گاز به ‌ عنوان سوخت اصلی مصرفی بسیاری از صنایع فولاد، سیمان، پتروشیمی و حتی نیروگاه ‌ های تولید برق مصرف می ‌ شود. این سوخت در کشور ما در مصارف خانگی نیز کاربرد گرمایشی دارد. بر همین اساس نیز در ماه ‌ های سرد سال با مصرف گاز در بخش خانگی، مشکلاتی در تامین سوخت صنایع پدید می ‌ آید. کمبود موردبحث در صنایع مختلف بسته به میزان مصرف آنها لطمات متفاوتی را به تولید تحمیل می ‌ کند.

محدودیت در تامین گاز صنایع سیمان کشور از آبان آغاز و به ‌ صورت پلکانی در ۳ مرحله افزایش ‌ یافته است. میزان مصرف گاز صنایع سیمان کشور روزانه ۲۷ میلیون مترمکعب برآورد می ‌ شود، اما در حال حاضر تنها ۶ میلیون مترمکعب گاز در اختیار واحدهای سیمانی کشور قرار می ‌ گیرد.

باتوجه به محدودیت یادشده صنایع سیمان کشور برای تداوم فعالیت خود از مازوت به ‌ عنوان سوخت جایگزین استفاده می ‌ کنند، این در حالی است که از گاز به ‌ عنوان سوخت پاک یاد می ‌ شود و همین موضوع زمینه ‌ ساز برتری این سوخت بر مازوت است. البته واحدهایی که در نزدیکی شهرهای بزرگ واقع ‌ شده ‌ اند، مجوز استفاده از مازوت را به ‌ عنوان سوخت جایگزین از سازمان محیط ‌ زیست دریافت نمی ‌ کنند؛ بنابراین اولویت نخست برای تامین گاز صنایع سیمانی کشور به واحدهایی اختصاص دارد که در نزدیکی کلانشهرها قرار دارند. بدین ترتیب این جایگزینی امکان تداوم تولید را برای این صنایع فراهم می ‌ کند. این امکان با هدف کنترل آلایندگی ناشی از سوخت مازوت ایجاد شده و چنانچه گاز موردنیاز این واحدها به ‌ طور کامل تامین نشود، ناچار خواهند بود از ظرفیت تولید خود بکاهند.

توجه به این نکته ضروری به ‌ نظر می ‌ رسد که فعالان صنعت سیمان مقصر آلودگی مازوت نیستند. این واحدهای تولیدی در شرایطی که سوخت آنها تامین نمی ‌ شود ناچار به استفاده از مازوت می ‌ شوند و همین موضوع عملکرد آنها را هم تحت تاثیر منفی قرار می ‌ دهد؛ بنابراین برای رفع مشکلات احتمالی ناشی از مصرف این سوخت، از دولت انتظار می ‌ رود با توسعه زیرساخت ‌ های انرژی در کشور، این چالش را برای صنعتگران مختلف مرتفع کند.

شرکت ملی پالایش و پخش فرآورده ‌ های نفتی ایران مازوت موردنیاز صنایع سیمان را تامین می ‌ کند. با این ‌ وجود تامین مازوت موردنیاز پالایشگاه ‌ ها در اولویت این شرکت قرار دارد. بر همین اساس نیز در موارد متعددی برخی واحدهای سیمانی ناچارند سوخت موردنیازشان را از مناطق دورتر خریداری کنند، این در حالی است که حمل مازوت از فاصله ‌ های طولانی به ‌ منزله تحمیل هزینه قابل ‌ توجه به این صنعتگران است و عملکرد این صنایع را تحت تاثیر منفی قرار می ‌ دهد. در موارد متعددی بهای حمل مازوت به ‌ مراتب بالاتر از هزینه خرید این گاز جایگزین است؛ در نتیجه هزینه تمام ‌ شده تولید سیمان به ‌ شدت افزایش خواهد یافت.

باتوجه به محدودیت ‌ های جدی که در تامین سوخت صنایع مختلف کشور وجود دارد، شاهد پیوستگی کافی برای جایگزینی مازوت واحدهای سیمانی، نیستیم، چراکه در موارد متعددی اولویت تامین مازوت به پالایشگاه ‌ ها اختصاص می ‌ یابد و حتی این امکان می ‌ رود که تولید در صنایع ما متوقف شود.

علاوه بر تمام مشکلات یادشده باید خاطرنشان کرد تداوم محدودیت یادشده و شدت گرفتن آن، تامین برق صنایع را هم با چالش روبه ‌ رو خواهد کرد، چراکه عملکرد نیروگاه ‌ های برق نیز با مشکلات جدی مواجه خواهد شد.

از مجموع موارد یادشده می ‌ توان این ‌ طور برداشت کرد که محدودیت در روند تامین انرژی صنایع اعم از گاز و برق به اصلی ‌ ترین مشکل فعالان این صنعت بدل شده و عملا روند تولید را در این صنایع تحت تاثیر منفی قرار داده و چنانچه این مشکل در کوتاه ‌ ترین زمان ممکن مرتفع نشود، لطمات غیرقابل جبرانی به صنایع به ‌ عنوان پیشران اقتصادی کشور تحمیل خواهد
شد.