خیابان ‌ های تهران، همواره درگیر شلوغی ‌ های فراوانی بوده و روزانه افراد بسیاری در ترافیک صبحگاهی پایتخت وقت خود را می ‌ گذرانند. ماندن در ترافیک سبب می ‌ شود وقت بسیاری از ما گرفته شود، به همین دلیل بسیاری شهروندان از وسایل حمل ‌ ونقل عمومی مانند مترو و اتوبوس استفاده می ‌ کنند. این درحالی ‌ است که وسایل حمل ‌ ونقل عمومی، همیشه با مشکلات فراوانی رو به رو است. بسیاری از شهروندان گلایه دارند برای رسیدن اتوبوس به ایستگاه بی ‌ آرتی، مدت زمان بسیاری را منتظر می ‌ مانند و می ‌ گویند زمانی که اتوبوس وارد ایستگاه می ‌ شود، جمعیت داخل اتوبوس در حال انفجار است و امکان سوار شدن وجود ندارد. به همین دلیل باید تا آمدن اتوبوس بعدی، مدت زمان بسیاری را معطل بمانیم. یکی از دلایلی که سبب می ‌ شود میل و علاقه مردم به وسایل حمل ‌ ونقل عمومی کمتر شود، معطل ماندن برای دیر رسیدن اتوبوس و مترو به ایستگاه است. همین نابسامانی در تاخیر ورود اتوبوس و قطار به ایستگاه، از اشتیاق شهروندان به استفاده از وسایل حمل ‌ ونقل عمومی کاسته است. مترو، یکی از پر استفاده ‌ ترین وسایل حمل ‌ ونقل عمومی است که روزانه شهروندان بسیاری را جابه ‌ جا می ‌ کند، اما همین مترو، مشکلات فراوانی دارد. مشکلاتی که تمام مسافران را معترض کرده است و گویا گوش کسی هم بدهکار نیست.

دستگاه های شارژ بلیت همچنان خراب است

یکی از مشکلاتی که روزانه، شهروندان در مترو با آن مواجه هستند، خرابی دستگاه ‌ های شارژ بلیت است. روزانه شاهد صف ‌ های طولانی در مقابل یکی از باجه ‌ های فروش بلیت مترو هستیم. چنین امری بیانگر این است، دستگاه ‌ های شارژ بلیت اعتباری مترو، دچار نقص فنی شده و مسافران مجبور هستند تنها از یک باجه برای شارژ بلیت استفاده کنند. به گفته بسیاری از شهروندان، افرادی که در پشت باجه، مسئولیت ارائه خدمات به مسافران را بر عهده دارند، فقط پول نقد قبول کرده و اخلاق تند و زننده ‌ ای دارند. سوال ‌ های متعددی در این زمینه پیش می ‌ آید اما هیچ مسئولی پاسخگو نیست. باوجود آنکه مدت ‌ ها از هک گسترده زیرساخت ‌ های شهرداری گذشته است، چرا شهرداری تاکنون هیچ اقدامی در بهبود سیستم ‌ های شارژ کارت بلیت انجام نداده است؟ چرا مسئولان باجه فقط پول نقد دریافت می ‌ کنند؟ با گذشت از باجه ‌ های مترو، به مشکل اساسی ‌ تری برخورد می ‌ کنیم و آن خرابی پله برقی ‌ های موجود در ایستگاه ‌ ها است. در بسیاری از ایستگاه ‌ ها، پله برقی به سمت بالا دچار مشکل شده و مسافران مجبور هستند از پله تردد کنند. مسئولان مترو، چنین مشکلی را نبود قطعه می ‌ دانند و می ‌ گویند به دلیل وجود تحریم ‌ ها، قطعه ‌ های مناسب برای راه ‌ اندازی پله برقی به دستمان نمی ‌ رسد. اما ظاهرا این ماجرا به دلایل دیگری اتفاق می افتد. به گفته تعدادی از کارکنان مترو، برای صرفه جویی در مصرف برق اقدام به خاموشی تعدادی از پله برقی ‌ ها می ‌ کنند. موضوعات بسیاری در ارتباط با خاموشی پله برقی ‌ ها وجود دارد، اما کدام یک از آنها درست است؟ هیچ پاسخ قانع کننده ‌ ای از سوی مسئولان مترو در این باره دریافت نمی ‌ شود.

آسانسور ها کار نمی ‌ کنند

مشکل بعدی در این شهر زیرزمینی، خرابی آسانسور است. در ۸۰ درصد از ایستگاه ‌ های مترو مشاهده می ‌ شود، آسانسور با مشکل اساسی همراه است. بر روی درب آسانسور با کاغذ نوشته ‌ اند که خراب است و از پله برقی استفاده کنید، اما زمانی که به سراغ پله برقی می ‌ رویم؛ پله برقی هم خراب است. به نظر می ‌ رسد، وجود آسانسور در ایستگاه ‌ های مترو فقط دکوری است و اصلا کارایی ندارد. در بسیاری از ایستگاه ‌ ها هم اصلا آسانسور وجود ندارد. چنین مشکلی برای یک شهر زیر زمینی که تعداد بالایی مسافر را جابه جا می ‌ کند بسیار بزرگ است.مسافران در تعدادی از ایستگاه ‌ ها، مدت زمان بسیاری را برای رسیدن قطار به ایستگاه به انتظار می ‌ ایستند. همین امر سبب می ‌ شود، جمعیت بسیاری بر روی سکو ایجاد شود. مسافران برای زودتر سوار شدن به قطار و اینکه زمان بیشتری منتظر نمانند خودشان را به زور داخل واگن جا می ‌ دهند و سبب اذیت شدن سایر مسافران می ‌ شوند. زمانی که می ‌ شود، فاصله رسیدن قطار به ایستگاه کمتر باشد، چرا چنین امری را رعایت نمی ‌ کنند؟ مشکلات در مترو بسیار است. یکی دیگر از همین مشکلات، دستفروشانی هستند که گویا قصد رفتن از مترو را ندارند. روزانه، دستفروشانی را مشاهده می ‌ کنیم که هم بر روی زمین بساط پهن کرده ‌ اند و هم در واگن ‌ ها حضور دارند. اکثرا بار سنگینی را همراه خود می ‌ کشند وگاهی سبب اذیت شدن مسافران می ‌ شوند. مامورین ایستگاه هم هیچ تذکری به آنها نداده و گویا خود را به بیخیالی می ‌ زنند. چندی پیش، صحبت از آن بود که قرار است دستفروشان مترو ساماندهی شوند و برای آنها مکانی مشخص درنظر گرفته شود، اما تاکنون هیچ اقدامی در این باره صورت نگرفته است. راهکارهایی اساسی برای برطرف کردن مشکلات ناوگان حمل ‌ ونقل عمومی وجود دارد. برای مثال، افزایش تعداد اتوبوس به ناوگان اتوبوسرانی، می ‌ تواند کمک بزرگی هم به رونق حمل ‌ ونقل عمومی کند و هم در کاهش ترافیک نقش بسزایی خواهد داشت. اگر قرار است برای مثال ۲۰۰ اتوبوس خریداری شود، این تعداد را به ۵۰۰ یا ۷۰۰ عدد افزایش دهید. چنین امری کمک بزرگی خواهد بود. پیش بینی ‌ ها حاکی است که شهرداری تا سال ۱۴۲۰ به ۳۰۰ هزار میلیارد تومان اعتبار برای تکمیل مترو نیاز دارد و قرار است که با راهکارهای خلاقانه و ابداعی تا پایان سال ۱۴۰۸ مترو را تکمیل کند. البته نباید زندگی مردم قربانی بی برنامگی شود. پیش از سال ۱۴۰۸ باید فکری به حال این وضعیت وخیم شود. باید سعی شود فاصله حرکت قطار ‌ ها و رسیدن آنها به ایستگاه، کمتر شود. درباره وضعیت پله برقی و همچنین آسانسورها هم اگر از مهندس و ظرفیت ‌ های داخلی استفاده شود، قطعا دچار این مشکلاتی نخواهیم بود و نباید خود را محدود به تحریم ‌ ها کنیم.