همه می ‌ گویند معدنکاری، سخت ‌ ترین شغل دنیا و فعالیت در این حوزه با دشواری ‌ های ذاتی روبه ‌ رو است و به ‌ طبع کارآفرینی در این حوزه هم دشواری ‌ ها و اقتضائات خاص خود را دارد.به ‌ عنوان ‌ ‎ مثال، می ‌ توان به این نکته اشاره کرد که معادن معمولا در دورافتاده ‌ ترین بخش ‌ های کشور قرار دارند و دسترسی معدنکاران به امکانات رفاهی بسیار کم و بنابراین روشن است که زندگی در این شرایط چندان آسان نیست. برای مثال، یکی از معادن بسیار خوب سنگ ساختمانی کشور که در استان فارس است، در ارتفاع ۳ هزار متری زمین قرار دارد. معدنکاران علاوه بر دشواری ‌ های ذاتی کار باید شرایط سخت محیطی و آب ‌ وهوایی را هم تاب بیاورند. افرادی که در این مجموعه شاغل ‌ هستند، در فصول سرد سال حتی قادر به استفاده از آب جاری نیستند، چون بر اثر سرما یخ می ‌ زند.بنابراین ایجاد فرصت ‌ های بیشتر برای کارآفرینی در حوزه معدن، مستلزم آن است که امکانات رفاهی متناسب و بسترهای لازم برای استفاده از تکنولوژی ‌ های نوین فراهم شود تا فشار چندانی به انسان ‌ ها وارد نشود و به این ترتیب از قدم گذاشتن در این مسیر گریزان نشوند. علاوه بر این، لازم است عوامل خطرآفرین تا حد ممکن از فرآیند معدنکاری حذف شود. امروزه دیگر چندان قابل ‌ توجیه نیست که افراد برای معدنکاری با جان خود بازی کنند. بنابراین، باید با جایگزین کردن برخی ماشین ‌ آلات، استفاده از تکنولوژی ‌ های جدید، تهویه مناسب محیط، هم فرصت شغلی از دست نرود و هم ریسک فعالیت کاهش پیدا کند. برای بررسی ظرفیت کارآفرینی در حوزه معدن باید این موضوع را به 2 بخش تقسیم کنیم؛ اول طرح ‌ ها و ایده ‌ های دانشگاهی است که حاصل خلاقیت فارغ ‌ التحصیلان یا حتی دانشجویان این رشته است و باید اعتراف کرد که بسیاری از این ایده ‌ ها بسیار درخشان هستند. به ‌ عنوان مثال، چندی پیش طرحی به نام «نوا» به ‌ منظور جذب ایده ‌ های جدید در دانشگاه شهید بهشتی به اجرا درآمد و در قالب آن، چیزی حدود ۴۰۰ طرح نوآورانه (که تعدادی از آنها مربوط به بخش معدن بود) ارائه شد. اما باید به این نکته توجه کنیم که آنچه در کشورهای دیگر مورداستفاده است، لزوما مناسب کشور ما نیست و نمی ‌ تواند موردبهره ‌ برداری قرار گیرد. بنابراین باید در حال ‌ حاضر، نیازهای بخش معدن کشور را شناسایی کنیم و ایده ‌ هایی که در پاسخ به این نیازها هستند، موردحمایت بیشتری قرار گیرند. البته ایده ‌ ها و روش ‌ های نوینی که در دنیا رایج است یا حتی در ذهن افراد خلق می ‌ شود، می ‌ تواند بسیار ارزشمند و کارگشا باشد و زمینه ایجاد تحولاتی در بخش معدن را فراهم کند، اما متاسفانه در حال حاضر، بخش اعظم طرح ‌ هایی که ارائه می ‌ شوند، در دسته فوق قرار می ‌ گیرند و ایده ‌ هایی که با نگاه به بخش صنعت و حل مشکلات آن خلق می ‌ شود، انگشت ‌ شمار هستند. این مشکل از آنجا ناشی شده که پیوند ضعیفی میان بخش صنعت و دانشگاه برقرار است و از این ‌ رو، نیروهای خلاق معمولا به حوزه ‌ هایی می ‌ پردازند که برای آنها جذابیت دارد یا در دنیا موردتوجه است.

بنابراین باید روش فعلی اصلاح شود و ۸۵ تا ۹۰ درصد ایده ‌ ها در راستای حل مسائل موجود صنعت ارائه شود و ۱۰ درصد به ایده ‌ های بسیار نو و خلاقانه اختصاص پیدا کند. در حوزه ‌ های صنعتی به ‌ طورکلی به کارآفرین ‌ هایی نیاز داریم که نیروی انسانی فعال را کارآمد کنند.در شرایط امروزی کار، ما دیگر به کارگر صفر احتیاج نداریم، چون اینقدر کارها دارد تخصصی و ماشینی می ‌ شود که ما احتیاج داریم همیشه تکنسین ‌ هایی داشته باشیم که بتوانند حداقل کارهایی را انجام بدهند، بنابراین می ‌ توانم بگویم که ما در این 2 رده باید این افراد را از هم متمایز کنیم.سال ‌ ها قبل، شرکت ‌ های بزرگ اروپایی و امریکایی در چین سرمایه ‌ گذاری می ‌ کردند تا از توان و تخصص نیروی انسانی این کشور بهره ببرند. امروزه چین، به ‌ عنوان کشوری توسعه ‌ یافته، به ‌ دنبال آن است که همین سیاست را در کشور ما به مرحله اجرا بگذارد. امروزه شرکت ‌ های بزرگ چینی علاقه ‌ مند هستند که با سرمایه ‌ گذاری در ایران از توان علمی و دانش فنی نیروهای متخصص ما استفاده کنند، زیرا بستر لازم برای انجام کارهای فنی وجود دارد و نیروهای متخصص کشور می ‌ توانند پروژه ‌ های معدنی را به ‌ خوبی پیش ببرند و به نتیجه برسانند. به ‌ اعتقاد من، مانع اصلی در کشور ما در مرحله تجاری ‌ سازی طرح ‌ ها است. بنابراین، لازم است حمایت ‌ های لازم در این نقطه متمرکز شود.در حال ‌ حاضر، شرکت ‌ هایی آغاز به کار کرده ‌ اند که فعالیت ‌ شان در حوزه مدلینگ است. به ‌ عبارت دیگر، با استفاده از فناوری ‌ های GIS و نرم ‌ افزارهای متداول در معدنکاری، مدل ‌ های اکتشاف، استخراج و بهره ‌ برداری بهینه را برای معادن گوناگون مشخص می ‌ کنند.