حملونقل ضرورتی برای توسعه صنایع
کمبود ظرفیت حملونقل ریلی، یکی از موضوعاتی است که میتواند زنجیره ارزش فولاد را با مشکلات بسیاری همراه کند، در این راستا، شرکت گلگهر با طرح ایجاد خطوط فرعی ریلی برای دسترسی شرکتهای منطقه به ریل، پیگیر رفع دغدغه تمام شرکتهای منطقه است.
کمبود ظرفیت حملونقل ریلی، یکی از موضوعاتی است که میتواند زنجیره ارزش فولاد را با مشکلات بسیاری همراه کند، در این راستا، شرکت گلگهر با طرح ایجاد خطوط فرعی ریلی برای دسترسی شرکتهای منطقه به ریل، پیگیر رفع دغدغه تمام شرکتهای منطقه است. حمل مواد معدنی در زنجیره فولاد بهسبب تناژ بالای این محصولات از اهمیت و اثرگذاری بالایی برخوردار است، برهمین اساس نیز بهترین و کارآمدترین برای انتقال این محصولات، خطوط ریلی است که تاثیر بسزایی بر کاهش هزینه نهایی تولید و رقابتپذیری در بازار رقابت جهانی نیز دارد.
صنعت فولاد کشور با بهرهبرداری از طرحهای جدید و افزایش ظرفیت تولید، بهسرعت مسیر توسعه را طی میکند و امروز دیگر دستیابی به ۵۵ میلیون تن فولاد در چشمانداز ۱۴۰۴، اتفاق عجیبی نخواهد بود، اما دستیابی به این عدد یا حتی بیشتر از آن، نیازمند زیرساختهایی است که نبود هرکدام میتواند حرکت این قطار را از مسیر خارج کند و خسارتهای بسیاری به سرمایهگذاریهای انجامشده وارد شود، اما در این بین، شرکتهای معدنی و صنعتی هستند که با سرمایهگذاری و اجرای طرحهای زیرساختی علاوه بر هموار کردن این مسیر در راستای کاهش هزینهها، کاهش آلایندگیهای زیستمحیطی، افزایش سطح ایمنی جادهها و... گام برمیدارند که در کاهش نرخ تمامشده محصولات تاثیر مستقیم دارد و قدرت رقابت آنها با شرکتهای خارجی را افزایش خواهد داد.
مشارکت در توسعه زیرساختهای حمل
بهگزارش تیتر ۲۰، مجموعه معدنی و صنعتی گلگهر، نگاه ویژه به توسعه حمل ریلی داشته؛ بهنحوی که در چند سال اخیر با حضور در طرحهای توسعه زیرساخت حمل ریلی و سرمایهگذاری در پروژههای مهمی از قبیل ایجاد شانتینگ یارد ریلی (شامل ۲۹ خط و ۶ انشعاب اصلی برای دسترسی کل منطقه به شبکه ریلی) و تجهیز ناوگان (شامل ۷۱۴ دستگاه واگن و ۱۳ دستگاه لکوموتیو) مشارکت کرده است. این مشارکت بر ایجاد ارزشافزوده و کاهش هزینهها و افزایش بهرهوری در توسعه ملی نقش مهمی ایفا میکند، در واقع این مجموعه تلاش میکند با شناسایی و رفع بحرانها و گلوگاههای مختلف مسیر توسعه را کوتاهتر کند؛ موضوعی که بیتردید در تغییر نگاه جامعه به بخش معدن و معدنکاری تاثیر خواهد داشت.
تامین آب، ضرورتی برای تداوم تولید
نمونهای از این رویکرد را میتوان در طرح انتقال آب از خلیجفارس به فلات مرکزی ایران دید که با سرمایهگذاری و اقدامات گلگهر در این طرح عظیم و برجسته بهسرانجام رسید و با بهرهبرداری از این طرح، دغدغه تامین آب صنایع موجود منطقه برطرف شد، اما اینبار گلگهر بهسراغ برطرف کردن بحران عظیمتری یعنی حملونقل ریلی رفته است تا بیش از پیش خود را برای نقشآفرینی بیشتر در زنجیره فولاد آماده سازد و در راستای توسعه پایدار گامهای تولیدی بردارد.
بدون شک لجستیک و حملونقل از بخشهای استراتژیک توسعه پایدار است و بدون توسعه پایدار نمیتوان نگاه بلندمدتی به فعالیتهای یک بنگاه اقتصادی داشت، در واقع حمل ریلی باید همراستا با طرحهای فولادی توسعه پیدا کند، موضوعی که در سالهای اخیر با بیتوجهی همراه شده و میتواند بهزودی مانند داستان انرژی، گریبان واحدهای فولادی را بگیرد. از سوی دیگر، با توسعه حملونقل ریلی توسط شرکت گلگهر، علاوه بر کاهش نرخ تمامشده که بیتردید بر سوددهی شرکت و استقبال بیشتر سهامداران اثرگذار است، در حوزه کاهش آلایندههای زیستمحیطی نیز نقش مهمی ایفا میکند و این در حالی است که حفظ محیطزیست از ارکان اصلی توسعه پایدار محسوب میشود.
پیشگام در احداث ریل
شرکت گلگهر در حوزه احداث خطوط ریلی در سطح کشور پیشگام بوده و با یک برنامهریزی بلندمدت در حوزه خطوط ریلی و حملونقل محصولات از این طریق با جدیت وارد عمل شده است. طول خطوط ریلی جدید منطقه و خطوطی که به مجتمعهای گلگهر، جهان فولاد، گهرزمین، توسعه آهن و فولاد و میدکو متصل میشوند، حدود ۷۲ کیلومتر است. باتوجه به مزیتهای حمل محصولات از طریق خطوط ریلی، این مجموعه تمام تلاش خود را کرده که بتواند ۷۰ درصد از محصولات شرکت را بهصورت ریلی جابهجا کند و در این راستا پروژههای عظیمی آماده بهرهبرداری است.
مجموعه معدنی و صنعتی گلگهر بهعنوان یکی از بزرگترین تولیدکنندگان معدنی کشور که بهدنبال ایجاد زنجیره فولاد در منطقه است، توجه ویژه به موضوع حملونقل دارد و در همین راستا و با پیشبینیهای انجامگرفته، چندی پیش تفاهمنامه احداث خطوط فرعی ریلی بین شرکت راهآهن جمهوری اسلامی ایران، شرکت گلگهر و شرکت توسعه عمران و مدیریت منطقه گلگهر منعقد
شد. تفاهمنامهای که تمام شرکتهای منطقه گلگهر از آن منتفع خواهند شد و در آن سوی ماجرا، گلگهر و سایر شرکتهای منطقه میتوانند با سرعت بیشتر و هزینه کمتر به مواد اولیه دست پیدا کنند و در نتیجه محصول تولیدی خود را سریعتر و با نرخ پایینتری به بازار مصرف برسانند، در واقع با این قرارداد که منجر به کاهش هزینههای حملونقل، صرفهجویی سوخت، کاهش تصادفات و آلایندههای زیستمحیطی و... میشود، سالانه منافع قابلتوجهی عاید کشور خواهد شد.
سخن پایانی
تامین زیرساختهای حملونقل ضرورتی برای توسعه صنعتی و اقتصادی است. در طول سالهای گذشته سرمایهگذاری قابلتوجهی برای احداث و توسعه صنایع فولادی اجرایی شده، با این وجود، زیرساختهای حملونقل متناسب با نیاز صنایع توسعهنیافته است. همین موضوع نیز هزینه تمامشده تولید را در صنایع مختلف افزایش خواهد داد، بنابراین توسعه زیرساختهای حملونقل، ضرورتی برای توسعه عملکردی صنایع بهویژه در حوزه فولاد است.