ما در لولای تاریخ قرار گرفته‌ایم. باتوجه به دستاوردهای علمی و تکنولوژیکی 2 قرن اخیر می‌توان گفت جهان هرگز با این سرعت تغییر نکرده است.

به‌زودی ما حتی قدرت و امکان گسترده‌تری نیز خواهیم یافت که نه‌تنها پیرامون خودمان بلکه آیندگان‌مان را نیز متحول سازیم. زمین ما ۴۵ میلیون قرن است که وجود دارد، اما قرن حاضر با همه آنها فرق دارد. سرنوشت کل سیاره در دستان یک گونه از موجودات به نام انسان قرار گرفته است.

در این کره خاکی نوعی دوستی موثر با هدف بهینه‌ترین اقدام‌های بشردوستانه راه‌اندازی شده که دارای یک محور مشخص یعنی تعیین و تبیین اولویت‌‌های جوامع انسانی برای تامین آینده بلندمدت نسل بشر است.

با این همه بشر امروز در شرایطی زیست می‌کند که با وارد کردن آسیب‌های جبران‌ناپذیر به کره خاکی کمر به نابودی خود و تمام جانداران بسته است. از خطرات جنگ هسته‌ای و خلق بیماری‌های کشنده گرفته تا خطرات مخرب تکنولوژی که قادرند زندگی را مختل کنند.

تجربه نشان داده وحشت جوامع بشری از نابودی آینده گاه به توجیه اقدامات بسیار نامطلوبی به بهانه حفظ بشریت می‌انجامد. ما طی قرن‌های گذشته میراث‌های خطرناک بسیاری را برای آیندگان خود پدید آورده‌ایم؛ از انتشار کربن در هوا گرفته تا انباشت زباله‌های پلاستیکی در اقیانوس و ضایعات هسته‌ای در زیر زمین.

این دست‌سازه‌های بشر دیگر از کنترل خارج شده و ظرف مدت کوتاهی کل زیست توده موجود در زمین را بلعیده و تمام جهان را احاطه می‌کنند. تنها آیندگان قادرند قضاوت کنند که ما چگونه از قدرت و تاثیری که داشتیم استفاده کرده‌ایم.