یکی از مشکلات موجود در جوامع امروزی که ریشه آن را می‌توان گسترش اطلاعات و دسترسی به فرهنگ‌های مختلف دانست، بی‌هویتی فرهنگی است. در واقع فرد به دلیل حضور داشتن در معرض چند فرهنگ مختلف، به نوعی با فرهنگ بومی خود بیگانه می‌شود.

برخی از کارشناسان فاصله ایجاد شده بین جامعه ایرانی و هنر ایرانی را یکی از بزرگترین دلایل بروز این مسئله می‌دانند. در واقع اعتقاد بر این است که اگر خوراک فرهنگی جامعه از هنر اصیل ایرانی تامین شود، گرایش به فرهنگ‌های بیگانه به حداقل خواهد رسید چراکه گرایش به هنر اصیل، ریشه در ذات بشر دارد.

نکته دیگر اینکه اشاعه هنر اصیل عامل بسیار مهمی در حفظ و تقویت هویت ملی نیز هست به همین دلیل باید مراقب بود که به بهانه رشد علمی و توسعه فناوری و در نهایت رسیدن به پیشرفت و قرارگیری در بین اقتصادهای بزرگ جهان و یا حتی تبدیل شدن به قطب صنعتی، نباید سبب غفلت از جایگاه هنر و فرهنگ شود چراکه توسعه بدون هنر به تعالی نخواهد رسید. با این دید، حمایت از هنرمندان واقعی که حافظ هویت فرهنگی کشور هستند، باید به عنوان یک اصل مورد توجه دولت‌ها و حاکمیت قرار بگیرد.هنرمندانی که حالا بسیاری از آنان در انزوا و سکوت خبری دچار روزمرگی شده و یا در سایه سلبریتی‌های خودباخته قرار گرفته‌اند.

این را باید دانست که نسل جوان تشنه خوراک هنری و فرهنگی است و اگر این خوراک از محل تمدن و فرهنگ اصیل ایرانی و با توجه به ذائقه جوان، تامین نشود و در اختیار او قرار نگیرد، خیلی زود نیازش را از محل فرهنگ‌های مهاجم تامین خواهد کرد و این یعنی افتادن در مسیر بحران هویت فرهنگی.

این در حالیست که با اشاعه هنر و فرهنگ اصیل می‌توان افرادی متعهد به جامعه تربیت کرد که در هر حال، با خودباوری و اعتماد به نفس داشته‌ها و اندوخته‌های خود را در مسیر تعالی و توسعه کشور به کار خواهند بست.

نکته آخر اینکه تاریخ ایران مملو از دانشمندان، اندیشمندان، محققان و مخترعانی است که هر یک اثری ملموس و شگرفی و حتی در برخی موارد بی‌نظیر در مسیر توسعه جوامع بشری بر جا گذاشته‌اند اما وجه تشابه همه آنها، پایبندی به فرهنگ اصیل ایرانی بوده است. این تجربه تاریخی باید ملاک تمام برنامه‌های توسعه‌ای کشور باشد تا هیچ برنامه‌ای در هیچ زمینه‌ای بدون پیوست فرهنگی، طراحی، تدوین و اجرا نشود.

منبع:همت خبر