رضا یزدخواستی با بیان این مطلب در ادامه افزود: آزادسازی قیمتگذاری مواد اولیه در زنجیره فولاد از سال ۹۹ آغاز و سپس این کالا‌ها در بورس عرضه شدند و ما نیز با اصل قضیه مشکلی نداشتیم، اما در نحوه عملیاتی شدن آن سوالاتی مطرح بود و به نظر می‌رسید ایده‌های مطرح شده بایستی هماهنگ با عرف بین‌المللی تنظیم و فرموله شود.

به گفته وی، شرکت‌های معدنی به طورطبیعی در این مسیر علاقه‌مند بودند تا قیمت‌ها افزایش پیدا کند و بورس را به عنوان یک ابزار برای این کار می‌دانستند، بنابراین این موضوع را بشدت دنبال کردند؛ البته در مقابل این موضوع، دیدگاه ما به عنوان یک شرکت فولادی این بود که بورس جایگاه خود را دارد و لیکن تامین و قیمتگذاری در بورس کالا برای تناژ‌های بالا و سنگین امکان پذیر نیست و مانند همه جای دنیا برای این نوع معاملات سنگین، مذاکره و توافق روش قابل قبول و منطقی تری خواهد بود.

به گفته وی، اکنون سنگ‌آهن و دیگر مواد اولیه در بورس کالا عرضه و به قیمت‌های معینی معامله می‌شود. اما در برخی موارد مشاهده می‌شود قیمتی که برای این محصولات در بورس کشف می‌شود بالاتر از قیمت بازار آزاد است. یا حتی برعکس در شرایطی در بازار، تولیدکننده می‌تواند محصول خود را با قیمت بالاتری به فروش برساند.

یزدخواستی افزود: در حال حاضر تعداد و حجم کمتری از عرضه‌های مواد اولیه در بورس ، به فروش می‌رسند. به نظر می‌رسد شرکت‌های معدنی نیز به این موضوع واقف شده اند که اگرچه وجود بورس لازم و ضروری است، اما نمی‌توان همه محصولات را در چارچوب بورس قرار داد. برای مثال زمانی‌که یک شرکت فولادی ۵۰۰ هزار تا چند میلیون تن بار خریداری می‌کند، قیمت‌گذاری و نحوه پرداختی که در بورس متعارف است و با توجه به حجم ریالی خرید عملیاتی نیست (در بورس ۳ روز مهلت وجود دارد، اما بازار آزاد بین ۲ تا ۳ هفته).

معاون خرید شرکت فولاد مبارکه افزود: اکنون سازوکار معامله در بورس فراهم است و مورد استفاده نیز قرار می‌گیرد، اما در این زمینه باید توجه داشت که نمی‌توان تمامی معاملات را در بورس انجام داد، بلکه باید همه شیوه‌های معامله و راهکار‌ها از جمله شیوه مذاکره و توافق نیز دیده شوند.

وی تصریح کرد: به نظر می‌رسد برای تامین مواد اولیه عملی‌ترین راهکار این است که شرکت‌های بزرگ با یکدیگر مذاکره و به تواقق برسند.

به گفته یزدخواستی، شرکت فولاد مبارکه از سال ۹۹تاکنون تمام نیاز خود را از طریق مذاکره و توافق با شرکت‌های معدنی انجام داده و روی تناژ و قیمت و کیفیت باهم به توافق رسیده اند.

وی ادامه داد: در سال جاری تهیه کنسانتره با مشکل روبروست. پیش‌بینی ما این است که تا سال ۱۴۰۴ تولید کنسانتره و گندله و ... به لحاظ تولید و مصرف بالانس خواهد شد، اما ممکن است در توزیع این مواد در بین مصرف کنندگان ما شاهد ناترازی باشیم.

یزدخواستی افزود: به نظر می‌رسد تا چند سال آینده با وضعیت سیالی باید روبه جلو حرکت کنیم تا در عمل شاهد استقرار یک سیستم علمی و کارشناسی تولید، تامین و توزیع مواد اولیه در کشور، متناسب با اقتصاد کشور و مختصات صنعت زنجیره فولاد شویم.