نیکی کریمی متولد ۱۹ آبان ۱۳۵۰ است. نیکی کریمی در تهران متولد شده است. نیکی کریمی به غیر از فعالیت در سینما و تلویزیون نیکی کریمی در حرفه عکاسی نیز فعالیت دارد. اعضای خانواده‌ نیکی کریمی در انگلستان و آمریکا زندگی میکنند. نیکی کریمی بازیگر کم حاشیه سینمای ایران است ولی با انتشار عکسی بی حجاب از او حاشیه زیادی به پا شد.

نکته عجیب درباره او این‌است‌که هرچه جلوتر آمد در انتخاب‌هایش سهل‌انگارتر شد یا حالا با سوپراستار‌شدن، رقم پیشنهاد‌ها به‌قدری وسوسه‌انگیز شدند که نمی‌توانست به آن‌ها «نه» بگوید. در دوران میانی کار خود فیلم‌های متوسطی مانند «دو زن»، «نیمه پنهان» و «واکنش پنجم» به کارنامه او اضافه شدند و در سال‌های متأخر و از میانه دهه 80 فیلم‌هایی تجاری و بی‌کیفیت راه خود را به کارنامه کریمی باز کردند: آثاری مانند «نوک برج»، «زن‌ها فرشته‌اند»، «شکلات داغ»، «شام عروسی» و ... او به‌تازگی جدیدترین ساخته‌اش؛ «آتابای» را در اکران داشت.

هرچند اولین تجربه بازیگری نیکی کریمی در فیلم «وسوسه»‌ بود اما «عروس» بهروز افخمی او را به سینمای ایران معرفی و درنظر تماشاگران، بدل به چهره‌ای آشنا کرد؛ اولین کلوزآپ ثبت‌شده در تاریخ سینمای ایران بعدازانقلاب، از نیکی کریمی در لوای عروسی خوش‌خط‌وخال به‌ثبت رسیده است. او دراین‌فیلم در کنار ابوالفضل پورعرب قرار گرفت که جوان‌اول و ستاره آن‌روزها بود و در دوران اوج خود قرار داشت. شیمی میان این دو بازیگر، اصلی‌ترین عامل گیرایی فیلم برای تماشاگران بود. این فیلمی‌ست که برای اولین‌بار داستان یک دختر و پسر جوان و عشق و عاطفه‌ای که میانشان موج می‌زند را تعریف می‌کند و داستان فیلم که درباره یک پسر حریص است (هم در به‌دست‌آوردن دختری‌که دوستش دارد و هم به‌جیب‌زدن پول زیاد و هنگفت) درنوع‌خود نوآورانه است. «عروس» شکلی از مادی‌گرایی را با موضع انتقادی خود به‌معرض نمایش می‌گذارد. فیلم به‌نوعی نقد همه ارزش‌های شبه‌مدرنی‌ست که جوانان آن‌دهه به‌دنبالش هستند و به‌قیمت رسیدن به آن، همه ایدئال‌ها، پسندها و حساسیت‌های انسانی و سنتی خود را از دست می‌دهند. اولین همکاری نیکی کریمی با مسعود کیمیایی که منجر به خلق کاراکتری می‌شود که دخترانگی خاص و شور و اشتیاق عجیبی به زندگی دارد؛ شوری که هم در چشمان نیکی کریمی و هم در لحن دیالوگ گفتنش موج می‌زند و بازی در «ردپای گرگ» را بدل به یکی از مهم‌ترین نقش‌آفرینی‌های او می‌کند. در کنار این شور زندگی، معصومیتی که در چهره جوان نیکی کریمی به‌چشم می‌خورد هم از ویژگی‌هایی‌ست که بعد تازه‌ای به کاراکتری که مسعود کیمیایی روی کاغذ خلق کرده است، می‌بخشد. انتخاب نیکی کریمی برای بازی در نقش دختر طلعت یکی از تصمیمات هوشمندانه کیمیایی در ساخت «ردپای گرگ» است. یکی از بهترین آثار داریوش مهرجویی که اقتباسی از نمایشنامه «خانه عروسک» هنریک ایبسن است؛ یکی از مهم‌ترین متون نمایشیِ تاریخ تئاتر. این اولین همکاری مهرجویی و کریمی‌ست و دراین‌فیلم کریمی برای اولین‌بار در نقش زنی بالغ و بزرگ‌تر از سن‌وسال خود بازی می‌کند. زنی‌که ازدواج کرده و بچه دارد و باید به‌تنهایی بار یک زندگی را به‌دوش بکشد.

همسر سارا مشکل مالی جدی دارد و سارا با همه وجودش سعی دارد به او کمک کند. او از یکی از دوستان همسرش کمک می‌گیرد و بعد وقتی حسام؛ همسرش برای مدتی طولانی در خانه حضور ندارد، به‌سختی کار می‌کند تا بدهی‌هایش به دوست او را بپردازد. سارا شبانه لباس عروس می‌دوزد و بینایی‌اش حتی دراثر کار مداوم تضعیف می‌شود؛ اما همسرش وقتی بازمی‌گردد، از حقیقت کمک‌گرفتن سارا از مرد دیگر آگاه می‌شود و او را طرد می‌کند. کریمی باوجودی‌که تجربه مشترکی با چنین زنی درآن‌سن‌وسال را نداشت اما به‌خوبی توانست فداکاری‌های همسر را در بازی خود پیاده کند و در یک‌سوم پایانی، درمواجهه‌با بی‌لیاقتی همسرش و ضربه سختی که از او متحمل می‌شود، شکست روحی و گسست عاطفی‌اش را به‌خوبی به‌اجرا درمی‌آورد. یکی از آثار خاص مهرجویی که اقتباسی‌ست از رمان «فرنی و زویی» نوشته دیوید سالینجر؛ که آن‌هم از جمله خاص‌ترین رمان‌های سالینجر بزرگ است. داستان درباره خواهر و برادری‌ست که هرکدام درگیر اتفاقی در زندگی خود هستند. پری کتابی درباره سلوک عرفانی یافته که زندگی او را تماماً تحت‌تأثیر قرار داده و آرام و قرارش را گرفته. کتابی که به کتابخانه برادر بزرگ‌تر که در آتش‌سوزی کلبه‌اش، مرگ را در آغوش گرفته، تعلق داشته است. پری برادرِ دیگری نیز دارد که می‌کوشد او را از پریشانی برهاند. دراینجا نقش نیکی کریمی بسیار برون‌گرایانه‌تر از فیلم‌های قبلی ست.

مدام در جنب‌وجوش است و از این‌سو به آن‌سو می‌رود، برای درآوردن برادرش از جهان ذهنی او، مدام سرش داد و قال می‌کند و کمتر‌لحظه‌ای در فیلم هست که یکجا بند شود. ازاین‌نظر بازی متفاوتی در کارنامه او حساب می‌شود. همان‌طورکه خود پری یکی از متفاوت‌ترین زنان، هم در میان فیلم‌های مهرجویی و هم در میان همه شخصیت‌هایی‌ست که کریمی نقش آنان را ایفا کرده است. «واکنش پنجم»؛ فیلمی محصول ۱۳۸۱ به‌کارگردانی تهمینه میلانی که استثنائاً جزو آثار ارزشمند او محسوب می‌شود! فرشته، همسرش سعید را در یک سانحه تصادف از دست می‌دهد. پدرشوهرش حاج صفدر مردی ثروتمند و بانفوذ است. او به فرشته می‌گوید حالا که سعید مرده، دیگر با خانواده آن‌ها نسبتی ندارد و چون حاج‌صفدر دو پسر مجرد در خانه دارد و فرشته هم به آن‌ها نامحرم است، باید خانه آن‌ها را ترک کند. درضمن او حاضر نیست سرپرستی دو فرزند سعید را به فرشته بسپارد مگراینکه با برادرشوهرش مجید ازدواج کند. فرشته نمی‌پذیرد و مجبور می‌شود بچه‌ها را ترک کند و به خانه پدرش برود. حاج‌صفدر اجازه می‌دهد فرشته فقط روزهای پنج‌شنبه بچه‌ها را پیش خودش ببرد. در یکی از این‌روزها پسر فرشته می‌گوید که حاج‌صفدر قصد دارد آن‌ها را به اصفهان پیش عمه‌شان بفرستد. فرشته مشکلش را با همکارانش مطرح می‌کند و تصمیم می‌گیرد با بچه‌هایش به دبی فرار کند اما در روز حرکت، حاج‌صفدر که از قضیه مطلع شده جلوی آن‌ها را می‌گیرد. فرشته مجدداً تصمیم به فرار می‌گیرد ... فیلم، داستان فرارهای پی‌درپی و ناتمام فرشته از چنگال مردسالاری اجتماعی‌ست.

مادری که تنها برای حق طبیعی و بدیهی بزرگ‌کردن فرزندانش باید خود را به آب‌وآتش بزند و آوارگی را به‌جان بخرد. هرچند پایان اثر هم ناامیدکننده است. نکته بازی کریمی در «واکنش پنجم» دراین‌است‌که شخصیت مسطح فیلم‌نامه میلانی را عمق بخشیده و با اجرای خود ابعاد جدیدی به کاراکتر فرشته اضافه کرده که او را برای تماشاگر باورپذیرتر می‌کند. اجرای خوب نیکی کریمی هم‌ذات‌پنداری بیشتر تماشاگر را برای فیلم رقم می‌زند و این بزرگ‌ترین کاری‌ست که یک بازیگر می‌تواند در حق کاراکتری درون فیلم به‌انجام برساند.