بازار خودرو با چالش‌های بسیاری روبه‌رو است که به‌طور قطع بخش زیادی از آن به وضعیت صنعت خودرو و تولید برمی‌گردد. امروز نقطه تعادل بین عرضه و تقاضا دچار مشکل است و بنا به گفته وزیر صنعت، معدن و تجارت با نگاهی به تولید خودرو کشور می‌بینیم که سال ۱۳۹۶ بیشترین تیراژ تولید کشور رخ داد و یک میلیون و ۵۵۰ هزار خودرو تولید شد. البته نکته اینجاست که وزیر صنعت، معدن و تجارت به معوقات و کسانی که طی سال‌های ۱۳۹۷ تا ۱۳۹۹ به‌واسطه کمبود عرضه نتوانستند خودرو تهیه کنند، اشاره‌ای نکردند. به این ترتیب پیش‌بینی می‌شود در سال ۱۴۰۱ حتی با تیراژ یک میلیون و ۶۰۰ هزار خودرو نیز تعادل به بازار برنگردد. حتی با تولید ۲ میلیون خودرو در سال، دست‌کم ۳ سال زمان نیاز است تا نقطه تعادلی در بازار خودرو به‌وجود آید.

نکته دیگر اینکه، با افزایش تیراژ تولید، شاهد حجم زیادی از خودرو تا ۵ سال آینده در کشور خواهیم بود، خودروهایی با سوخت فسیلی و بنزین‌سوز که ورود آنها به حجم خودروهای امروز با افزایش آلایندگی دردسرهای جدید مدیریتی فراهم خواهد کرد.

بحران ترافیک، نبود زیرساخت‌های مناسب جای پارک، آلایندگی‌های محیطی و... از جمله مشکلاتی است که باید در افزایش تیراژ تولید خودروهای بنزینی در نظر گرفت.

این روند در حالی در صنعت خودرو ایران ادامه دارد که براساس برنامه‌ریزی‌های انجام‌شده در جهان، قرار نیست تولید خودرو بنزینی تداوم داشته باشد. مسیر حرکت کشورهای صنعتی به سمت‌وسوی تولید خودروهای سبز، پاک و کم‌آلاینده است.

امروز سرمایه‌گذاری‌های کلانی در تولید خودروهای برقی با ابرغول‌های بین‌المللی شکل گرفته و از سوی دیگر، برابر پیش‌بینی‌ها تا سال ۲۰۳۰ میلادی استفاده از خودروهای برقی جایگزین بنزینی‌ها خواهد شد و این یعنی کاهش تقاضا برای نفت و کاهش ارزش منابع نفتی.

شاید گزاف نباشد اگر صنعت خودرو را در آینده به‌عنوان صنعت نخست کشور بنامیم؛ صنعتی که پیشران سایر صنایع است و می‌تواند به ارتقای جایگاه اقتصادی کشور بینجامد.

همواره عنوان کرده‌ام ایران به لحاظ منابع انسانی خلاق و مبتکر بی‌نظیر است و در حوزه منابع طبیعی خدادادی فراوان جایگاه ویژه و مطلوبی داریم. در این میان، حلقه گمشده تنها و تنها نحوه مدیریت و تفکرات غلط مدیریتی است که مشکل‌آفرین می‌شود.

به‌طور قطع، صنعت خودرو در سال‌های آینده رشد خواهد کرد و به توسعه می‌رسد در صورتی که به ۳ عامل توجه شود؛

۱. تولید خودروهای روز با رعایت استانداردهای روز جهان (حتی تولید برند مشترک بین‌المللی)

۲. کاهش هزینه با اصلاح ساختارهای تامین مواد و قطعات موردنیاز خودروسازها

۳. چابک‌سازی و رعایت عامل بهره‌وری با برون‌سپاری‌ها به‌جای تملک شرکت‌های زیرمجموعه

۴. زمینه ورود به بازارهای رقابتی بین‌المللی فراهم شود.

بنابراین صنعت خودرو ظرفیت بالایی برای تبدیل‌شدن به نخستین و برترین صنعت کشور را دارد و در ۳ سال اخیر با وجود تحریم‌ها و مشکلات تامین مواد اولیه و قطعات موردنیاز خودروسازی در داخل و خارج از کشور که با هزینه‌های بالاتری انجام می‌شود، توفیقات زیادی در داخلی‌سازی به‌وجود آمده و تولید، هر سال با رشد همراه بوده است. در نتیجه این موضوع از اتحاد و هماهنگی در رفع موانع تولید برای این صنعت از سوی دولت، مجلس شورای اسلامی و خودروسازان حکایت دارد. کافی است برای برخی از این چالش‌ها که برشمردیم، راهکارهای منطقی و علمی پیشنهاد شود. افزایش بهره‌وری، کاهش هزینه‌های سربار، روزآمد شدن تولید و... معضلاتی است که باید در این صنعت پیشران پیگیری و حل

شود.