نابسامانی‌های قیمتی در نمایشگاه نوشت‌افزار
ملیکا انصاری-روزنامه‌نگار
در چند مدت اخیر، تورم هیچ یک از بازارهای کالایی را در امان نگذاشت و بدیهی است که نوشت افزار نیز نسبت به سال های گذشته تغییرات قیمتی داشته باشد، اما پیش از پرداختن به بازار فعلی لوازم التحریر باید در نظر داشت بخش زیادی از تولیدات این حوزه، داخلی است و حتی بسیاری از برندهای معروف نوشت افزار در حال حاضر تحت لیسانس شرکت اصلی، در ایران تولید می شوند، بنابراین سهم تولیدات ایرانی در بسیاری از بخش های نوشت افزار بالا بوده و حتی افرادی که برخی برندها را به دلیل خارجی بودن آنها خریداری می کنند، شاید ندانند که این اقلام تولید داخل هستند. پیشرفت تولیدات داخلی را می توان به طور وسیع تر در نمایشگاه ها و فستیوال های مرتبط با این حوزه مشاهده کرد، به عنوان مثال، نمایشگاه «ایران نوشت» یکی از رویدادهای مهم در حوزه ارائه نوشت افزارهای ایرانی به شمار می رود.
این نمایشگاه از ابتدای شهریور به مدت حدود 2 هفته برگزار شد و پس از 2 سال رونق را به بازار لوازم التحریر ایرانی برگرداند. این نمایشگاه را می توان از ابعاد مختلفی بررسی کرد. تنوع محصولات و تعدد تولیدات نشان از قدرت تولیدکنندگان ایرانی در حوزه لوازم التحریر داشت، اما بهتر است از نکات مثبت این نمایشگاه عبور کنیم و به نکاتی که شاید در زرق و برق این نمایشگاه پنهان شده، بپردازیم. مهم ترین نکته ای که در این نمایشگاه به چشم می خورد، نبود برچسب های قیمتی برای حدود ۹۰ درصد از تولیدات حاضر در غرفه ها بود. بیشتر تولیدات نرخ نداشتند یا برچسب هایی خط خورده یا کنده شده نشان می داد فروشندگان نظر خود را نسبت به بهای کالاها در این مدت عوض کرده اند. از یک مسئول برگزاری این نمایشگاه، علت نبود برچسب قیمتی را برای نوشت افزار حاضر جویا شدیم. او تغییرات لحظه ای دلار و نوسانات نرخ ارز را که بر بهای نهایی کالاها اثرگذار هستند، عامل اصلی این اتفاق معرفی کرد. تعجب و سکوت، نخستین واکنشی است که می توان نسبت به این علت مطرح شده نشان داد. غیرقابل انکار است که بخشی از مواد اولیه تولیدات نوشت افزار در ایران به ویژه کاغذ، وارداتی است و بدون مواد اولیه چرخ صنایع نخواهد چرخید، اما چند نکته را در این باره باید ذکر کرد.
در گام نخست، نبود برچسب قیمتی برای تولیدات کامل ایرانی در نمایشگاهی که قرار است دستاوردهای صنعت نوشت افزار ایرانی ـ اسلامی را نشان دهد، نشان از شکست صنعت در برابر اقتصاد دلاری است. اگر قرار باشد قیمت ها لحظه ای و براساس نرخ دلار تغییر کنند، بنابراین این بی قانونی را می توان در تمامی بخش های اقتصادی تعمیم داد و همین موضوع را بهانه ای کرد تا روی هیچ یک از کالاهای بازاری نرخ درج نشود. به دلیل تورم موجود در جامعه، نرخ کالاها روزانه در حال تغییر است، اما مصرف کننده از نرخ فعلی کالا به طور کامل مطلع است و می تواند براساس نیاز و بودجه خود برنامه ریزی داشته باشد، اما در نمایشگاهی مهم که قرار است ویترین دستاوردهای بخش خصوصی در عرصه نوشت افزار باشد، نبود برچسب قیمتی برای بخش زیادی از تولیدات عرضه شده، یک ضعف بزرگ است. در این مسئله نمی توان تنها توپ را در زمین دولت و تورم و دلار انداخت و شرمندگی این اتفاق، به تمامی بر دوش تولیدکنندگان حاضر و برگزارکنندگان آن است. افرادی که در این نمایشگاه قصد خرید دارند، باید نرخ هر کالا را تک تک بپرسند و فروشنده براساس شرایط، قیمتی به متقاضیان اعلام می کند. از این نوع برخورد می توان برداشت کرد که اگر بازدیدکنندگان نمایشگاه، زیاد شوند و تقاضا برای خرید فزونی یابد، فروشندگان این فرصت را دارند که نرخ کالاهای خود را افزایش دهند. خط خوردگی برخی قیمت های کالاهای موجود در نمایشگاه ایران نوشت حاکی از این تغییر نظرهای غرفه داران بود، بنابراین تنها نمی توان افزایش نرخ دلار را توجیهی برای نداشتن نرخ کالاها عنوان و آن را منطقی توصیف کرد. این شرایط خانوار را از برنامه ریزی مالی مناسب برای خرید لوازم التحریرهای موردنیاز فرزندان خود باز می دارد و می توان وضعیت شکل گرفته را بدیهی ترین پیامد منفی این نوع نگاه رایج در نمایشگاه دانست. مناسب به نظر می رسد تا در آشفته بازار اقتصاد فعلی، بخش خصوصی به گل آلود بودن آب توجه نکرده و همراه مردم باشد، چرا که فشارهای اقتصادی، تنها بر بدنه تولید وارد نمی شود و توان مردم به عنوان مهم ترین جامعه مصرف کننده نیز باید در نظر گرفته شود.
