در طول سال ‌ های اخیر، کارگران با شرایط دشوار معیشتی روبه ‌ رو و تداوم زندگی برای ‌ شان به ‌ شدت دشوار شده است. وی افزود: در میان فعالیت ‌ های کارگری، کار در معدن به ‌ مراتب چالش ‌ های بیشتری دارد، با این وجود، سختی کار کارگران معدن موردتوجه نیست. متاسفانه کارگرانی که در معادن بخش خصوصی کار می ‌ کنند، حقوق به ‌ مراتب پایین ‌ تری در مقایسه با کارگرانی که در بخش دولتی، فعالیت مشابهی را انجام می ‌ دهند، دریافت می ‌ کنند. در واقع،بخش خصوصی به ‌ آسانی با پرداخت حداقل دستمزد به کارگران، سود خود را به حداکثر می ‌ رساند.

کارگران معادن زغال ‌ سنگ در طول سال ‌ های اخیر، چند دوره اعتصاب و تحصن در اعتراض به شرایط سخت کاری و دستمزد پایین داشته ‌ اند و این اعتصابات به افزایش ناچیز حقوق کارگران منجر شده است. با این وجود، تورم حاکم بر اقتصاد به ‌ سرعت از این افزایش ‌ های ناچیز پیشی ‌ می ‌ گیرد. بدین ‌ ترتیب، هر سال زندگی ما دشوارتر از قبل می ‌ شود. کار در معدن و به ‌ ویژه معدن زغال ‌ سنگ، سلامت و جان کارگران را تحت ‌ تاثیر قرار می ‌ دهد. این کارگران با انواع بیماری ‌ ها روبه ‌ رو هستند. همین موضوع نیز هزینه ‌ های جدیدی را به آنها تحمیل می ‌ کند. همزمان، خطر ریزش معادن نیز سلامت این افراد را تهدید می ‌ کند. بنابراین کارگران معدن زغال ‌ سنگ از همه طرف شکست ‌ خورده هستند. کسی که چند سال در معدن زغال ‌ سنگ کار کرده، دیگر نمی ‌ تواند زمینه فعالیت خود را به ‌ راحتی تغییر دهد، چرا که کارفرمای دیگری این فرد را که مجموعه ‌ ای از امراض است، به ‌ عنوان کارگر قبول نمی ‌ کند. کارگران معدن زغال ‌ سنگ پس از ۲۰ سال کار بازنشسته می ‌ شوند؛ البته اگر خللی در روند واریز بیمه آنها وجود نداشته باشد. در آن زمان هم بیشتر به انواع بیماری ‌ ها دچار شده ‌ اند، کما اینکه بسیاری از همکاران ما پس از گذشت دوره کاری و آغاز بازنشستگی، پس از مدت کوتاهی از دنیا رفته ‌ اند، بنابراین تجدیدنظر در شرایط کاری و بازنشستگی این کارگران ضروری است. متاسفانه هر روز شرایط زندگی برای کارگران دشوارتر از قبل می ‌ شود و خانواده ‌ های بسیاری از این کارگران گرسنه هستند. این مشکلات حتی زندگی این افراد را هم تحت ‌ تاثیر قرار داده است. چنانچه راه ‌ حلی برای رفع این دست مشکلات اندیشیده نشود، باید منتظر شدت گرفتن اعتصابات کارگری هم باشیم.