اول ماه مه، روزی برای پاسداشت زحمات کارگران در سراسر جهان است؛ روزی که یادآور تلاش‌های بی‌وقفه نیروی کار در مسیر پیشرفت اقتصادی و اجتماعی است.  این مناسبت تاریخی ریشه در مبارزات کارگران در قرن نوزدهم دارد، زمانی که آن‌ها برای کاهش ساعات کاری، دریافت دستمزد منصفانه و بهبود شرایط کار دست به اعتراض زدند

در ایران نیز ۱۱ اردیبهشت به عنوان روز رسمی کارگر شناخته شده و نهادهای مختلف دولتی، خصوصی و کارگری آن را پاس می‌دارند.

تعطیلی روز کارگر طبق قانون کار ایران

بر اساس ماده ۶۳ قانون کار جمهوری اسلامی ایران، روز ۱۱ اردیبهشت به عنوان تعطیل رسمی کارگران شناخته شده است. بنابراین کارگران در این روز استحقاق دریافت دستمزد کامل خود را دارند.

همچنین طبق ماده ۵۱ قانون کار، چنانچه کارگری در روز کارگر مشغول به کار باشد، باید دستمزد او با ۴۰ درصد اضافه محاسبه شود؛ مانند تعطیلات رسمی دیگر.

طبق قوانین کار ایران، کارفرمایان الزامی برای پرداخت هدیه روز کارگر ندارند. در قانون کار هیچ ماده‌ای وجود ندارد که کارفرما را موظف به اهدای هدیه یا پاداش ویژه در این روز کند. با این حال بسیاری از کارفرمایان بخش خصوصی و حتی سازمان‌های دولتی، به صورت داوطلبانه هدایایی مانند کارت هدیه، بسته‌های معیشتی یا کمک‌های نقدی به کارگران خود اهدا می‌کنند.

گرچه این هدیه جنبه قانونی ندارد، اما می‌تواند نقش مهمی در افزایش انگیزه، رضایت شغلی و وفاداری کارکنان داشته باشد. کارفرمایانی که چنین اقداماتی انجام می‌دهند، اغلب بازخورد مثبتی از نیروی انسانی خود دریافت می‌کنند و این موضوع می‌تواند بر بهره‌وری کلی سازمان نیز تأثیرگذار باشد.