آن چیزی که در بحث آب، برای ما حساسیت ایجاد می‌کند، بحث خشکسالی‌های پیش‌رو است؛ خشکسالی‌هایی که در کشور ایجاد شد و ما الان به‌شدت با آن درگیر هستیم. عمده بحث آب در کشور ما، مربوط به بحث کشاورزی می‌شود. در حال حاضر، ۹۰ درصد آب کشور، در بخش کشاورزی، حدود ۵ درصد در بخش آب شرب و ۲.۵ درصد هم در بخش صنعت مصرف می‌شود. رویکرد ما باید به سمتی برود که نحوه مصرف آب در بخش کشاورزی بهینه شود.طرح ابلاغ الگوی کشت یک امری حیاتی است که از موضوع آب برای ما، دارای اهمیت بیشتری است، اما این سوال مطرح است که چرا به این اندازه این طرح با تاخیر ابلاغ شد؟ یک‌زمانی وجود دارد که دولت باید اعمال‌نفوذ کند. باید چنین اقدامی در سال‌های قبل اتفاق می‌افتاد، اما متاسفانه کارشکنی‌های زیادی در رابطه با این طرح مشاهده شد.

عواملی مانند افزایش جمعیت، صنعتی شدن، افزایش آلودگی‌های زیست‌محیطی، انتشار آلاینده‌ها در هوا، افزایش دما، اختلال در قوانین طبیعی، بنزین و... از مهم‌ترین عوامل تاثیرگذار در بخش آب هستند. چنین عواملی سبب می‌شوند تا اکوسیستم دستخوش تغییرات قرار گیرد.اگر آب را به‌عنوان یک نیاز حیاتی در نظر بگیریم و بحث کشاورزی را به‌صورت مدرنیته اجرایی کنیم، در بحث آب شرب مشکلی نخواهیم داشت. از طرفی، ضرورت دارد ما در بخش‌های مختلف کشور، باتوجه به پراکندگی جمعیتی که وجود دارد، مشکل آبرسانی را حل کنیم.در بحث آبرسانی، ۲ مقوله آبرسانی در بخش کشاورزی برای تولید و آبرسانی برای مصرف وجود دارد. چنین موضوعی، به‌شدت کار ما را سخت خواهد کرد. کشور بسیار گسترده و دارای تراکم جمعیتی زیاد است. همچنین، هزینه‌های استحصال آب بسیار بالا است و باید زودتر از اینها ابلاغ الگوی کشت را در نظر می‌گرفتیم.

اگر آبی که در بحث کشاورزی استفاده می‌شود و عمده مصرف ما را دربر می‌گیرد، مکانیزه و فرسودگی شبکه‌های انتقال، به‌ویژه در انتقال آب‌های کشاورزی رفع شود، امکان به‌وجود آمدن شرایط بهتر در بخش آب وجود خواهد داشت.هر موضوع و تغییری در این بخش ، با مقاومت روبه‌رو است. کشاورزان خیلی تمایل به موضوعات مطرح‌شده ندارند. دراین‌باره، دولت لازم است، ورود کند و تسهیلاتی را برای کشاورزان در نظر بگیرد؛ البته این تسهیلات باید کم‌بهره باشد. عمده موضوعاتی که وجود دارد، بحران ناشی از خشکسالی و تبعات آن برای خانوارها است. نخستین موضوع این است که عده زیادی بر این باور هستند که آب یک کالای بسیار بی‌ارزش است. اگر در نگرش بعضی از ما، آب یک کالای بی‌ارزش نبود، ما چنین مصارف افراطی آب را مشاهده نمی‌کردیم. گاهی مشاهده شده که در سطح معابر، از آب برای شست‌وشو استفاده می‌کنند و زمانی که تذکری داده می‌شود، نه‌تنها استقبال نمی‌شود، بلکه با صحبت‌های تندی هم از سوی این افراد مواجه می‌شویم.به عقیده بنده، تناسبی میان بهای تمام‌شده تولید و تعرفه‌ها وجود ندارد. باید مقداری این شیب بیشتر شود و چنین امری دارای راهکار است. اول آنکه الگوهایی برای تشویق افراد کم‌مصرف در نظر گرفته شود. افرادی که دارای مصرف اصولی آب هستند، از یک‌سری تسهیلات بهره‌مند شوند. از آن سمت هم، باید شیب بهای تمام‌شده تولید، با تعرفه نهایی کمتر شود.