در مقیاس کلی، خودرو محصولی است که از فناوری ‌ های متعددی ساخته می ‌ شود و از آنجایی که یکی از وظایف شرکت ‌ های دانش ‌ بنیان توسعه فناوری ‌ های نو است، انتظار می ‌ رود در زمینه توسعه فناوری ‌ های مربوط به ساخت خودرو گام ‌ های ویژه ‌ ای برداشته شود. ایمنی و ساخت بدنه از مولفه ‌ های مهمی است که لازم است دانش ‌ بنیان ‌ ها در این عرصه فعالیت جدی داشته باشند. امروزه در سراسر دنیا از مواد اولیه خاص در فولاد برای ساخت استفاده می ‌ کنند که لازم است دانش ‌ بنیان ‌ ها به توسعه این فناوری در ساخت بدنه خودرو برسند. همچنین در بحث روش ‌ های تولید نیز روشی به ‌ نام ضربه داغ وجود دارد که در دنیا برای ساخت بدنه خودرو مورداستفاده قرار می ‌ گیرد، اما این فناوری ‌ ها هنوز در کشور ما توسعه نیافته و بهتر است شرکت ‌ های دانش ‌ بنیان در این زمینه فعال ‌ تر باشند. امروزه شرکت ‌ های بزرگ خودروسازی در بخش اتصالات بدنه خودرو از فناوری ‌ به ‌ نام جوش لیزر استفاده می ‌ کنند که این فناوری در کشور راه نیفتاده؛ این هم از مواردی است که دانش ‌ بنیان ‌ ها باید برای ایجاد و توسعه آن اقدامات مهمی را به ‌ ثمر برسانند. در بخش سیستم ‌ های ترمز، تعلیق و فرمان هم کمبودهایی در خودروسازی کشور احساس می ‌ شود که انتظار می ‌ رود شرکت ‌ هایی در این عرصه، فعالیت مستمر و جدی داشته باشند. این در حالی است که در کشور هنوز سیستم ترمز ABS و CBC در خودروهای داخلی کار گذاشته نمی ‌ شود. همچنین بیشتر خودروهای پیشرفته در دنیا از سیستم تعلیق فعال استفاده می ‌ کنند که جای خالی بکارگیری این فناوری هم در ساخت خودروهای کشور احساس می ‌ شود و لازم است دانش ‌ بنیان ‌ ها در این عرصه فعالیت کنند.

کارگذاری سیستم ایربگ پیشرفته برای سرنشینان جز راننده از دیگر مواردی است که لازم است دانش ‌ بنیان ‌ ها در این زمینه دست به تولیدات فناورانه بزنند. هنوز فناوری سیستم ‌ های پیشرفته ایربگ در کشور وجود ندارد و سیستم ‌ های قدیمی همچنان مورداستفاده قرار می ‌ گیرند. به ‌ طورکلی، لازمه توسعه صنعت خودرو، توسعه و پیشرفت سایر فناوری ‌ ها در صنایع دیگر است؛ نظیر صنایع نظامی و انرژی که بیشتر در بخش فناوری ‌ های برتر شناخته می ‌ شوند. برای اینکه برخی فناوری ‌ ها به مرحله اقتصادی و تجاری ‌ سازی برسند، باید ابتدا در صنایع دیگر مورداستفاده قرار گیرند و در یک محصول نهایی نظیر خودرو به ‌ بهره ‌ برداری برسند، اما نگرش نهادهای دولتی مانند معاونت علمی و فناوری ریاست ‌ جمهوری به ساخت خودرو برخاسته از یک نگاه مجزا است و توجهی به توسعه فناوری ‌ هایی ندارند که منجر به افزایش کیفیت خودروها می ‌ شوند. باتوجه به اینکه خودروهای امروزی در دنیا از فناوری ‌ های بسیار پیشرفته برخوردار هستند، خودروهای تولیدشده در کشور ما از این نظر جا مانده ‌ اند. به ‌ عبارت دیگر، بیشتر شرکت ‌ های خودروسازی دنیا اصول خاص و ویژه ‌ ای در بحث ایمنی و دیگر مولفه ‌ ها در خودروسازی پیاده می ‌ کنند، اما متاسفانه این اصول برای خودروسازی در کشور ما بیگانه است. ناگفته نماند که باتوجه به جهش جهانی در بحث استفاده از خودروهای برقی ـ که با یک سرعت زیادی به ‌ سمت استفاده و انبوه ‌ سازی می ‌ روند ـ کشور ما هم تحت ‌ تاثیر این جریان قرار دارد. به ‌ هرحال دنیا به این سمت می ‌ رود و ما خواسته یا ناخواسته باید در این مسیر گام برداریم و باتوجه به گرم شدن کره زمین و بحث ‌ های مربوط به گرمایش جهانی و دیگر موضوعاتی نظیر توسعه و ارتقای خودروهای برقی ما را مجاب می ‌ کند که ما هم در این مسیر اقداماتی انجام دهیم و باید بر این اساس اولویت ‌ های کشور را موردبررسی و ارزیابی قرار دهیم. در شرایطی که بتوانیم خودروهای برقی را در مقیاس انبوه تولید کنیم، باید زیرساخت ‌ های آن را هم ایجاد کنیم. به اعتقاد من، این زیرساخت ‌ ها ایجاد می ‌ شود، چرا که پیچیدگی ‌ های زیادی ندارد و فناوران را با چالش مواجه نمی ‌ کند و دردسرهای کمتری نسبت به خودروهای دیگر دارد.

تنها بحث مهم ایجاد انرژی از سوی نیروگاه ‌ هایی است که به تولید برق می ‌ پردازند. خودروهای کوچک ۲ سرنشین در شهرها جزو خودروهای برقی هستند که در آینده به مرحله انبوه ‌ سازی می ‌ رسند و بسیار موردتوجه خودروسازان قرار خواهند گرفت که با برق شهری به ‌ صورت پلاگین در منازل و در پارکینگ ‌ ها از شب تا صبح می ‌ توانند شارژ شوند؛ باتوجه به اینکه برق شبکه شهری تمایل به مصرف شدن دارد، می ‌ توان از آن برای شارژ خودروهای برقی استفاده کرد.