او نوشت: «مادر رفت… اسطوره‌ای از عشق و صبوری، نمادی از وفاداری و شکیبایی. زنی که تا واپسین نفس، عشق را باور داشت و محبوب زندگی‌اش را تا آخرین دم در دل نگه داشت؛ زنی که در سکوت، معنای جاودانگی مهر و وفا را به تصویر کشید، با دلی آرام و نگاهی سرشار از محبت.

مادر رفت… و من ماندم با عطر و خاطره‌اش، که تا ابد در جانم جاری خواهد بود. دیروز، آخرین دیدار بود؛ و آنچه برایم باقی ماند، بوی موهای سپیدش و گرمای پیشانی‌اش بود که بوسیدم؛ لحظه‌ای کوتاه اما ابدی، که تمام عشق جهان در آن خلاصه شد. یادگاری از عشقی که مرگ را برنمی‌تابد.

در واپسین لحظه، جهان به اندازه‌ی یک بوسه شد بر پیشانی او؛ با عطری که هنوز در جانم می‌پیچد و تا آخرین نفس با من خواهد ماند… چون نغمه‌ای آرام از مهری که هرگز خاموش نمی‌شود. روحش در آرامش و عشق ابدی آرمیده است.»