استفاده از ظرفیت‌های بوم‌‎اقلیم، یکی از مهمترین و شاید مهمترین اقدام برای بهبود شاخص‌های اقتصادی منطقه و توسعۀ اقتصادی است. این یعنی برنامه‌های توسعه‌ای در هر منطقه باید طبق مزیت‌ها، فرصت‌ها و داشته‌های سرزمینی طراحی، تدوین و اجرا شوند. عدم‌توجه به همین ظرفیت‌هاست که کشور را دچار نوعی توسعۀ غیرمتوازن کرده است و بسیاری از مناطق را علی‌رغم برخورداری از منابع و داشته‌های سرزمینی منحصر‌به‌فرد، در زمرۀ مناطق کم‌برخوردار قرار داده است.

یکی از این حوزه‌ها، شیلات است. صید دریایی و ماهیگیری ، یکی از مشاغل سنتی استان‌های ساحلی است و از دیرباز مردم این مناطق در کنار کشاورزی، دامپروری، باغداری و دامداری، روزی خود را از دریا برمی‌داشتند. با گذشت زمان اما صید به تدریج از یک شغل به یک رکن اقتصادی و تجارت و صدالبته امنیت و تکمیل سبد غذایی تبدیل شد و به تدریج‌ صنعت شیلات شکل گرفت. صنعتی که امروزه نقش بسزایی در شاخص‌های تجاری کشورهای ساحلی دارد و بسیاری از این کشورها توانسته‌اند از راه صنعت شیلات نه‌تنها توسعۀ منطقه‌ای که حتی شاخص‌های تجاری خود را بهبود دهند.

یکی از استان‌های باظرفیت ایران در این صنعت، هرمزگان است. استانی که می‌تواند با توسعۀ صنعت شیلات، ارزش‌افزودۀ بسیار بالایی را به کشور تزریق کند چراکه امروزه صنایع تکمیلی و تبدیلی در این بخش به سرعت در حال رشد هستند و تنوع بسیار بالایی در صنعت غذای دریایی به وجود آمده است؛ به همین دلیل است که برخی فروش ماهی به صورت عمده را نوعی خام‌فروشی می‌دانند و معتقدند در این بخش نیز باید به سمت نوارزش‌آفرینی حرکت کرد.

به هر حال، در کنار نفت و گاز و منابع طبیعی دیگر، هرمزگان در شیلات مزیت‌ بسیار زیادی دارد و می‌تواند تنها با اتکا به همین صنعت، اشتغالی پایدار و رونق اقتصادی مداوم را ایجاد کند؛ به ویژه اینکه این استان با تولید بیش از ۲۵درصد محصولات شیلاتی کشور، در این حوزه پیشتاز است.

علاوه بر این، صنعت شیلات هرمزگان با تولید ۱۱۳ هزار تن ماهی در قفس و افزون بر ۵۰ هزار هکتار اراضی مستعد پرورش میگو، اگر با دانشگاه‌های استان ارتباط هدفمندی ایجاد کند، در آن صورت می‌تواند با استفاده از علم و فناوری، بهره‌وری از هر هکتار را افزایش دهد و خود را به عنوان قطب شیلات منطقه مطرح کند.

منبع:همت خبر