ماه خرداد به‌دلیل همزمانی با روز جهانی نمایشگاه‌ها برای فعالان صنعت نمایشگاهی ایران همیشه با یک هیجان زودگذر، برای عکس گرفتن و تبریک گفتن همراه است و دریغ از یک حرکت ماندگار و قابل پیگیری به بهانه این روز!

امسال هفتمین سالی است که روز جهانی صنعت نمایشگاهی با ابتکار جذاب یکی از متخصصان و پیشکسوتان نمایشگاهی ایران (آقای شاهرخ مدرس) برگزار می‌شود و فعالان نمایشگاهی جهان و ایران با برگزاری یک کمپین کوچک چند روز گرد‌هم می‌آیند و در نهایت با انتشار عکس‌های یادگاری و پوسترهای اختصاصی این روز را سپری می‌کنند و منتظر سال بعد و برگزاری مراسمی دیگر می‌مانند.

البته از کم وکیف مراسم این روز در خارج از کشور مطلع نیستم. به‌دلیل عدم‌تثبیت یک روز قطعی در تقویم، این مراسم هر سال در یک تاریخ متفاوت در ماه ژوئن برگزار می‌شود؛ بنابراین بهتر آن است در گام نخست روز ثابتی برای این روز در تقویم‌ روزشمار جهانی نام‌گذاری شود. شاید در نگاه نخست این موضوع اهمیت زیادی نداشته باشد اما با ثبت یک روز مشخص در تقویم این روز در اذهان باقی خواهد ماند.

اما به‌راستی روز جهانی نمایشگاه چه روزی است؟!

از حرف‌های تکراری و گلایه‌ها که بگذریم باید دید چقدر از این موقعیت بین‌المللی و امتیازی که بحق مربوط به کشور عزیزمان ایران است، توانستیم بهره‌برداری کنیم. با توجه به توانمندی و ظرفیت ایران در بحث نمایشگاه‌ها، هنوز نام ایران به‌دلیل تحریم‌ها به فهرست اعضای یوفی برنگشته و ایران حتی یک رویداد موردتایید این انجمن جهانی را در تقویم برگزاری‌های خود ندارد. هیچ‌کس هم تاکنون پیگیر این اقدام سیاسی یوفی که یک تشکل غیرسیاسی به‌شمار می‌رود، نبوده است. بماند که هنوز در بسیاری از پوسترهای داخلی لوگوی این انجمن جهانی به چشم می‌خورد اما واقعیت چیز دیگری است.

همه فعالان این صنعت از تاثیر مثبت برگزاری نمایشگاه‌ها مطلع هستند. در دو سال‌ گذشته به‌دلیل شیوع کرونا آسیب‌های جبران‌ناپذیری به بسیاری از فعالیت‌های اقتصادی از جمله بدنه صنعت نمایشگاهی ایران وارد شد. اگرچه صنعت نمایشگاهی ایران در سال‌های پیش از شیوع کرونا نیز دچار روزمرگی و تکرار شده و فقط به‌صورت کمی در حال بزرگ شدن از نظر تعداد سایت‌های برگزاری در استان‌ها و انجمن‌ها با عناوین گوناگون بود. در این بازه زمانی هیچ‌گونه آموزش تخصصی برای استاندارد‌سازی صنعت نمایشگاهی و مدیران این بخش برگزار نمی‌شد که ضعف بزرگی برای این صنعت جهانی به‌شمار می‌رود. تغییرات پی‌درپی مدیران و ورود افراد غیرمتخصص به این فعالیت تخصصی را به موارد قبلی اضافه کنید. به عقیده نگارنده، نبود کتب، مقالات، تحقیق‌ها و آموزش‌های تخصصی در بخش نمایشگاهی، یکی از معضلات اصلی این بخش است که متاسفانه هیچ‌کدام از انجمن‌ها حداقل تا امروز به‌دنبال آن نبودند. بیایید به احترام بزرگان و پیشکسوتان داخلی یک روز را در تقویم ملی ایران به‌نام روز صنعت نمایشگاهی ایران ثبت کنیم و به‌جای برگزاری مراسم‌های کلیشه‌ای و عکس گرفتن‌ها (به‌نوعی تقلید از دیگران) و قدردانی و تشکر از هم، به فکر راه‌اندازی یک کمپین آموزشی در گرامیداشت این روز باشیم. بدون شک وضع به همین منوال پیش نخواهد رفت و در نهایت یک روز کشور ع از این تحریم‌های ظالمانه و ناعادلانه رهایی خواهد یافت و چه بهتر آن روز ورود و برگشتی مقتدرانه به صنعت نمایشگاهی جهان داشته باشیم. آن روز همان‌طور که ما ایده ثبت یک روز در تقویم جهانی به‌عنوان روز جهانی نمایشگاه‌ها را مطرح کردیم، ایده‌ها و استانداردهای تخصصی جدید را نیز به فعالان این صنعت در جهان ارائه کنیم. برای تحقق این اهداف صنعت نمایشگاهی ایران به انجمنی مقتدر، تخصصی، فراگیر و تاثیرگذار نیازمند است که تنها به گرفتن حق‌عضویت اکتفا نکند تا بتواند با رایزنی و بالا بردن قدرت چانه‌زنی در محافل قانون‌گذار، اقدامات زیر را انجام دهد:

۱. با برنامه‌ریزی مدون در راستای آموزش اعضای خود و به‌روز نگه‌داشتن آنها با استفاده از منابع داخلی و خارجی اقدام کند.

۲. با برگزاری سمینارها و همایش‌های تخصصی از بزرگان داخلی و خارجی صنعت نمایشگاهی دعوت به‌عمل بیاورد تا سطح کیفی اطلاعات اعضا را بالا ببرد.

۳. یک بخش تخصصی در انجمن برای ارائه مقالات، ترجمه و نشر کتب تخصصی نمایشگاهی روز ایجاد کند.

۴. با برنامه‌ریزی و برگزاری تورهای تخصصی بازدید از رویدادها و نمایشگاه‌های بین‌المللی برای فعالان داخلی صنعت نمایشگاه‌ها زمینه را برای به‌روزبودن اعضای متخصص خود فراهم کند.

۵. بتواند در رویدادهای بزرگ نمایشگاهی جهان از جمله اکسپوها به‌عنوان بازوی تخصصی کشور برای حضور مقتدرانه در این رویدادها عمل کند.

بدون شک تعدد انجمن‌ها نه‌تنها دردی از این صنعت دوا نمی‌کند، بلکه موجب موازی‌کاری و به‌وجود آمدن چنددستگی و اختلاف میان فعالان این صنعت خواهد شد.