مطلب پیش رو اشاره‌ای است مختصر به فرسودگی ساختمان‌ها، صنایع و برخی اصناف و البته بازار که امنیت جان و مال افراد را تحت تاثیر قرار می‌دهد. آنچه ما از آن به عنوان بافت فرسوده یاد می‌کنیم، مفاهیم مختلفی دارد؛ گاهی اشاره به بافت‌های فرهنگی و میراثی دارد که نیازمند حفاظت، مرمت و نگهداری است و گاهی متوجه ظرفیت‌های زیرساختی صنایع، کارخانه‌ها، مراکز درمانی، گذرگاه‌های خرید و فروش و محوطه‌هایی است که کارگران و افراد بسیاری در بستر آنها مشغول کار یا رفت‌وآمد هستند. موضوع دیگر این شماره روزنامه صمت بررسی متغیرهای کیفی ساخت‌وساز و نحوه ارزش‌گذاری کیفیت ساخت منازل و ساختمان‌های شهری است که در صفحات دیگر به آن پرداخته شده است. ایمنی مبحث گسترده‌ای است که گاه شکل قانون به خود می‌گیرد و در اندک مواردی اجرا می‌شود؛ اما تنها شکل قانونی یافتن کافی نیست. مسئله این است که آیا ضمانت اجرای این قوانین وجود دارد یا تنها به‌شکل هشدار یا بهتر بگوییم تابلوهایی تزئینی بر در و دیوار کارخانه‌ها، معادن و دیگر واحد‌های صنفی نصب می‌شود. ایمنی شرط اول است! اما شرطی که تنها در حد شعار باقی مانده و تبدیل به دیوارنوشته‌ای شده که به‌راحتی از کنار آن عبور می‌کنیم. در محیط پیرامون‌مان این واژه‌ها را بارها و بارها مشاهده کرده‌ایم و شهود ما چقدر گواهی است بر رعایت واقعی ایمنی در بافت‌های فرسوده و خطرساز؟!