با ورود ایران به بریکس، این پرسش به وجود می‌آید که چین و ایران چگونه می‌توانند همکاری‌های خود را در این چارچوب تقویت کنند. پیشنهاد آقای شی در خصوص ایجاد «بریکس پنجگانه» می‌تواند به عنوان راهنمایی برای تعیین مسیر همکاری‌های چین و ایران مورد استفاده قرار گیرد.

سازوکار همکاری بریکس از زمان تأسیس آن در ۱۸۵ سال پیش به یک پلتفرم کلیدی تبدیل شده که بر تحول ساختار جهانی و توازن قدرت‌های بین‌المللی تأثیرگذار است. شی جین پینگ با پیروی از روند کلی تاریخ و بهره‌برداری از فرصت‌های موجود، پیشنهاداتی از جمله «بریکس صلح‌آمیز»، «بریکس نوآورانه»، «بریکس سبز»، «بریکس عادلانه» و «بریکس انسانی» را مطرح کرده و تعدادی پروژه و طرح همکاری را معرفی کرده است. این اقدام بدون شک انگیزه‌ای قوی برای ارتقاء توسعه باکیفیت همکاری بریکس پلاس ایجاد می‌کند و فرصت‌های جدیدی را برای کشورهای بریکس و «جنوب جهانی» فراهم می‌آورد.

چین به عنوان بزرگترین اقتصاد در میان کشورهای بریکس، همواره مروج مهم تعمیق و تحکیم همکاری‌های بریکس بوده است. شی جین پینگ به مدت ۱۲ سال متوالی میزبان نشست رهبران بریکس بوده یا در اجلاس‌های مربوطه شرکت کرده و مجموعه‌ای از پیشنهادات و ابتکارات مهم را برای ارتقای همکاری و توسعه بریکس ارائه نموده است. از ترویج تأسیس بانک توسعه جدید، شروع مدل همکاری «بریکس پلاس» تا ترویج گسترش تاریخی اعضای بریکس... چین تاثیری عمیق در مسیر رشد بریکس بر جای گذاشته است. در نشست سران «شیامن» در سال ۲۰۱۷، ایران برای اولین بار برای حضور در نشست گفتگوی بریکس دعوت شد. 1 ژانویه سال جاری تهران به عضو رسمی سازوکار همکاری بریکس درآمد. می‌توان گفت ایران ذینفع مستقیم روند همکاری‌های بریکس به ابتکار چین و سایر کشورها بوده است.

سفر «مسعود پزشکیان» رئیس‌جمهور ایران به کازان، «اول‌ها»ی بسیاری را ایجاد کرد: او برای اولین بار در جایگاه نماینده ایران به عنوان یکی از اعضای رسمی بریکس در نشست سران بریکس شرکت کرد؛ پزشکیان برای اولین بار در صحنه بریکس حاضر شد و همچنین برای اولین بار با رئیس‌ جمهور شی جین پینگ دیدار کرد. شی جین پینگ در این دیدار خاطرنشان کرد که ایران کشور با نفوذ مهم منطقه‌ای و بین‌المللی و همچنین دوست و شریک خوب چین است. با توجه به تغییرات شتابان بی‌نظیر در جهان که ظرف صد سال گذشته بی‌سابقه بوده، ارزش راهبردی روابط چین و ایران بیش از پیش برجسته شده است. با وجود هر گونه تغییرات اوضاع بین‌المللی و منطقه‌ای، چین به شکلی تزلزل‌ناپذیر همکاری‌ دوستانه خود با ایران را ادامه می‌دهد.  پزشکیان هم با بیان اینکه چین مهمترین شریک همکاری ایران است، از حمایت چین از مشارکت رسمی ایران در سازوکار همکاری‌های بریکس تشکر کرد و از حمایت چین در راستای پیوستن رسمی این کشور به سازوکار همکاری بریکس قدردانی نمود و ابراز امیدواری کرد همکاری نزدیک با چین در پلتفرم‌های چندجانبه مانند بریکس داشته باشد. سخنرانی‌های پرشور سران دو کشور هنگام اولین دیدارشان باعث دلگرمی مردمی که از دیرباز به همکاری دوستانه چین و ایران توجه داشته‌اند، شد.

پیشنهاد پنجگانه شی جین پینگ درباره توسعه بریکس در آینده همچنین به جهت همکاری‌های آینده چین و ایران در چارچوب بریکس اشاره کرد. به عنوان مثال پیشنهاد ساخت «بریکس صلح آمیز» برای جهان و مخصوصا برای خاورمیانه از اهمیتی فوق العاده برخوردار است. چهار کشور از پنج کشوری که امسال به سازوکار بریکس پیوسته‌اند، در خاورمیانه قرار دارند. تنش‌ها در خاورمیانه در حدود یک سال گذشته ادامه داشته، اما خوشبختی کمیاب این است که بهبود روابط ایران و کشورهای عربی منطقه تحت تاثیر جدی قرار نگرفته است. در خاورمیانه که ابرهای جنگ بر فراز آن قرار گرفته، هنوز هم مردم می‌توانند کور سویی از صلح را ببینند.

شی جین پینگ در دیدار با پزشکیان بار دیگر تاکید کرد که چین از ایران در بهبود و تعمیق روابط حسن همجواری و دوستانه با کشورهای همسایه حمایت می‌کند. اجلاس کازان بستر گفتگوی مستقیمی را برای رهبران چهار کشور ایران، مصر، امارات متحده عربی و عربستان سعودی فراهم می‌کند تا با ایجاد یک «بریکس صلح آمیز» به روند صلح در خاورمیانه کمک کند؛ امری که اهمیت آن در آینده شاید آشکارتر شود.

علاوه بر این، نوآوری نیروی محرکه توسعه است، سبزرنگ از مقتضیات زمانه، عدالت آرمان مشترک بریکس است و تبادلات مردمی و فرهنگی پایه‌های همکاری را بنا می‌نهد. پیشنهادات شی جین پینگ در این زمینه‌ها و اظهارات دیگر رهبران بریکس شرکت کننده در نشست کازان به مردم اعتماد و آرزوهای بیشتری نسبت به آینده همکاری‌های بریکس داده است، این یک دلیل مهم حضور رهبران بیش از ۳۰ کشور در این نشست بریکس محسوب می‌شود.

تقویت وحدت و همکاری بین کشورهای بریکس می‌تواند عوامل ثبات‌زا را به وضعیت آشفته بین‌المللی تزریق کند، نفوذ و صدای «جنوب جهانی» را بیشتر ارتقاء بخشد و توسعه نظم بین‌المللی را در جهتی عادلانه‌تر و معقول‌تر ترویج کند.