بـه عمـل کـار بـرآیـد ...
سال ۱۴۰۱ نفس‌های آخر خود را می‌کشد و کم‌کم بار خود را جمع می‌کند تا همه‌چیز را تحویل سال ۱۴۰۲ بدهد.
سالی که روزهای پایانی خود را می گذراند با فرازونشیب های بسیاری همراه بود؛ سالی که مثل «سالی که نکوست از بهارش پیداست» آشکارا برای آن صدق می کرد. اوایل اردیبهشت دولت نخستین ضربه خود به طبل گرانی را زد و پس از شنیدن نوای خوش آن، حسابی در نواختن ضربه های بعدی تاخت، این در حالی است که این ساز برای بسیاری از شهروندان گوشخراش و آزاردهنده بود و روزهای تلخی را برای آنها رقم زد، اما در همه لحظات گوش هایی که از صدای ساز خوش گرانی پر دیگر صدای شهروندان را نمی شنوند. قدرت خرید مردم هر روز کمتر از روز گذشته شد و بسیاری از خانواده ها تنها کالاهای اساسی را در لیست خرید خود جای دادند؛ آن هم به سختی. در این بین اصناف که وضعیت شان رابطه مستقیمی با قدرت خرید مردم دارد، بیشترین آسیب را از این گرانی ها و بی ثباتی های بازار دیدند. در شرایط یادشده هر روز وعده ای تازه ازسوی مسئولان مطرح می شد تا رونق به بازار بازگردد. خبرنگار صمت در این گزارش به بهانه رسیدن به روزهای پایانی سال پای حرف اصناف نشسته تا وضعیت یک سال گذشته آنها را بررسی کند.
هیاهوی ارز در بازار
قاسم نوده فراهانی، رئیس اتاق اصناف ایران: سالی که پشت سر گذاشتیم را برای اصناف خوب ندیدم. حدود ۲ ماه ابتدایی سال را درگیر کرونا بودیم و سپس با رکود سنگین بازار مواجه شدیم. همچنین نوسانات نرخ ارز موجب سردرگمی اصناف شد. شاید نرخ ارز در قیمت تمام کالاها اثرگذار نباشد، اما هیاهویی ایجاد می کند که کل بازار را تحت تاثیر قرار می دهد، این در حالی است که اصناف برای رونق کسب وکار خود نیاز به امنیت و آرامش دارند.
تحلیل رفتن روزانه سرمایه اصناف
علیرضا عباسی، رئیس اتحادیه صنف درودگران و مبلسازان تهران: سالی که گذشت برای صنف ما سال خوبی نبود. متاسفانه روز به روز سرمایه اصناف تحلیل می رود. واحدهای صنفی در تهیه مواد اولیه خود به شدت مشکل دارند. سرمایه واحدهای صنفی که پول نقد نیست، بلکه کالایی است که در مغازه های خود دارند. یک مغازه مبل فروشی هم مانند یک طلافروش وقتی کالای خود را بفروشد فردا باید آن را با نرخ گران تری تهیه کند و به این ترتیب مدام از تورم عقب می ماند. صنعت مبلمان روزهای خوبی را سپری نمی کند و در آستانه شب عید نرخ مبل سر به فلک می کشد. از سویی با افزایش افسارگسیخته نرخ دلار و ارز بازار مبلمان در استان تهران اوضاع مناسبی ندارد، اما اصناف فعال در این صنعت همچنان چشم به حمایت دولت دوخته اند. متاسفانه در سال جاری شاهد تعطیلی بسیاری از کارگاه های تولیدی بوده ایم. یکی از مشکلات اصلی تولیدکنندگان مبلمان نرخ بالای مواد اولیه است. متاسفانه بین تولیدکنندگان محصول نهایی و تولیدکنندگان مواد اولیه واسطه و دلال فعالیت می کنند و این موجب شده نرخ نهایی مبلمان روز به روز بالاتر برود؛ در حالی که قدرت خرید مردم پایین آمده است. به عنوان مثال مبلی که سال گذشته قیمت آن ۱۵ میلیون تومان بود، اکنون نرخ آن به ۳۵ تا ۴۰ میلیون تومان رسیده و برخی تولیدکنندگان با این شرایط دچار مشکل شده اند.
سال مالی خوبی برای اصناف نبود
علیرضا خلیل نژاد، رئیس اتحادیه سازندگان و فروشندگان عینک تهران: صنف ما سال خوبی را پشت سر نگذاشت و متاسفانه با مشکلات بسیاری روبه رو شدیم. در یک کلام سال مالی خوبی برای اصناف نبود و در مقابل با مصوبات دولت درباره مالیات، حقوق و... مشکلات چندین برابر شد. در کنار این مشکلات، سال هاست حقوق این صنف توسط چشم پزشکان و اپتومتریست ها نادیده گرفته می شود. برخی از چشم پزشکان و اپتومتریست ها در مطب های خود مبادرت به فروش عینک می کنند. مطب مکان عرضه کالا نیست و تنها باید بیمار در آنجا معاینه و برایش نسخه صادر شود. اتحادیه خواهان اجرای اصل ۹۱ قانون نظام صنفی است.
کاهش قیمت ها در پایان سال
نادر بذرافشان، رئیس اتحادیه سازندگان و فروشندگان طلا و جواهر تهران: در پایان سال با کاهش قیمت ها مواجه هستیم و تقاضا به حداقل رسیده است. قیمت ها به ثبات نسبی خوبی رسیده و مردم در انتظار کاهش یا افزایش بیشتری نباشند. در برخی از اظهارنظرها از این صنف به عنوان یک صنف آشفته یاد شده، در حالی که صنف طلا و جواهر جزو شفاف ترین و منظم ترین صنوف هستند و در معاملات این صنف، ریز موارد در فاکتور درج می شود و هر گرم تا سوت آن قابل بررسی و محاسبه مجدد است؛ به عبارتی در این صنف نظم و قانون شفافی حاکم است، بر همین اساس به هیچ وجه نمی توان مثلا یک مصنوع کم ارزش را با ارزش بالا به فروش رساند.
جنگ برای حفظ نیرو
حبیب اسلامی، رئیس اتحادیه نبات، آبنبات و قند ریز تهران: سال پررکودی را پشت سر گذاشتیم و با معضل افزایش نرخ مواد اولیه درگیر بودیم. همچنین با نوسان نرخ ارز تهیه مواد اولیه به شدت دشوار بود. بسیاری از همکاران ما جنگیدند تا بتوانند نیروی کار خود را حفظ کنند. در بسیاری از موارد افراد دیگر نمی توانند ازعهده مخارج کارگران خود بر بیایند. متاسفانه از بازارهای بهاره نیز استقبالی نشده، این در حالی است که تنها اجاره غرفه حدود ۲۰ میلیون تومان هزینه دارد. اگر صدای صنف ما بلند نیست به دلیل این است که دیگر رمقی بر پیکره آن نمانده و از نابسامانی بازار فقط زخم نخورده ایم و در حقیقت مرده ایم.
۷۵ درصد افزایش قیمت!
رضا کنگری، رئیس اتحادیه بنکداران مواد غذایی تهران: سالی که گذشت سال خوبی نبود. متاسفانه در سال جاری شاهد رشد ۷۵ درصدی نرخ کالاها در بخش مواد غذایی بوده ایم. قدرت خرید مردم به شدت کاهش یافت و بازار رکود سنگینی را تجربه می کند. افزایش نرخ ها تحت تاثیر نوسان نرخ ارز، حجم خرید مردم را به شدت تغییر داده است. متاسفانه شاهد افت فراوان فروش در بازار هستیم، زیرا تورمی که امسال شاهد آن بوده ایم، سبب شده سفره مردم واقعا کوچک شود و قدرت خرید نیز بسیار پایین آمده است. تا پیش از این خرید در بازار بنکداران به صورت عمده بود، اما حالا در این بازار هم شاهد خرید با حجمی بسیار کم هستیم. اکثریت اقشار جامعه جزو حقوق بگیران ثابت هستند که تورم سبب کاهش توان خرید آنها شده است.
نان هایی که قطع شد
عزت اله نوازنی، رئیس اتحادیه ماشین ساز و فلز تراش تهران: سال بدی را پشت سر گذاشتیم. تلخی داستان به حدی است که گاهی شاهدیم برخی از کارگران ما که از کار بیکار می شوند در چهارراه ها گدایی می کنند. این دقیقا همان بریدن نان از سفره های مردم است که خلاف آن وعده داده شده بود. در سال جاری شاهد بیکاری بسیاری از همکارانمان بوده ایم. خلاف وعده هایی که داده شد بسیاری از اعضای ما مجبور به تعطیلی واحد صنفی خود شدند، زیرا دولت هیچ حمایتی از صنف ما ندارد. اوضاع اقتصادی روز به روز بدتر می شود.نابسامانی در حوزه ارز و بی برنامگی در میزان اختصاص آن برای واردات مواد اولیه از مشکلات حوزه تولید است. دولت باید بسترهای لازم برای واردات مواد اولیه را بیش از پیش فراهم کند. اگر مواد اولیه مورد نیاز نباشد کارخانه تعطیل می شود و کارگران بیکار خواهند ماند.
ورشکستگی پیشکسوتان صنف
بیژن عبداللهی مقدم، رئیس اتحادیه تالارهای پذیرایی: سالی که گذشت برای همکاران ما سال خوبی نبود. ابتدا درگیر کرونا بودیم و هنگامی که همه اصناف فعالیت خود را آغاز کردند ما هنوز تعطیل بودیم. متاسفانه در سال جاری به دلیل ورشکستگی هایی که رخ داد تعداد بسیاری از پیشکسوتان این صنف دچار سکته شدند. افزایش قیمت ها به شدت در میزان تقاضا تاثیرگذار بوده و با کاهش شدید تقاضا روبه رو هستیم.
فشار برای اعلام نرخ جدید
فرهاد بهشتی، رئیس اتحادیه تولیدکنندگان و تعمیرکاران صنایع برودتی، تهویه مطبوع، لباسشویی و قطعات یدکی تهران: خوشبختانه تعداد اعضای صنف ما در سال جاری افزایش یافت، اما مشکل اصلی ما نوسانات نرخ ارز است. اوایل سال ۱۴۰۱ نرخ جدید خدمان توسط هیات مدیره وقت اعلام شد که تقریبا ۲۰ درصد افزایش را نسبت به نرخ سال گذشته لحاظ کردند؛ اما این قیمت گذاری قبل از زمانی که تورم به این شکل رشد کند انجام شد. بر همین اساس در حال حاضر اعضای اتحادیه به هیات مدیره فشار می آورند که نرخنامه ابلاغی ابتدای سال صرفه اقتصادی ندارد و اگر نرخ افزایش پیدا نکند کسبه به طور ناحق این پول را از مردم می گیرند. به طور مثال اگر قطعه ای کوچک خراب باشد عیبی بر قطعه دیگر می گذارند، بلکه بتوانند هزینه خود و مغازه را در بیاورند.
صنف چینی در آستانه شکستن
غلامرضا صفرنژاد، رئیس اتحادیه تهیه و توزیع کنندگان بلور و چینی تهران: سالی که گذشت، سال بسیار سختی بود. بازار شیشه و بلور به دلیل تغییرات نرخ دلار و عدم واردات، وضعیت جالبی ندارد و امسال رونق خاصی نداشت، به همین دلیل می توان گفت این بازار در آستانه شکستن است. افزایش نرخ ارز موجب افزایش نرخ چشمگیر کالای چینی و بلور شده و این امر کاهش قدرت خرید مصرف کننده را به دنبال داشته است. در ۲ سال اخیر به دلیل بی ثباتی نرخ ارز باتوجه به اینکه بخش زیادی از کالاها وارد نشده، صنف تولیدکنندگان چینی و بلور به قابلیت بالایی برای تولید دست یافته اند.
همراهی خوب اعضا با اتحادیه
محمدجواد برازنده، رئیس اتحادیه آهنگران و صنعتگران خودرو تهران: سال خوبی را پشت سر گذاشتیم و اعضا همراهی خوبی با اتحادیه داشتند. در سال جاری حدود ۲۴۰۰ عضو جدید داشتیم و تعداد اعضای صنف را به ۳۲۰۰ نفر رساندیم، اما با برخی از سنگ اندازی ها از سوی مسئولان روبه رو بودیم. با این حال باید با اتحاد و همدلی در کنار هم معضلات بزرگ را کوچک کنیم و در نهایت از بین ببریم.
سخن پایانی
اصناف نقش پررنگی در اقتصاد کشور و اشتغالزایی دارند؛ با این وجود پای حرف فعالان صنفی که می نشینیم، هیچ یک دل خوشی از سالی که در حال پایان است، ندارند. تورم، گرانی و بی ثباتی درد مشترک همه اصناف است که یک سال تنها با مسکن هایی، تسکین کوتاه مدتی گرفت. با این شرایط سوال این است که پیشرفتی که از آن صحبت می شود در کدام حوزه رخ داده که حال اصناف چنین است؟ حال ناخوش بازار را عمل درمان می کند، نه وعده. شاید تنها «امید» برای ما مانده باشد؛ امید به آمدن بهاری که کمی دلخوشی با خود بیاورد، زیرا زندگی با طعم رنج نه سبزی بهار می شناسد، نه سوز زمستان!
