با تصویب پرداخت حق پخش تلویزیونی به باشگاه‌های فوتبال، امیدها برای توسعه زیرساخت‌های ورزشی افزایش یافته، اما هم‌زمان نگرانی‌هایی جدی درباره نحوه هزینه‌کرد این منابع مطرح شده است. برخی کارشناسان هشدار می‌دهند که این بودجه ممکن است صرف افزایش بی‌ضابطه دستمزد بازیکنان شود و بار دیگر فوتبال ایران در چرخه ستاره‌سازی پرهزینه گرفتار شود.

تصویب پرداخت حق پخش تلویزیونی از سوی صداوسیما به باشگاه‌های فوتبال، گامی مهم در جهت احقاق حقوق باشگاه‌ها و تقویت منابع مالی آن‌ها تلقی می‌شود. با این حال، نگرانی‌هایی جدی درباره نحوه تخصیص این منابع جدید مطرح شده است. منتقدان هشدار می‌دهند که در صورت نبود نظارت دقیق، این بودجه نیز مانند بسیاری از درآمدهای پیشین باشگاه‌ها، صرف هزینه‌های جاری و افزایش نجومی قرارداد بازیکنان خواهد شد.

در سال‌های اخیر، باشگاه‌های ایرانی بارها به دلیل پرداخت دستمزدهای سنگین به بازیکنان پرادعا و کم‌ثمر مورد انتقاد قرار گرفته‌اند. در حالی که بسیاری از این باشگاه‌ها فاقد زمین تمرین استاندارد یا ورزشگاه اختصاصی هستند، بخش عمده‌ای از درآمد آن‌ها صرف قراردادهای میلیاردی شده است. اکنون با ورود منابع جدید از محل حق پخش، بیم آن می‌رود که بازیکنان «عزیزدردانه» فوتبال ایران با قراردادهای ۵۰۰ میلیاردی به میدان بیایند، بی‌آنکه زیرساختی پایدار برای آینده فوتبال کشور شکل گیرد.

کارشناسان ورزشی تأکید دارند که این منابع باید به توسعه پایدار فوتبال اختصاص یابد؛ از جمله ساخت آکادمی‌های فوتبال، بهبود امکانات تمرینی، ارتقای دانش مربیان و سرمایه‌گذاری در فوتبال پایه. در غیر این صورت، حق پخش نیز به سرنوشت سایر منابع مالی باشگاه‌ها دچار خواهد شد و فوتبال ایران همچنان درگیر روزمرگی و ریخت‌وپاش‌های بی‌ثمر باقی خواهد ماند.