کارآفرینی یکی از مباحث مهم اقتصادی است که در بخش‌های مختلفی اعم از تجارت و بازرگانی، صنعت و عرصه‌های فناوری و سایر حوزه‌ها می‌تواند نقشی کلیدی داشته باشد. تشویق افراد به راه‌اندازی کسب‌وکار در زمینه‌های مختلف، نیازمند فراهم‌ کردن بسترهای متعددی است و باید از سوی دولت انجام گیرد. در ایران، دولت‌ها طرح‌ها و برنامه‌های مختلفی را به‌منظور بهبود و رونق تولید در نظر گرفته و اجرایی کرده‌اند که از مهم‌ترین آنها می‌توان به طرح تامین مالی زنجیره‌ای اشاره کرد. ایده طرح تامین مالی زنجیره‌ای از سال گذشته از سوی وزیر صنعت، معدن و تجارت کلید خورد که براساس آمارهای اعلام‌شده اجرای آن ۳.۵ برابر افزایش کارآیی منابع مالی را به‌دنبال داشت. به‌گفته دولت، این طرح ۱۵ تا ۲۵ درصد هزینه‌های مالی در یک زنجیره تامین را کاهش خواهد داد که از مواد اولیه، تولید، توزیع و پخش به مصرف‌کننده می‌رسد و کنترل هزینه‌های مردم را در دست دارد، از این‌رو می‌توان طرح تامین مالی زنجیره‌ای را به‌نفع تولید و ارتقای صنعتی کشور معرفی کرد. کشورهای توسعه‌یافته نیز از این راهکار برای حمایت و بهبود استفاده از منابع مالی خود در اقتصاد بهره گرفته‌اند. از این‌رو می‌توان این راهکارها را به‌عنوان سازکارهای ساماندهی منابع مالی در اقتصاد معرفی کرد. اختصاص تسهیلات مالی به پروژه‌ها برحسب میزان پیشرفت آنها، پیامدهای مثبت و امتیازات مناسبی برای اقتصاد به‌همراه دارد، اما غیر از تدوین شدن طرح‌ها، همواره نکات مهم دیگری مانند شیوه اجرای برنامه‌ها در تحقق اهداف مدنظر تاثیرگذار هستند، چرا که در سال‌های اخیر طرح‌های مناسب اقتصادی در کشور تدوین شده، اما به‌دلیل اجرای نامناسب و غلط، طرح‌ها ثمره‌های مثبتی نداشتند. توجه داشته باشیم که خوب اجرا نشدن به‌معنای غلط بودن ذات برنامه‌ها نیست و باید میان این دو تفکیک قائل شد.

در بحث تامین مالی زنجیره‌ای، بخش‌های مختلف دولتی اعم از وزارت‌های صنعت، معدن و تجارت و جهاد کشاورزی، بانک‌ها و نهادهای مختلفی دیگری مرتبط هستند و هر بخش وظیفه انجام فعالیت‌ّهای مشخصی را برعهده دارد. اگر در این روند هر یک از نهادها کوتاهی از خود نشان دهند، تحقق اهداف عنوان‌شده در هاله‌ای از ابهام قرار خواهد گرفت، از این‌رو در قدم نخست یکی از مهم‌ترین نکاتی که باید به آن توجه کرد، مشکل در اجرای به‌موقع تعهدات دستگاه‌های دولتی است. دولت باید در زمان اجرای تعهدات مالی خود، به‌موقع عمل کند، در غیر این صورت، تمام سیستم و فعالیت‌های وابسته به آن مختل خواهد شد. مسئله دیگر حائزاهمیت، همکاری و ایجاد فضای مناسب برای انجام مشترک پروژه‌ها بین نهادهای دولتی است. بیشتر برنامه‌های اقتصادی باید با هم‌افزایی و همکاری چند نهاد دولتی اجرا شود و طرح تامین مالی زنجیره‌ای نیز از این قاعده مستثنا نیست. معاونان بخش‌های مربوطه لازم است با یکدیگر فعالیتی همراستا و هماهنگ داشته باشند تا از هرگونه بی‌نظمی در زمان اجرای طرح‌ها جلوگیری شود.

علاوه بر تمامی مسائل مطرح‌شده، نبود ارزش‌گذاری مناسب در بخش‌های مختلف یک زنجیره در بازار از مهم‌ترین خلأهای اجرای طرح‌های اقتصادی به‌ویژه طرح تامین مالی زنجیره‌ای پروژه‌ها است. هیچ اولویتی برای عرضه محصولات مربوط به یک زنجیره در بازار تعیین نشده است. در توضیح این موضوع در یک زنجیره فعالیت تولیدی، می‌توانند بخش‌هایی دخیل باشند که خود به‌صورت جداگانه بازار مصرف دارند. به‌عنوان مثال، برای تولید یک محصول صنعتی، بخش‌های جزئی متفاوتی لازم است که هر کدام به‌صورت مجزا می‌توانند به‌فروش برسند، از این‌رو مهم‌ترین وظیفه دولت، حمایت از تمامی بخش‌های تولید و حلقه‌های زنجیره است تا اگر هر یک از این تولیدات وارد بازار شدند، مانعی یا مشکلی برای محصول نهایی ایجاد نشود. بنابراین، اجرای اهدافی که حمایت از اشتغالزایی و کارآفرینی را دربردارند، از تدوین این برنامه‌ها مهم‌تر هستند و باید به تمامی ابعاد این مسئله توجه جدی شود.