در شب درخشان سانتوس مقابل کروزیرو، نیمار بار دیگر نقش قهرمان را ایفا کرد و با بازی‌سازی هوشمندانه و هدایت خط حمله، زمینه‌ساز پیروزی ارزشمند تیم شد. این برد بقای سانتوس در سری A را قطعی کرد و تیم را در رتبه دوازدهم با ۴۷ امتیاز به پایان فصل رساند. اما پس از پایان بازی، نیمار از مبارزه‌ای فراتر از زمین فوتبال سخن گفت؛ مبارزه‌ای درونی با فشارهای روانی و انتقادات بی‌امان.

به گزارش فابریتزیو رومانو، نیمار با صداقت گفت: «بعد از بازی با فلامنگو، انتقادات بسیار زیادی دریافت کردم. مردم وقتی پای من در میان است، همیشه کمی فراتر از حد رفتار می‌کنند… و این بار دیگر به تنهایی توانایی بازگشت را نداشتم. من درخواست کمک کردم. مربی‌ام، هم‌تیمی‌هایم و خانواده‌ام در آن لحظه فوق‌العاده مهم بودند؛ آن‌ها به من کمک کردند تا دوباره به سطح بازی‌ام بازگردم. اگر نبودند، فکر نمی‌کنم توانش را داشتم که به مسیر ادامه بدهم.»

این اعتراف نشان می‌دهد که نیمار، علی‌رغم تجربه سال‌ها فشار و انتقاد، این بار به نقطه‌ای رسیده بود که بدون حمایت حرفه‌ای قادر به ادامه نبود. او پیش‌تر نیز به طور غیررسمی تحت درمان روان‌شناختی قرار گرفته بود، اما این بار وضعیت روحی‌اش به «صفر» رسید و نیاز فوری به کمک روان‌شناسان پیدا کرد.

در کنار این ابراز آسیب‌پذیری، نیمار در زمین فوتبال همچنان درخشان ظاهر شد. فشار هجومی او زمینه‌ساز گل‌های تاسسیانو و ژوائو اشمیت شد و سانتوس را از بحران نجات داد. این عملکرد بار دیگر نشان داد که نیمار نه‌تنها یک ستاره فنی، بلکه بازیکنی است که حتی در شرایط سخت روحی می‌تواند الهام‌بخش تیمش باشد.

با این حال، آینده حرفه‌ای نیمار همچنان نامعلوم است. او در حالی از بحران روحی سخن می‌گوید که سانتوس با مشکلات مالی و مدیریتی نیز دست‌وپنجه نرم می‌کند. کارشناسان معتقدند اعتراف نیمار می‌تواند نقطه عطفی در نگاه فوتبال به سلامت روان بازیکنان باشد؛ موضوعی که سال‌ها در سایه قرار داشته و اکنون بیش از هر زمان دیگری اهمیت یافته است.