کارمندی برخورد نکنید
مجید یساری-دبیرکمیته ارتباط با صنعت دانشگاه علم‌وصنعت
استارت آپ ها نقطه امید فضای کسب وکار در هر جامعه به شمار می روند؛ آنها نطفه اصلی ایجاد اشتغال هستند. اما اینکه کمتر استارت آپی موفق به عبور از دره مرگ می شود، به نیازسنجی رهبران آنها و تصمیماتی ارتباط دارد که امنیت شغلی آنها را تحت تاثیر قرار می دهد. در دنیای امروز هر کسب وکاری باید بداند که برای رفع چه نیازی شکل گرفته است؛ در واقع پیش از شکل گیری کسب وکارها، دلیل به وجود آمدن آنها، می تواند نیازهای رفع نشده در آن حوزه خاص باشد؛ اما اینکه چگونه باید به این نیازها دسترسی داشت، خود فرآیندی زمانبر است. این در حالی است که بیشتر رهبران استارت آپ ها به آخرین موردی که می رسند، نیازسنجی بازار است. در واقع، آنها در فرآیند تولید محصول کالا یا خدمات قرار می گیرند و بعد در ارائه آن به بازار با مشکل مواجه می شوند و می فهمند که محصول شان موردنیاز بازار نبوده است، هرچند محصول تولیدشده مبتنی بر فناوری و کاملا مدرن به حساب می آید.در جامعه مدرن که کسب وکارها متناسب با پیشرفت تکنولوژی مداوم در حال تغییر و تحول هستند، افراد باید به عنوان یک کارفرمای استارت آپ موفق، براساس جامعه هدف نیازسنجی استارت آپ خود را به بهترین نحو با استفاده از روش های مختلف انجام و با ارائه راه حل مناسب در راستای موفقیت استارت آپ خود گام بردارید و به این نکته توجه داشته باشید که نیازسنجی همان خلأ موجود استارت آپ ها به شمار می رود که نقش اصلی را در شکست یا موفقیت استارت آپ ها ایفا می کند.بنابراین می توان گفت بزرگ ترین معضل استارت آپ ها در مسیر اشتغالزایی، نحوه ارتباط گرفتن آنها با صنعت و شناختن نیاز آنها است. باتوجه به این الگوی رفتاری، آنچه می توان از اکوسیستم نوآوری در کشور فهمید، این است که تاکنون ارتباط موثر و کارآمدی میان استارت آپ ها با صاحبان صنایع برقرار نشده است. برای همکاری میان استارت آپ ها با صاحبان صنایع به منظور ایجاد اشتغال، جای خالی یک گفتمان اساسی، احساس می شود؛ این گفتمان باید موثر، سازنده و ایجادکننده تعاملات شغلی میان رهبران استارت آپ ها با صاحبان صنایع باشد.هم کلام شدن استارت آپ ها با صنعت در نهایت منجر به این امر می شود که استارت آپ ها به خلأها و نیازهای صنایع پی می برند و می توانند جورچین توسعه را قوت بخشند. گفتنی است، بسیاری از نیازهای صنایع در کارگاه ها و کارخانه ها از دید صاحبان و فعالان صنعتی تنها با بکارگیری یا خرید فناوری های بسیار پیشرفته خارجی قابل حل است؛ این در حالی است که رفع همان نیاز از دید رهبران استارت آپی که از دانش و فن بالایی برخوردار هستند، لزوما به فناوری گفته شده، نیاز ندارد و می توان به راحتی آن را رفع کرد. ناگفته نماند که البته نیازهایی هم در صنعت وجود دارد که بسیاری از استارت آپ ها با فناوری های پیشرفته می توانند به حل آن بپردازند. برای شناخت بیشتر استارت آپ ها با نیازهای صنایع لازم است در یک بستر واحد، خلأهای صنایع دسته بندی شود. یکی دیگر از چالش های ارتباط میان صنعت و استارت آپ ها در مسیر ایجاد اشتغال، بی اعتمادی اهالی صنعت به توانایی حل معضلات فناورانه از سوی استارت آپ ها است. به اعتقاد من، برای اعتمادسازی بهتر است، ابتدا نیازهایی از صنعت که برای حل آن به فناوری های پیشرفته احتیاجی نیست و از توانایی استارت آپ ها هم بر می آید، از سوی آنها حل شود تا در این شرایط صنعتگران بتوانند به توانایی استارت آپ ها اعتماد کنند.معضل مهم اینجا است که دید برخی صاحبان صنایع مختلف در کشور ما نسبت به نوآوری با آن روشی که یک استارت آپ باید برای توسعه خود در پیش گیرد، تداخل دارد. به عبارت روشن تر، صاحبان صنایع نگرش کارمندی به استارت آپ ها دارند، در حالی که ماهیت استارت آپ ها به گونه ای است که به طورمعمول باید آزادانه و بدون قیدوبندهای کارمندی به فعالیت با توان خلاقیت خود بپردازند. حال کارمند شمردن فعالان استارت آپی در واحدهای صنعتی به ضرر آنها تمام می شود و پس از گذشت مدت زمانی، خلاقیت و چابک بودن آنها از بین می رود. صنایع زیادی وجود دارند که جای خالی توانمندی استارت آپ ها به شدت در آنها احساس می شود. در میان صنایع گوناگون، صنعت خودروسازی، پتروشیمی و غذایی نیاز بیشتری به دستارودهای استارت آپی و دانش بنیان داخل دارند. باتوجه به تحریم های موجود، این مجموعه ها می توانند با فعالیت بهینه تر در حوزه تولید مواد شیمیایی و ساخت قطعات الکتریکی بهتر کار کنند. بسیاری از صاحبان این صنایع اقلام موردنیاز خود را به سختی وارد می کنند، در حالی که تولیدات داخلی می توانند این نیاز را حل کنند.
