مدیریت انرژی و بهینه ‌ سازی مصرف آن، یک مقوله تخصصی است که لاجرم به شهروندان هم سرایت می ‌ کند و از این طریق فرهنگ ‌ سازی می ‌ شود که چگونه باید از مصرف بی ‌ رویه جلوگیری کرد و مصرف را به ‌ حداقل کاهش داد.گاهی این فرهنگ با ترس گران شدن هزینه و قبض سنگین ‌ تر است که مردم را بر آن می ‌ دارد تا گرما و سرما را تحمل کنند و گاهی نگرانی برای آینده است و اینکه شاید با صرفه ‌ جویی، آینده ‌ ای برای آیندگان باقی بگذارند.

اما بهینه ‌ سازی مصرف انرژی در ایران با انواع آن در جهان تفاوت شگرف دارد و هیچ کشوری از نروژ گرفته تا امریکا با ایران قابل ‌ قیاس نیستند و کشور ما در حال حاضر در گذار جهانی انرژی، تغییرات خاصی نداشته است.

گذر سهل از زمستان در بسیاری از نقاط جهان و با مدیریت و برنامه ‌ ریزی دقیق و کاهش نرخ انواع انرژی، نمونه بارزی از تفاوت ‌ های فاحش میان ما و آنها است که می ‌ توان دید و باید آموخت که چگونه بدون شعار می ‌ توان به توسعه رسید و خوشبختی خود را در بدبختی دیگران دنبال نکرد.

کشور ما قبل از حمله روسیه و بحران انرژی در اروپا و بالا رفتن نرخ انواع انرژی، با بحران انرژی به شکل ‌ های گوناگون دست به گریبان بوده است و همین تابستان پیش در اوج گرما برق قطع می ‌ شد.

جالب اینجا است که این بی ‌ برقی در کشوری اتفاق می ‌ افتاد که هرچه نداشته باشد، انرژی بسیار دارد و یکی از بالاترین ذخایر نفت و گاز جهان را به خود اختصاص داده است و بدون در نظر گرفتن ظرفیت بالای این کشور در تولید انواع انرژی ‌ های تجدیدپذیر و پاک، با همین گاز می ‌ شود، برق فراوانی تولید کرد و حتی در اختیار همسایگان هم گذاشت و باوجود بهانه ‌ های موجه و غیرموجه تحریم، نبود زیرساخت ‌ های مناسب و استهلاک شبکه و از اتفاق سوءمدیریت، باز هم می ‌ توان انرژی تولید کرد و به ‌ جای تبدیل آن به کالاهای شبه ‌ خام و با ارزش ‌ افزوده ناچیز، انرژی ‌ هایی بهینه تولید کرد و آن را در دسترس عموم مردم گذاشت که شاید حداقل جایگزین کالاهایی با ارزش ‌ افزوده بالاتر باشد و در اوج سختی و سرمای زمستان، به کار گرمایش اتاق ‌ های یخ ‌ زده این روزها بیاید.

زمستان سخت در کشوری که مدیرانش آن را به دیگران حواله می ‌ دادند و میزان آمادگی، ذخایر و منابع خدادادی کشورشان را به رخ آنها می ‌ کشیدند و فراموش کرده بودند که روزی کشوری به ‌ نام ونزوئلا با بزرگ ‌ ترین ذخایر نفت جهان، مجبور به واردات انرژی از ایران شد و پرریسک ‌ ترین محموله ‌ ها را به کشورش وارد کرد.زمستان سخت اینک در کشوری رخ نموده است که جزو مصرف ‌ کنندگان عمده انرژی در جهان نیست و از اتفاق به ‌ عنوان کشوری صاحب انرژی، مصرف سرانه بالایی در انواع انرژی ندارد.زمستان سخت اینک در کشوری جولان می ‌ دهد که یکی از بالاترین یارانه ‌ های انرژی را در جهان دارد و می ‌ تواند با مدیریت بهره ‌ وری، این مزیت فوق ‌ العاده را به محصولات و خدمات فوق ‌ العاده ‌ تر، تبدیل کند.در این یادداشت، پای تحریم ‌ ها را به میان نکشیدیم و نپرسیدیم که چرا تحریم هستیم و چرا در مدت زمانی طولانی باید همچنان تحریم بمانیم؟ اما حق داریم به ‌ عنوان یک شهروند آرزو کنیم که به ‌ زودی شاهد مدیریت منابع بیکران انرژی کشور باشیم تا در زمستان از گاز به مازوت نرسیم و در سرمای سخت به ‌ دنبال هیزم و زغال ندویم.