تنش‌ها میان واشنگتن و کاراکاس بار دیگر شدت گرفته است. ادعای اخیر دولت آمریکا مبنی بر اینکه نفت ونزوئلا متعلق به ایالات متحده است، همراه با توقیف نفتکش‌ها در آب‌های بین‌المللی، واکنش شدید دولت مادورو را در پی داشته است. کاراکاس این اقدامات را «دزدی دریایی بین‌المللی» خوانده و اعلام کرده شکایت خود را به شورای امنیت سازمان ملل خواهد برد.

تحلیل احمد سبحانی

آمریکا از زمان روی کار آمدن هوگو چاوز، تلاش‌های متعددی برای سرنگونی دولت ونزوئلا انجام داده است؛ از کودتای نظامی و پارلمانی گرفته تا حمایت از گوآیدو به‌عنوان رئیس‌جمهور خودخوانده.

همه این تلاش‌ها ناکام مانده و امروز گوآیدو در داخل ونزوئلا فردی منفور محسوب می‌شود.

آمریکا اکنون با تهدید نظامی، تطمیع و تحریم‌های نفتی در پی فشار بر دولت مادورو است، اما تاکنون موفقیتی کسب نکرده است.

نفت، محور اصلی تقابل

سبحانی تأکید کرد که آمریکا همه کشورها را از فعالیت نفتی در ونزوئلا منع کرده، در حالی که شرکت آمریکایی شورون-تکزاکو همچنان در این کشور فعال است و حدود ۲۰ درصد نفت ونزوئلا به آمریکا صادر می‌شود. او این رفتار را «گردن‌کلفتی آشکار قرن بیست‌ویکم» دانست.

پیامدهای جهانی

ونزوئلا بزرگ‌ترین ذخایر نفتی جهان را در اختیار دارد و تولید نفت خود را به حدود یک میلیون بشکه در روز رسانده است. سبحانی هشدار داد که هرگونه تنش جدی میان واشنگتن و کاراکاس می‌تواند بازار انرژی جهانی را تحت تأثیر قرار دهد.

 موضع ایران

سفیر سابق ایران یادآور شد که روابط تهران و کاراکاس بر پایه همکاری و حمایت متقابل شکل گرفته است. او گفت: «ونزوئلا در زمان تحریم بنزین علیه ایران به کمک ما آمد و امروز ایران نیز از مواضع دولت و مردم ونزوئلا حمایت می‌کند و تجاوزگری آمریکا را محکوم می‌سازد.»

تحلیل سفیر سابق ایران نشان می‌دهد که سیاست‌های آمریکا در ونزوئلا بیش از هر چیز بر نفت و منابع انرژی این کشور متمرکز است. با وجود فشارهای سیاسی، اقتصادی و نظامی، دولت مادورو توانسته مقاومت کند و حمایت مردمی را حفظ نماید. این تقابل نه‌تنها آینده ونزوئلا بلکه بازار جهانی انرژی را نیز تحت تأثیر قرار خواهد داد.