به گزارش همت خبر ، شرکت و حضور در جشنواره‌های خارجی و برگزیده شدن در آنها قطعاً نقش بسزایی در توسعه صنعت سینما خواهد داشت چراکه اساس این شرکت می‌تواند استانداردهای سینمایی ایران را ارتقاء دهد و عیار آثار داخلی را در میدان رقابت با آثار روز دنیا قرار دهد. نکته مهم اما این است که هر جشنواره‌ای در جهان، سیاست مشخصی دارد. در واقع مسئولان برگزارکننده هر جشنواره‌ای، اهداف خود را دنبال می‌کنند و به طور صریح، برای تحقق آنها هزینه و امکانات خود را به کار می‌گیرند. در چنین شرایطی طبیعی‌ست که هیئت‌های انتخاب و داوران نیز بر مبنای همین سیاست انتخاب می‌شوند تا دسترسی به اهداف میسر شود. در چنین شرایطی سینمای هر کشوری نیز باید هدف خود را از حضور در یک جشنواره خارجی بداند و در راستای تحقق آن حرکت کند. با این دید، انتخاب یک اثر برای معرفی به جشنواره اقدامی بسیار مهم است.

با این حال، همواره چه در موضوع حضور در جشنواره‌های خارجی و چه دریافت جوایز، همیشه دوقطبی‌های شدید در کشور شکل گرفته است؛ برخی دریافت جایزه از این جشنواره‌ها را نشانه همسویی با سیاست‌های برگزارکنندگان آن دانسته و هیچ شان و قابلیت هنری برای خود فیلم قائل نیستند و برخی دیگر، این جشنواره‌ها را کاملاً فرهنگی و هنری و به دور از سیاست‌زدگی دانسته و به همین دلیل برگزیده شدن در آن را ملاک حرکت در مسیر درست فیلمسازی محسوب می‌کنند.

با این حال باید دانست سینماگران بسیار بزرگی در جهان حضور داشته و دارند که می‌توان آنها را به عنوان مولف نام برد اما در هیچ یک از این جشنواره‌ها هرگز برگزیده نشده‌اند. به عنوان نمونه سینماگرانی مانند ریدلی اسکات، آرتور پن، استنلی کریمر و استنلی کوبریک و صدالبته آلفرد هیچکاک که بسیاری او را بزرگترین سینماگر تاریخ می‌شناسند، هرگز جایزه اسکار را دریافت نکردند اما از آن سو بزرگان زیادی نیز این جایزه و امثال آن را دریافت کرده‌اند.

با این دید، حضور در جشنواره‌های بزرگ خارجی خاصه برای سینمای ایران که هنوز در بسیاری از ارکان دچار نقص است، امری مهم است اما نمی‌توان همه توان سینمایی یک فیلمساز و یک بازیگر را محدود به شرکت در این جشنواره‌ها و دریافت جایزه از آنها محدود کرد.

منبع:همت خبر