی که در روند تعامل آنها با جهان وجود دارد، توانسته‌اند در مقام دهمین فولادساز بزرگ دنیا قرار گیرند؛ در همین حال ظرفیت‌های به مراتب بیشتری از صنعت فولاد در کشور احداث شده است. حال چنانچه این مشکلات رفع شود، می‌توان به بهبود شرایط و حضور هرچه قدرتمندتر صنایع فولادی کشور در سطح جهانی امید داشت. بررسی نقش تعاملات جهانی در بهبود و توسعه عملکردی صنایع‌معدنی به‌ویژه فولادسازی، حکایت از آن دارد که تعاملات بین‌المللی از عوامل اثرگذار بر روند فعالیت انواع کسب‌وکارهای اقتصادی و تولیدی به‌شمار می‌رود. برقراری تعامل میان ایران با سایر کشورها از چند منظر اهمیت دارد. در درجه نخست آنکه امکان واردات مواد اولیه، تجهیزات، قطعات و ماشین‌آلات موردنیاز صنایع به‌آسانی ممکن می‌شود. ضمن اینکه در سایه ارتباطات خوب ایران با سایر کشورها، بازارهای هدف صادراتی ما گسترش خواهد یافت و کشف بازارهای جدید صادراتی نیز امکانی برای رشد و توسعه تولید فراهم می‌کند. در طول سال‌های گذشته آن‌طور که باید و انتظار می‌رود سرمایه خارجی به کشور جذب نشده است. در حالی که کشور ما از ظرفیت‌های قابل‌توجهی در حوزه‌های گوناگون برخوردار است. چنانچه منابع مالی طرف‌های خارجی جذب کشور شود، می‌توان در مسیر بهبود و توسعه عملکرد صنایع گام برداشت. صنایع فولاد کشور در طول سال‌های گذشته باوجود تمام محدودیت‌هایی که در مسیر فعالیت صنایع به دلایل گوناگون از جمله تحریم وجود داشته، توانسته‌ در مسیر توسعه گام بردارند، تا جایی‌که صنعت فولاد ایران در سطح جهانی شناخته شده است. در همین حال، بازارهای خوبی برای فروش محصولات فولادی ایرانی در سطح دنیا وجود دارد. به‌علاوه آنکه تلاش شده صادرات و فروش بین‌المللی با ارزش‌آفرینی همراه باشد. اکنون با رفع چالش‌های یادشده می‌توان به حضور حداکثری محصولات تولیدشده در صنعت فولاد کشور و به‌دنبال آن، ارتقای تولید در این صنعت امید داشت.

حال انتظار می‌رود همین مسیر با جدیت بیشتری دنبال شود و تولید محصولات نهایی و فروش آنها در بازار جهانی در اولویت قرار گیرد. فولادسازان ایرانی در طول سال‌های گذشته علاوه ‌بر ارتقای جایگاه تولیدی خود، توانسته‌اند دانش فنی خود را به‌روز و داخلی‌سازی کنند. حال می‌توانند از این دانش حتی در سایر کشورها نیز بهره بگیرند. چنانچه تعاملات ایران در سطح بین‌المللی بهبود یابد، می‌توان به حضور صنعتگران ایرانی در سایر کشورها نیز امید داشت. به‌عنوان مثال، افغانستان که در همسایگی ایران قرار دارد، از ظرفیت‌های غنی سنگ‌آهن برخوردار است و بدون تردید ایران می‌تواند سهم مثبتی در بهره‌مندی این کشور از ظرفیت‌های معدنی و احداث صنایع داشته باشد. بسیاری از کشورهای همسایه ما نیازمند فولاد هستند و ایران می‌تواند در سایه تعاملات خوب بین‌المللی، سهم قابل‌توجهی از تامین بازار این کشورها را در اختیار بگیرد. بدون تردید این‌گونه مبادلات تجاری به نفع طرفین خواهد بود.

در پایان باید خاطرنشان کرد که صنایع فولادی کشور در طول این سال‌ها در مسیر بلوغ صنعتی گام برداشته‌ و بسیاری از نیازهای خود را با تکیه بر توان داخلی تامین کرده‌اند؛ بنابراین باید علاوه ‌بر تامین نیاز کشورهای همسایه به محصول، سهمی هم در ارائه خدمات فنی ـ ‌مهندسی به آنها داشته باشیم.