واگذاری سایپا؛ آزمون تاریخی انتخاب میان «پول» یا «تخصص»
پرونده خصوصی سازی سایپا به عنوان یکی از پیچیدهترین پروندههای خصوصیسازی در تاریخ صنعت ایران، به مرحله حساس ارزیابی متقاضیان وارد شده است،در میان نامزدهای حاضر از صنایع مختلف به چشم می خورد،اما آیا می توان یکی از بزرگترین مجموعه های خودرو سازی کشور را به شرکت های نامرتبط به این صنعت واگذار کرد؟

به گزارش صمت طبق برنامه هفتم توسعه دولت موظف هست در جهت واگذاری سهام خود در مجموعه های صنعتی و زیل حاکمیت قدم بردارد، در این بین واگذاری سهام مجموعه خودروسازی سایپا فرآیندی فراتر از یک تغییر مالکیت ساده است؛ این پرونده آزمونی برای عزم جدی در نجات یکی از بزرگترین و واماندهترین مجموعه صنعتی کشور محسوب میشود. در این بین معیار ارزیابی متقاضیان از نکات کلیدی و سرنوشت ساز در آینده این مجموعه بزرگ خواهد بود.
ارزیابی متقاضیان باید ترکیبی از پیشنهاد مالی، توان مدیریت بدهی ۱۴۰ هزار میلیارد تومانی، ارایه نقشه راه صنعتی و توانایی احیای برند باشد اما قوت اصلی این موضوع در دانش و مهارت کافی نهفته است،حاکمیت و سیاست گذار با تصمیم درست و با ایجاد یک مدل کسبوکار پایدارتر در جهت احیای سایپا می تواند ثبات را به این مجموعه بازگرداند، موردی که تنها متکی به تزریق نقدینگی دولتی نیست و از طریق چند عامل به ویژه تخصص و سبقه کاریدر دسترس خواهد بود.
باید در نظر داشت واگذاری سهام یکی از غولهای صنعت خودروسازی، نه تنها یک تغییر مالکیت بلکه سرنوشت هزاران نیروی کار، زنجیره تأمین گسترده و اعتماد مصرفکننده را تحت تأثیر قرار خواهد داد. در این میان، ارزیابی صلاحیت و اهلیت متقاضیان حقیقی و حقوقی حاضر در میدان، کلید فهم آینده این شرکت است.
معیارهای سنجش متقاضیان باید فراتر از پیشنهاد قیمتی و در برگیرنده مولفههای راهبردی باشد،عمق تجربه و دانش فنی در صنعت خودرو، توان مالی و ظرفیت سرمایهگذاری برای نوسازی، برنامهریزی شفاف برای خروج از وضعیت کنونی و نهایتاً التزام به الزامات حکمرانی شرکتی، از جمله این شاخصهای کلیدی به شمار میروند.
از سوی دیگر، انتخاب یک هسته صنعتی مجرب و با سابقه همراه با توان مالی مناسب در این واگذاری، نشان از درک عمیق از پیچیدگیهای فنی، زنجیره تأمین و چالشهای کیفیتسازی در خودروسازی ایران دارد،این امر تضمین میکند که مدیریت جدید صرفاً بر مبناهای مالی تصمیمگیری نخواهد کرد، بلکه درک درستی از ضرورتهای فنی و نیازهای بازار خواهد داشت.
بدون تردید، انتخاب نهایی نیازمند بررسی دقیق تمامی جوانب از سوی نهادهای ناظر است. اما به نظر میرسد بر مبنای معیارهای عینی و نیازهای آشکار سایپا، گزینهای که تلفیقی آرمانی از پول و تخصص را عرضه میکند، نه تنها واجد شرایطتر که امیدبخشترین چشمانداز برای خروج این شرکت از بحرانهای کنونی است،آینده سایپا به انتخاب شایستهترین واقف بستگی دارد، کسی که بتواند هم اعتماد سهامداران خرد را جلب کند و هم قول فردایی بهتر را به مشتریان منتظر بدهد.