معرفی کالا و به‌زعم غربی‌ها، پرزنت کردن کالای تولیدشده اعم از فکر، ایده، دانش یا کالایی که محصول دست کارگر، هنرمند و متفکر است، حرف اول و آخر رویدادهای نمایشگاهی را می‌زند. یافتن یک مشتری حالا به‌قدری ارزش یافته که مبدل به شاخه تحصیلی و آموزشی و مهارتی بازرگانی شده است. مشتری نوعی سرمایه است؛ سرمایه‌ای که باید فکرش را دید و دستش را خواند و دست آخر به‌منظور قدم برداشتن برای خریدن و پول پرداختن برای کالایی ترغیب و اقناعش کرد، شبیه به آن اتفاقی که برای فروش ایده و افکار در رسانه هم دیده می‌شود. تماشای مجموع ایده‌ها در یک بستر نمایشگاهی با عنوانی خاص به‌منزله ایجاد شدن بازاری است کلان برای تولیدکننده‌ای که می‌خواهد کالای خود را به‌نمایش بگذارد و به‌شکلی گسترده و نه خرد به‌فروش برساند. نمایشگاه‌های بین‌المللی اگر نه شاهرگ‌های حیاتی و اصلی بازار و حوزه بازرگانی، اما سرنخ‌های ارتباطی مهمی در روابط بازرگانی هستند.

به این سطور دقت کنید: «امروز کشورها در برندسازی ملی مانند تجارت با یکدیگر رقابت می‌کنند، تصویر یک ملت که نتیجه‌ای از برندسازی ملی است، بر قابلیت‌های رقابتی آن تاثیر می‌گذارد و به‌طورفزاینده‌ای در روابط خارجی آن نقش محوری دارد. ملت‌ها به‌طور قابل‌درکی مشتاق هستند تا جایگاه خود را در صحنه جهانی بالا ببرند و به‌حداکثر برسانند و تلاش برای به‌دست آوردن این قدرت نرم، اکنون بیش از هر زمان دیگری، پدیده‌ای جهانی است.» چند سطر نهایی برگرفته از کتاب «برندسازی ملی در اکسپو اوزاکا» است؛ نمایشگاهی جهانی که در سال ۲۰۲۵ برگزار خواهد شد. گزارش تصویری این شماره صمت با موضوع نقش جهانی نمایشگاه‌ها در عرصه جهانی به‌مثابه نوعی قدرت در نظر گرفته شده است. اکسپوها، رویدادها و در واقع رقابت‌هایی جهانی هستند که هر 5 سال یک‌بار، در یکی از کشورهای جهان برگزار می‌شوند؛ رویدادی که بر سر انتخاب محل برگزاری و کشور برگزارکننده آن رقابتی سرسخت ایجاد می‌شود و کشور برگزیده به‌طورقطع از مزایای اقتصادی چنین رویدادی که از آن با عنوان قدرت نرم یاد می‌شود، بهره‌مند خواهد شد.