سرنوشت ایران در دوران پساماشه
با مرگ برجام و فعال شدن مکانیسم ماشه توسط تروئیکای اروپایی، قطعنامههای شورای امنیت علیه ایران بار دیگر احیا شدند. کوروش احمدی، دیپلمات پیشین، در گفتوگویی تحلیلی با اکوایران، ابعاد حقوقی و سیاسی این تحول را بررسی کرده و نقش کلیدی چین و روسیه در آینده تحریمها را برجسته کرده است.

با پایان توافق برجام، تحریمها و قطعنامههای بینالمللی علیه ایران بار دیگر فعال شدهاند. کوروش احمدی، دیپلمات پیشین ایران در سازمان ملل، تأکید کرد که روند بازگشت قطعنامهها بیش از آنکه حقوقی باشد، سیاسی است.
احمدی با اشاره به تاریخچه قطعنامهها از سال ۲۰۰۶، گفت که ایران همواره این اقدامات را فاقد مبنای حقوقی دانسته و از اجرای آنها سر باز زده است. او افزود که امروز نیز جمهوری اسلامی ایران بازگشت قطعنامهها را غیرقانونی میداند و به آنها عمل نخواهد کرد.
در این میان، نقش چین و روسیه بسیار تعیینکننده است. احمدی تصریح کرد که این دو کشور نیز با احیای قطعنامهها مخالفت کردهاند و در نامههایی به شورای امنیت، مواضع مشابهی با ایران اتخاذ کردهاند. با این حال، پرسش اصلی این است که آیا این مخالفتها صرفاً سیاسی باقی میمانند یا در عمل نیز مانع اجرای تحریمها خواهند شد.
او به نقش کمیته تحریم ۱۷۳۷ و پنل کارشناسی قطعنامه ۱۹۲۹ اشاره کرد و گفت که چین و روسیه میتوانند با مخالفت خود، این نهادها را فلج کرده و مانع اقدامات اجرایی شوند. همچنین، تشکیل مجدد پنل کارشناسی نیازمند تصویب شورای امنیت است که با وتوی این دو کشور ممکن نخواهد بود.
احمدی همچنین به واکنش ایران اشاره کرد و گفت که نماینده ایران در سازمان ملل، اقدام دبیرخانه سازمان ملل را نقض منشور ملل متحد دانسته و آن را دخالت در امور شورای امنیت تلقی کرده است. برخی در ایران حتی پیشنهاد خروج از معاهده NPT را مطرح کردهاند، که در صورت تحقق، میتواند واکنشهای شدیدتری از سوی غرب در پی داشته باشد.
در نهایت، احمدی تأکید کرد که آینده این پرونده به رفتار عملی چین و روسیه بستگی دارد؛ کشورهایی که علاوه بر ملاحظات بینالمللی، تحت فشارهای منطقهای از سوی شورای همکاری خلیج فارس و اسرائیل نیز قرار دارند.