در روزهایی که تورم بی‌امان سفره‌های کارگران را کوچک‌تر کرده، درمان نیز به دغدغه‌ای جدی و پرهزینه برای آنان تبدیل شده است. کارگرانی که ماهانه بخشی از حقوق خود را بابت بیمه تأمین اجتماعی پرداخت می‌کنند، در عمل از خدمات درمانی این سازمان بهره‌ای نمی‌برند. صف‌های طولانی، نبود دارو، ارجاع به بخش خصوصی و پرداخت‌های سنگین از جیب، بخشی از واقعیت تلخ درمان برای طبقه کارگر است.

سعید فتاحی، مشاور کانون عالی انجمن‌های صنفی کارگران ایران، با انتقاد از وضعیت موجود گفته است: «درمان برای کارگران به رؤیا تبدیل شده؛ اگر کارگری بیمار شود، باید مرگ را به درمان ترجیح دهد. پزشکان در مطب‌های خصوصی دستمزدهای زیرمیزی طلب می‌کنند و مراکز تأمین اجتماعی بسیاری از داروها را پوشش نمی‌دهند.»

او با اشاره به هزینه‌های سنگین جراحی و دندان‌پزشکی افزود: «در خانواده‌های کارگری دیگر کسی به فکر ترمیم دندان نیست؛ دندان درد یعنی کشیدن دندان، چون هزینه ترمیم قابل پرداخت نیست.»

کارگران در شهرهای صنعتی و مناطق محروم، با کمبود شدید خدمات درمانی مواجه‌اند. بسیاری از آنان برای درمان به داروهای گیاهی، خرید دارو بدون نسخه یا تحمل بیماری روی آورده‌اند. این در حالی است که ماهانه نزدیک به یک میلیون تومان از حقوقشان بابت بیمه کسر می‌شود.

فعالان کارگری هشدار می‌دهند که ادامه این روند، سلامت نیروی کار و بهره‌وری تولید را تهدید می‌کند. آنان خواستار بازنگری فوری در ساختار بیمه تأمین اجتماعی، افزایش پوشش‌های درمانی و حذف پرداخت‌های غیرضروری از جیب مردم هستند.

درمان، که باید حق مسلم هر انسان باشد، امروز برای کارگران به کالایی لوکس تبدیل شده؛ کالایی که با وجود بیمه، همچنان دور از دسترس است.