این بحث را با نوشته‌ای از دکتر علی شریعتی آغاز کنم که از دوران مدرسه همچنان همراه من بود و در خاطرم ماند و پس از بارها و بارها مرور کردن هیچ وقت رنگ کهنگی برایم نگرفت.

«آن شب نیز من خود را روی بام خانه گذاشته و به نظاره آسمان رفته بودم. ماه با تلألو پرشکوهش که تنها لبخند نوازشی است که طبیعت بر چهره نفرین‌شدگان کویر می‌نوازد، از راه رسید و گل‌های الماس شکفتند و قندیل زیبای پروین -که هر شب، دست ناپیدای الهه‌ای آن را از گوشه آسمان، آرام‌ آرام، به گوشه‌ای دیگر می‌برد سر زد و آن جاده روشن و خیال‌انگیزی که گویی، یک راست، به ابدیت می‌پیوندد: شاهراه علی، راه مکه! بعدها دبیرانم خندیدند که: نه جانم، کهکشان! و حال می‌فهمم که چه اسم زشتی! کهکشان، یعنی از آنجا کاه می‌کشیده‌اند و اینها هم کاه‌هایی است که بر راه ریخته است!

شگفتا که نگاه‌های لوکس مردم آسفالت‌نشین شهر آن را کهکشان می‌بینند و دهاتی‌های کاهکش کویر، شاهراه علی، راه کعبه، راهی که علی از آن به کعبه می‌رود! کلمات را کنار زنید و در زیر آن، روحی را که در این تلقی و تعبیر پنهان است تماشا کنید! و آن تیرهای نورانی که، گاه‌گاه، بر جان سیاه شب فرو می‌رود.

تیر فرشتگان نگهبان ملکوت خداوند در بارگاه آسمانی‌اش! که هر گاه شیطان و دیوان هم‌دستش می‌کوشند به حیله، گوشه‌ای از شب را بشکافند و به آنجا که قداست اهورایی‌اش را کام هیچ پلیدی‌ای نباید بیالاید و نامحرم را در آن خلوت انس راه نیست، سرکشند تا رازی را که عصمت عظیمش نباید در کاسه این فهم‌های پلید ریزد دزدانه بشنوند، پرده‌داران حرم ستر و عفاف ملکوت آنها را با این شهاب‌های آتشین می‌زنند و به سوی کویر می‌رانند.

و بعدها معلمان و دانایان شهر خندیدند که: نه جانم! اینها سنگ‌هایی‌اند بازمانده کراتی خرابه و در هم ریخته که چون با سرعت به طرف زمین می‌افتند از تماس با جو، آتش می‌گیرند و نابود می‌گردند.

و چنین بود که هر سال که یک کلاس بالاتر می‌رفتم و به کویر برمی‌گشتم، از آن همه زیبایی‌ها و لذت‌ها و نشئه‌های سرشار از شعر و خیال و عظمت و شکوه و ابدیت پر از قدس و چهره‌های پر از ماوراء محروم‌تر می‌شدم تا امسال که رفتم دیگر سر به آسمان بر نکردم و همه چشم در زمین دوختم که اینجا می‌توان چند حلقه چاه عمیق زد و آنجا می‌شود چغندرکاری کرد! و دیدارها همه بر خاک و سخن‌ها همه از خاک! »

با این کلام جادویی دکتر شریعتی به ادامه صحبت درباره سیارات برمی‌گردیم.

همان‌طور که در یادداشت قبلی هم گفته شد ترکیب بعضی از این سیارات با یکدیگر بر نظریه فیبوناچی و اعداد فیبوناچی استوار هستند. فیبوناچی، ریاضیدان ایتالیایی در سال ۱۱۷۵ میلادی متولد شد.

وی به‌ دلیل مطرح کردن موضوع «ترتیب اعداد» مورد توجه قرار گرفت و یکی از کارهای او معرفی سری فیبوناچی است که پس از مراجعت از سفرش به مصر در کتابی به نام کتاب حساب آن را معرفی کرد.

سری فیبوناچی به دنباله‌ای از اعداد می‌گویند که هر عدد برابر با جمع ۲ عدد قبلی است؛ یعنی دنباله به این شکل است: ۱، ۱، ۲، ۳، ۵، ۸، ۱۳ و... اما در سری فیبوناچی عدد طلایی وجود دارد که بیشتر تحلیل‌ها برپایه آن شکل می‌گیرد: ۶۱ درصد. البته فیبوناچی نسبت‌های زیادی دارد: ۲۳ درصد، ۳۸ درصد، ۵۰ درصد، ۶۱ درصد، ۱۶۱ درصد، ۴۲۳ درصد که مهم‌ترین نسبت آن همان ۶۱ درصد است.

اعداد فیبوناچی به‌ وفور در طبیعت یافت می‌شوند در تعداد گلبرگ‌های گل، شکل تخم‌مرغ و آناناس، پیچش دم آفتاب‌پرست یا چینش مارپیچی تخم‌های گل آفتابگردان که همه از دنباله‌ فیبوناچی پیروی می‌کنند، اما نسبت طلایی فیبوناچی همه چیز اعم از اتم‌ها تا ستاره‌های عظیم آسمان را توصیف می‌کند.

برای نمونه در پرستشگاه باستانی پارتنون در یونان از این نسبت طلایی استفاده شده است. به‌نظر می‌رسد در آن زمان، سازندگان اطلاعی از این نسبت نداشته‌اند و این نسبت به‌صورت غریزی و باتوجه به زیبایی بصری انتخاب شده است.

امروزه در ساخت ال‌سی‌دی‌ها، مانیتور‌ها، طراحی خودرو و در جاهایی که با اشکال هندسی در ارتباط هستند در حد امکان از نسبت طلایی استفاده می‌شود. برای بررسی عملکرد سیارات در بازارهای مالی، ما علاوه بر آگاهی از سری‌های فیبوناچی، باید به زمان هم در ستاره‌شناسی توجه داشته باشیم.

اگر به نمودار یک سهم یا یک کالا نگاهی بیندازید خواهید دید از دو محور عمودی و افقی تشکیل شده که محور عمودی نرخ و محور افقی زمان نام دارد، اما متاسفانه این محور افقی همیشه از دید تحلیلگران پنهان بوده و اکثر تحلیل‌ها در محور نرخ انجام می‌گیرد.

در ستاره‌شناسی در بورس‌های جهانی نیز بیشترین تمرکز بر تحلیل زمانی است. به‌طبع کسانی که حجم بالایی از سهام را در اختیاردارند، باید به‌خوبی بتوانند زمان اصلاح و ریزش و همچنین روند صعودی یا نزولی آن را مورد بررسی قرار دهند؛ بنابراین یک تحلیلگر حرفه‌ای باید بداند چه زمانی وارد یک معامله و چه زمانی از آن خارج شود، به همین خاطر تحلیل زمانی امری بسیار ضروری خواهد بود. پس تحلیلگران برای بررسی بازار سهام باید زمان مناسب حرکت این سیارات را شناسایی کنند.

اما کدام سیارات؟ سیاره عطارد، ونوس، خورشید، مریخ، مشتری، زحل، اورانوس و نپتون. در میان این ۸ سیاره، اورانوس به سیاره بازار شهرت دارد، سیاره مشتری سمبل پول، سیاره ونوس نماد حساسیت و تاثیرگذاری و سیاره مریخ سمبل انرژی، فعالیت و قدرت است؛ بنابراین از ترکیب این سیارات با هم می‌توان به تحلیل‌های جالب توجهی در بازار کالا و سهام رسید. در هفته بعدی و در بخش پایانی به ترکیب این سیارات با همدیگر و تاثیر آنها در بازارهای مالی می‌پردازیم.

ناصر خسرو می‌فرماید:

نکوهش مکن چرخ نیلوفری را / برون کن ز سر باد خیره‌سری را / بری دان از افعال چرخ برین را / نشاید ز دانا نکوهش بری را / درخت تو گر بار دانش بگیرد / به زیر آوری چرخ نیلوفری را