بحث کارآفرینی از ۱۳۰ سال پیش از انگلستان آغاز شد و کم‌کم این گفتمان در قالب یک فرهنگ به سایر کشورها نیز تسری پیدا کرد. براساس تعریف روزمره شخص کارآفرین می‌تواند توانمندی را به نقطه‌ای برساند که دیگران نمی‌توانند. او اشتغالزایی، ثروت‌آوری در کنار خلاقیت و نوآوری در بحث فناوری را دنبال می‌کند.

در دنیا به این مسئله اهمیت زیادی داده می‌شود، به‌طوری که یکی از وظایف دو دانشگاه معتبر امریکا پرورش کارآفرین است. کارآفرینی مقوله‌ای فرهنگی است و در خانواده شکل می‌گیرد. علم ثابت کرده سنین بین ۲ تا ۷ سال حساس‌ترین دوران برای کودک است که می‌تواند این امر را آموزش ببیند و در ادامه زمانی که وارد حوزه کار شد در فعالیت‌های خود نوآور و خلاق باشد.

ضرورت افزایش بهره‌وری

اگر بنگاه‌ها به کارشناسان کارآفرین سپرده شوند، به‌طور قطع بهره‌وری‌ها افزایش می‌یابد و محصولات تولیدی از نظر کیفیت، نرخ تمام‌شده و خدمات پس از فروش ارتقا پیدا می‌کنند؛ ضمن آنکه می‌توان محصولات خود را به بازارهای هدف عرضه کرد. به‌این‌ترتیب ارزآوری زیادی برای کشور رقم خواهد خورد. در ایران معاونت رئیس‌جمهوری و پارک‌های فناوری سعی در گسترش این امر دارند. وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی نیز در این راستا فعالیت دارد، اما همچنان راه برای رسیدن به سطح مطلوب طولانی است. در کشور هنوز اهمیت لازم به کارآفرین داده نمی‌شود و آن منزلتی که شایسته کارآفرین است، دیده نمی‌شود. با این همه مراکز متعددی نیز در حال هزینه کردن و کارآفرینی هستند اما به‌دلیل نداشتن مرکزیت آن‌گونه که باید خروجی ندارند. باید توجه داشت کارآفرینی در تمام نهادها و سازمان‌های دولتی و غیردولتی مطرح است. منظور از این توضیحات جامعیت این مسئله در کل کشور است که با تحقق آن در بیشتر بخش‌ها، چالش‌ها رفع می‌شود و به هدف موردنظر خواهیم رسید. بخش دولتی و خصوصی باید با تفکر کارآفرینی اداره شوند و این دولت است که باید برای کارآفرین منزلت و جایگاه خاص تعریف کند که کشور در این امر با ضعف‌هایی مواجه است.

جایگاه اتاق‌های کارآفرینی

پیش از این اتاق‌های کارآفرینی در دولت تشکیل شده بود اما به‌دلیل نبود تمرکز بر کارآفرینان جایگاه لازم را در جامعه نداشت، این در حالی است که در کشورهای پیشرو رابطه عمیق‌تر و دقیق‌تری بین فعالان بخش خصوصی و دولت و دانشگاه برقرار است. گفته می‌شود مالزی بیش از یک میلیارد دلار صادرات دارد، زیرا در چند سال گذشته ماهاتیر محمد با دانشگاه ام‌آی‌تی قراردادی منعقد کرد و کارشناسان این دانشگاه با فعالیت بیش از یک‌ساله در مالزی فرهنگ کارآفرینی را بین صنعتگران آموزش دادند. همچنین باتوجه به آمارها حدود ۷۰درصد بنگاه‌های کسب‌وکار در امریکا به‌دست کارآفرین‌هایی اداره می‌شود که تربیت‌شده هستند و آموزش‌های لازم را دیده‌اند؛ ازاین‌رو در این نوع کشورها زمینه اشتغال زیاد و تورم کم است. این روند در تمام این سال‌ها در کسب‌وکار ایران مشاهده نشد. هنوز هم به گواه آمار دولت بزر‌گ‌تر آنچه باید، است، این در حالی است که از آنجا که بخش خصوصی مدیریت فعالیت‌های خود را داشته و در بنگاه‌های کسب‌وکار موفق‌تر از بخش دولتی عمل می‌کند اگر به بخش خصوصی توجه لازم شود، به‌طور قطع کشور شاهد پیشرفت‌های روزافزون و بهره‌وری بالاتری خواهد بود. در مجموع هنوز تا نقطه هدف فاصله داریم. دانشگاه کارآفرین چند سالی است که تاسیس شده تا کارآفرین تربیت کند؛ کار در حال انجام است اما در مقابل شتاب فناوری و فعالیت‌هایی که در عرصه کارآفرینی در سطح جهان در حال انجام است پاسخگو نیست.

بدون شک اگر کارآفرینان در جایگاه خود باشند، می‌توانند فاصله بین دانش دنیا و کشور را با نوآوری و بهره‌وری که در بنگاه خود ایجاد می‌کنند پر کرده و آن را کاهش دهند.