اواسط شهریور ۱۴۰۳، زن جوانی با تماس با مرکز اورژانس تهران از مرگ همسرش در خانه‌شان در شرق پایتخت خبر داد. با حضور تکنیسین‌های اورژانس و مشاهده آثار ضربات چاقو روی بدن مرد جوان، مرگ مشکوک اعلام شد و پلیس وارد عمل شد.

در بررسی‌های اولیه، زن جوان تنها فرد حاضر در محل بود و پس از بازبینی دوربین‌های مداربسته مشخص شد هیچ فرد دیگری به خانه رفت‌وآمد نداشته است. در بازجویی‌های اولیه، متهم ادعا کرد هنگام وقوع حادثه در آرایشگاه بوده و پس از بازگشت با وضعیت وخیم همسرش مواجه شده، اما در مراحل بعدی روایت خود را تغییر داد و گفت برای گرفتن غذا از خانه خارج شده و با صحنه‌ای خونین بازگشته است.

در نهایت، زن جوان به قتل شوهرش اعتراف کرد و گفت:«همسرم تصاویر مستهجنی از خودش در گوشی نگه می‌داشت و روز حادثه در حال باز کردن بسته شیشه بود. وقتی اعتراض کردم، به من حمله کرد و من هم در دفاع از خودم با چاقو ضربه‌ای زدم.»

او همچنین از فشارهای روحی ناشی از فوت یکی از بستگان و درگیری‌های قبلی با همسرش به‌عنوان عوامل تشدیدکننده عصبانیت خود یاد کرد.

با تکمیل تحقیقات، اولیای دم مقتول با حضور در دادسرا خواستار قصاص شدند و کیفرخواست رسمی علیه متهم به اتهام مباشرت در قتل عمدی صادر شد. پرونده اکنون برای رسیدگی به شعبه ۱۲ دادگاه کیفری یک استان تهران ارجاع شده است.