برگزاری چنین نمایشگاه جهانی بزرگی برای هر کشوری که در جهت توسعه اقتصادی و اجتماعی قدم برمی‌دارد، یک موقعیت بی‌نظیر است که به‌وسیله آن می‌تواند ره صدساله را یک‌شبه طی کند.

به همین علت است که بعد از برگزاری نخستین دوره این نمایشگاه‌ها پس از انقلاب صنعتی، بانام «نمایشگاه بزرگ» در هایدپارک لندن در سال ۱۸۵۱ و تاثیر چشمگیر برگزاری این رویداد در رونق مالی کشور انگلیس به ویژه در گردشگری، امور تجاری، آموزشی و فرهنگی، از آن پس دیگر کشورها برای برگزاری این نمایشگاه باشکوه در کشورشان تلاش‌های فراوانی می‌کنند.

کشورهای خاورمیانه نیز سال‌ها برای این آرزوی بزرگ یعنی برگزاری اکسپو خیال‌پردازی یا برنامه‌ریزی کرده‌اند. سرانجام در سال ۲۰۱۳ دوبی به‌عنوان یکی از ۴ نامزد نهایی برای برگزاری اکسپو ۲۰۲۰ مطرح شد. رقابت بین شهرهای دوبی امارات متحده عربی، ازمیر ترکیه، سائوپائولو برزیل و یکاترینبورگ روسیه بود.

در ۲۷ نوامبر سال ۲۰۱۳ میلادی، ۱۶۷ عضو دفتر بین‌المللی نمایشگاه‌ها ( BIE ) که اکسپوها تحت نظر این موسسه برگزار می‌شوند، در پاریس گرد هم آمدند و از بین رقبایی که برای میزبانی برگزاری اکسپو ۲۰۲۰ نامزد شده بودند؛ دوبی را با انجام ۳ مرحله رأی‌گیری انتخاب کردند.

این انتخاب برای دولتمردان و مردم دوبی آن‌چنان اهمیتی داشت که یک روز تعطیل برای همه مؤسسات آموزش کشور اعلام کنند و در همان شب، یکی از بزرگ‌ترین و باشکوه‌ترین مراسم‌های آتش‌بازی در برج خلیفه، بلندترین برج جهان را اجرا کنند تا همه ساکنان دوبی را از این آتش‌بازی عظیم حیرت‌زده و شگفت‌زده کنند. برگزاری این نمایشگاه جهانی و مقدمات برگزاری آن منجر به ایجاد ۲۷۷۰۰۰ شغل جدید در دوبی و تزریق ۴۰ میلیارد دلار به اقتصاد امارات متحده عربی خواهد شد. موضوعی که روشن و مبرهن است اینکه قطعا برنامه‌ریزی‌های ۳۰ سال گذشته امارات عربی متحده و شهر دوبی، در این انتخاب تأثیر بسزایی داشته و تنها رویای برگزاری این رویداد منجر به این مهم نشده که البته می‌توان این خواست، اراده و برنامه‌ریزی را در بسیاری از کشورهای منطقه به‌وضوح یافت. برای نمونه می‌توان به باکو آذربایجان اشاره کرد که جزو ۳ گزینه نهایی برگزاری اکسپو ۲۰۲۵ بود و تنها در رقابت با اوساکا ژاپن از دور خارج شد.

اما احتمالا بسیاری از فعالان اقتصادی ایران از یک سو و شاغلان صنعت نمایشگاهی کشورمان از سوی دیگر در مواجهه با برگزاری اکسپو دوبی این سؤال در ذهن‌شان نقش بسته باشد که اکسپو تهران از آرزو تا واقعیت چقدر فاصله دارد؟